ابوکبیر هذلی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Heydari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۰۶ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

از تیره خُرَیب بن سعد[۱]، از قبیله هذیل بن مدرکه از عدنان [۲] وی را از شاعران بنو هذیل، از شاعران زمان جاهلی[۳] و شاعر حماسی[۴] دانسته‌اند. نام وی را عامر بن لیس[۵] گفته‌اند[۶]. تنها گزارشی که از وی در دست است اینکه وی اسلام آورد، سپس خدمت رسول خدا(ص) رسید و از آن حضرت خواست زنا را برایش حلال کند. حضرت از او پرسید: آیا دوست داری با نزدیکان تو چنین کنند؟ و چون او پاسخ منفی داد رسول خدا(ص) فرمود: "برای برادر دینی خود چیزی را بخواه که آن را برای خودت دوست داری"[۷]. ابوکبیر پس از پاسخ رسول خدا(ص) از آن حضرت خواست برای وی دعا کند تا این خواهش نفسانی از وجود او بیرون رود[۸]. حسان بن ثابت نیز این گزارش را منسوب به بنی هذیل در قالب شعری بیان کرده است[۹]. برخی، گزارش یاد شده را به وفد هذیل مربوط دانسته و گفته‌اند ابوکبیر از سوی قبیله‌اش سخن گفته است[۱۰]. در منابع شعر و ادب عربی، برخی از اشعار ابوکبیر آمده است[۱۱].[۱۲]

منابع

پانویس

  1. یا حریث؛ ر.ک: ابن قتیبه، المعارف، ص۶۵.
  2. ابن حزم، ص۱۱ و ۱۹۷.
  3. ابن قتیبه، الشعر و الشعرا، ص۴۰۴.
  4. زرکلی، ج۳، ص۲۵۰.
  5. یا خنیس؛ ر.ک: زبیدی، ج۳، ص۴۳۶.
  6. یعقوبی، ج۱، ص۲۶۹؛ جوهری، ج۲، ص۷۶۵.
  7. ابن اثیر، ج۶، ص۲۵۷؛ ابن حجر، ج۷، ص۲۸۴.
  8. ابن اثیر، ج۶، ص۲۵۷؛ ابن حجر، ج۷، ص۲۸۴.
  9. ابن هشام، ج۳، ص۱۸۹؛ عسکری، ص۸۳۲؛ ابن اثیر، ج۶، ص۲۵۷.
  10. استر آبادی، ج۴، ص۳۴۰.
  11. ر.ک: ابن منظور، ج۲، ص۴۵۱؛ زبیدی، ج۴، ص۵۳.
  12. خانجانی، قاسم، مقاله «ابوکبیر هذلی»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۴۸۲.