اسیر بن جابر بن سلیم تمیمی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Heydari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۶ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۴۰ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

نسب وی را چنین آورده‌اند: اسیر بن جابر بن سلیم بن حیان بن عمیر بن عمرو بن أنمار بن هجیم بن عمرو بن تمیم[۱] در نام او به «اسیر»، «بشیر»[۲] و «یسیر»[۳] و نیز در نام پدرش به «عمرو» یا «جابر» اختلاف دیده می‌شود[۴]. اما همه این نام‌ها تصحیف «اسیر» است و انتساب به «عمرو» می‌تواند از باب انتساب به جد باشد که امری شایع است. به نقل از علی بن مدائنی، اهل کوفه او را با انتساب به جد اعلی، اسیر بن عمرو، اهل بصره اسیر بن جابر و عده‌ای دیگر «یسیر» می‌خوانند[۵]. همچنین برخی او را به قبیله کندی، سکونی، دَرَمَکی و شیبانی نسبت داده‌اند[۶]. به سبب همین اختلاف‌ها، برخی صحابه‌نگاران سه یا چهار مدخل برای او آورده‌اند.

ابن عبدالبر[۷] کنیه او را «ابوالخیار» گفته است. وی در زمان حیات رسول خدا(ص) به دنیا آمد و ده یا یازده ساله بود که رسول خدا(ص) رحلت کرد[۸]. او را از یاران عمر[۹] و از بزرگان اصحاب عبد الله بن مسعود شمرده‌اند[۱۰] که در بصره ساکن بود[۱۱]. برخی در صحابی بودن وی تردید کرده‌اند[۱۲].

او در زمان حجاج، رهبر قومش بود[۱۳]. وی از اویس قرنی گزارشی آورده است[۱۴]. او از رسول خدا(ص) روایتی در باب حیا[۱۵]، برگشت لعنت فرستادن به خود انسان[۱۶] و کوچک نشماردن نیکی نقل کرده است[۱۷].

راویان او فرزندش «قیس»[۱۸]، ابوالعالیه، حمید بن عبدالرحمان و افراد دیگرند[۱۹]. ابن حجر[۲۰] از اُسیر بن جابر دیگری نام برده که از تابعین است و احادیث مرسل است.

مرگ او را به سال ۸۵ گفته‌اند[۲۱].[۲۲]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ابن حجر، ج۱، ص۲۳۷.
  2. ابن عبدالبر، ج۱، ص۲۵۶؛ ابن اثیر، ج۱، ص۲۴۷ و ۴۰۲.
  3. ابن سعد، ج۶، ص۱۹۴؛ ابونعیم، ج۵، ص۲۸۱۱؛ باجی، ج۳، ص۱۴۲۷؛ ابن عبدالبر، ج۴، ص۱۴۵؛ ابن اثیر، ج۵، ص۴۸۲.
  4. ابن سعد، ج۶، ص۱۹۴؛ ابن عبد البر، ج۱، ص۱۹۱ و ج۴، ص۱۲۶؛ ابن اثیر، ج۱، ص۲۴۶.
  5. ابن عبدالبر، ج۱، ص۱۹۱.
  6. ابن حجر، الاصابه، ج۶، ص۵۵۶ و منابع پیشین.
  7. ابن عبدالبر، ج۴، ص۱۴۶.
  8. ابونعیم، ج۵، ص۲۸۱۱؛ ابن ابی حاتم، ج۹، ص۳۰۸؛ ابن عبد البر، ج۴، ص۱۴۵.
  9. حاکم، ج۲، ص۳۶۷.
  10. ابن عبدالبر، ج۱، ص۱۹۱.
  11. ابونعیم، ج۵، ص۲۸۱۱؛ ابن اثیر، ج۱، ص۲۴۵؛ ذهبی، تجرید، ج۱، ص۲۲.
  12. ابن حبان، ص۱۷۳؛ ابن اثیر، ج۱، ص۲۴۵.
  13. ابن عبدالبر، ج۱، ص۲۵۶.
  14. ابن ابی شیبه، ج۷، ص۵۳۹؛ احمد بن حنبل، ج۱، ص۳۹؛ ذهبی، سیر، ج۴، ص۲۰.
  15. ابن عبدالبر، ج۱، ص۱۹۱.
  16. ابن اثیر، ج۱، ص۲۴۵.
  17. ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۲۳۷.
  18. ابن عبدالبر، ج۴، ص۱۴۵؛ ابن اثیر، ج۵، ص۴۸۴.
  19. ذهبی، ج۱، ص۲۲؛ ابن حجر، تهذیب، ج۱۱، ص۳۳۲.
  20. الاصابه، ج۱، ص۲۳۷.
  21. ابن عبدالبر، ج۱، ص۲۵۶؛ ذهبی، ج۴، ص۲۲؛ ابن حجر، تهذیب، ج۱۱، ص۳۳۲.
  22. مرادی‌نسب، حسین، مقاله «اسیر بن جابر بن سلیم تمیمی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۸۴-۸۵.