الگو:صفحهٔ اصلی/مدخل برگزیده
محرّم نام نخستین ماه از ماه‌های دوازده‌گانه قمری است. علّت نام‌گذاری این ماه به محرّم آن بوده که در ایّام جاهلیّت، جنگ در این ماه را حرام می‌دانستند و اشاره به حرمت و احترام آن دارد و روز اوّل محرّم را اوّل سال قمری قرار می‌دادند. امّا بنی امیّه با ریختن خون سید الشهدا (ع) در این ماه و پدید آوردن حادثۀ کربلا، احترام ماه حرام را نگه نداشتند.
در دوّم ماه محرّم الحرام سال ۶۱ هجری، کاروان ابا عبدالله (ع) وارد کربلا شد و اردو زد. به تدریج بر سپاه کوفیان که آن حضرت را محاصره کرده بودند افزوده شد. روز نهم ماه محرم «تاسوعا» نام دارد و روز دهم آن «عاشورا»، روز شهادت سید الشهدا و یاران و فرزندانش در کربلاست.
از آنجا که ماه محرّم، یادآور حادثۀ کربلا و عاشوراست، فرا رسیدن آن دل‌ها را پر از غم می‌سازد و پیروان و شیفتگان امام حسین (ع)، از اوّل محرم، محافل و مجالسی را سیاهپوش کرده، به یاد آن امام شهید به عزاداری می‌پردازند. محرم همچون عاشورا، رمز احیای خاطرۀ حماسه‌های کربلاست و نقش این ماه در حفظ دستاورد‌های نهضت حسینی مهمّ است و در این ماه، سراسر کشورها و شهر‌های شیعه نشین، به یاد شهیدان کربلا اشک می‌ریزند و از عاشوراییان درس می‌گیرند.