محرز بن شهاب تمیمی

مقدمه

وی مردی شجاع و دلاور و از اصحاب و ارادتمندان امیرالمؤمنین (ع) بود. او در جنگ صفین در رکاب آن امام جنگید و بنا به قولی عبیدالله پسر عمر بن خطاب را به هلاکت رساند^[۱]. و پس از پایان جنگ صفین، هنگامی که حضرت - بعد از حکمیت - قصد داشت مجدداً به صفین برای جنگ با معاویه بازگردد، به حضرت خبر دادند که بعضی جنگجویان مایلند اول کار خوارج را تمام کنند. از جمله کسانی که از میان اصحاب برخاست و در اطاعت بی‌چون و چرا، از امام (ع) سخن گفت، محرز بن شهاب تمیمی بود. وی گفت: ای امیرمؤمنان! شیعیان تو همه مانند یک قلب باهم‌اند و شما را یاری می‌کنند و در جهاد با دشمنانت می‌کوشند، بشارت باد تو را به یاری ما، و بدان ما را به هر جا می‌خواهی حرکت بده، چه به سوی خوارج و یا به جانب صفین و جنگ با معاویه؛ زیرا ما شیعه تو هستیم و در اطاعت تو و جهاد با مخالفانت امید بهترین ثواب را داریم و تخلف از شما را شدت گرفتاری و بدبختی میدانیم^[۲].

او هم چنین همراه معقل بن قیس با باقی ماندۀ خوارج در عصر حکومت مغیرة بن شعبه جنگید^[۳].^[۴]

او در قیام حجر بن عدی علیه زیاد بن ابیه و سایر کارگزاران معاویه در دفاع از حقانیت و مظلومیت علی (ع) قیام کرد و سرانجام زیاد بن ابیه وی را دستگیر و به مرج عذرا فرستاد تا معاویه خود دربارۀ او و حجر بن عدی تصمیم بگیرد، و متأسفانه او به سال ۵۱ هجری در کنار یار باوفای امیرالمؤمنین حجر بن عدی و دیگر یارانش با وضع ناگواری به فرمان معاویه به شهادت رسید^[۵]. درود خداوند، پیامبران و فرشتگان بر او و همرزمان و همه شهدای راه حق و آزادی باد.^[۶]