ایمان در فقه سیاسی

مقدمه

ایمان عبارت است از تصدیق^[۱]، جای‌ گرفتن اعتقاد در قلب^[۲] و سخن کسی را باور کردن^[۳] است. ایمان از ریشه "أمنْ" به این حقیقت اشاره دارد که مؤمن با اعتقاد قلبی خود از شک و شبهه که آفت اعتقاد است، در امان می‌ماند.

در آیه قرآن آمده است: ﴿وَمَنْ يُؤْمِنْ بِاللَّهِ يَهْدِ قَلْبَهُ وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ﴾^[۴]‌.

درباره حقیقت ایمان سخنان بسیاری گفته شده است؛ از جمله اینکه گفته شده، ایمان دارای سه جزء است: اعتقاد قلبی، اقرار زبانی و عمل جوارحی^[۵]؛ همچنین گفته‌اند، ایمان دارای مراتب است؛ زیرا تصدیق چیزی گاهی تنها به همان تصدیق ختم می‌شود و گاهی این تصدیق شدیدتر و مستحکم‌تر خواهد بود و برخی لوازم آن تصدیق نیز بر فرد مترتب خواهد شد و گاهی فرد تصدیق‌کننده بر همه لوازم اعتقاد خود ملتزم می‌گردد^[۶]؛ نمی‌توان ایمان را از قبیل علم محض دانست؛ زیرا علم با کفر جمع‌ شدنی است؛ بسیاری علم به آیات الهی پیدا می‌کنند، ولی آن را تکذیب می‌کنند و نیز نمی‌توان ایمان را از قبیل عمل محض دانست؛ زیرا عمل محض با نفاق جمع‌ شدنی است^[۷].^[۸]

منابع

نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم

پانویس

↑ خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۸، ص۳۸۹.
↑ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۱، ص۴۵.
↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۲۵.
↑ «و هر کس به خداوند ایمان آورد (خداوند) دلش را راهنمایی می‌کند و خداوند به هر چیزی داناست» سوره تغابن، آیه ۱۱.
↑ احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۱۳۹. حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۹۱.
↑ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۱، ص۴۵.
↑ سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۱۸، ص۲۵۹-۲۶۰.
↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص۱۳۵.

[1] خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۸، ص۳۸۹.

[2] سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۱، ص۴۵.

[3] بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۲۵.

[4] «و هر کس به خداوند ایمان آورد (خداوند) دلش را راهنمایی می‌کند و خداوند به هر چیزی داناست» سوره تغابن، آیه ۱۱.

[5] احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۱۳۹. حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۹۱.

[6] سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۱، ص۴۵.

[7] سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۱۸، ص۲۵۹-۲۶۰.

[8] نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص۱۳۵.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]