سخاوت

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Wasity (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۸ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۱۰ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل سخاوت (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

بخشش توأم با گشاده‌دستی و نظربلندی، جود نامیده می‌شود[۱] و صفتی پسندیده به شمار می‌آید. این بخشش می‌تواند در مال و ثروت باشد یا در علم[۲]. این بخشش چنانچه در امور ارزشمند و محاسن بزرگ مثل انفاق مال برای تجهیز مجاهدان در راه خدا صورت گیرد نشانه کرم است[۳].

امام علی(ع) می‌فرماید: «الْجُودُ فِي‏ اللَّهِ‏ عِبَادَةُ الْمُقَرَّبِينَ‏»[۴]؛ کرم و گذشت در راه خدا عبادت مقرّبان است. نکته مهم و قابل توجه در اینجا این است که بخشش و جود و کرم مشروط به مالداری و ثروت بسیار نیست و حتی با چیزهای کم و کوچک نیز می‌توان به این فضیلت دست یافت. امام علی(ع) می‌فرماید: «از بخشش اندک شرم مدار که محروم کردن، از آن کمتر است»[۵]. و هم‌چنین می‌فرماید: «آن کس که با دست کوتاه ببخشد، از دستی بلند پاداش گیرد»[۶].

در دعاهای امام سجاد(ع) به جلوه‌های متعددی از جود و بخشش اشاره شده است. امام به دفعات خدا را به جواد و بخشنده بودن توصیف نموده و از این رهگذر درخواست‌های خویش را با باری تعالی در میان نهاده است: «وَ أَنْتَ‏ الْجَوَادُ الْكَرِيمُ‏»[۷]. و همچنین: «تویی که هرچه از تو خواهند توانی داشت و آنچه از فضل و احسان تو طلبند توانی داد (می‌بخشی) و به خواستاران مقام قرب خود نزدیک هستی»[۸]. و نیز: «پس، از تو می‌خواهم، به جود و کرمت و آسان بودن خواهش من در نزد تو، که بر محمد و خاندان او درود فرستی»[۹]. امام سجاد(ع) به ما می‌آموزد که جود و بخشش خدا بسیار وسیع و گسترده است: «...امْتَلَأَتْ بِفَيْضِ‏ جُودِكَ‏ أَوْعِيَةُ الطَّلِبَاتِ»؛ «آرزوها پیش از آن‌که عرصه کرم تو پیمایند، روا شده باز گشتند و کاسه‌های حاجت نیازمندان از فیض جود تو لبالب گردید»[۱۰]. و نیز:»بار خدایا، درگاه تو به روی خواهندگان گشوده است و عطایت سائلان را رایگان است و فریاد رسی‌ات فریادخواهان را نزدیک»[۱۱].

به سبب همین وسعت بخشش خداوندی است که امام تکیه‌گاه خویش را خدا می‌داند و می‌گوید: «بار خدایا به سوی تو می‌گریزم، از تو می‌ترسم، به درگاه تو استغاثه می‌کنم، به تو امید می‌بندم، تو را می‌خوانم، به تو پناه می‌جویم. اعتمادم به توست و از تو یاری می‌خواهم، به تو ایمان می‌آورم و بر تو توکل می‌کنم و به جود و کرم تو متکی هستم»[۱۲].

از نکات ارزشمند در دعاهای حضرت این است که به ما می‌آموزد به پاس زحمات بی‌پایان پدر و مادر خویش از خطاها و کوتاهی‌های آنها چشم بپوشیم و در این مورد بخشش روا داریم: خداوندا، هر تعدّی که در گفتار و هر تجاوز که در رفتار بر من روا داشته‌اند و هر حقی که از من تباه کرده‌اند و هر قصور که در وظایف خود نسبت به من ورزیده‌اند، همه را به ایشان بخشیدم و به احسان ارزانی داشتم[۱۳].[۱۴].[۱۵]

جستارهای وابسته

منابع

  1. خالقیان، فضل‌الله، مقاله «بخشش»، دانشنامه صحیفه سجادیه

پانویس

  1. فرهنگ معاصر عربی به فارسی.
  2. مفردات الفاظ القرآن.
  3. مفردات الفاظ القرآن.
  4. گفتار امیرالمؤمنین علی(ع)، ج۱، ص۱۹۷.
  5. نهج‌البلاغه، حکمت ۶۷.
  6. نهج‌البلاغه، حکمت ۲۲۲.
  7. دعای ۳۰.
  8. نیایش چهل‌و‌پنجم.
  9. نیایش چهل‌وهشتم.
  10. نیایش چهل‌وششم.
  11. نیایش چهل‌وششم.
  12. نیایش پنجاه‌و‌دوم.
  13. نیاش بیست‌و‌چهارم.
  14. صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۹۴، چاپ نهم؛ فرهنگ معاصر عربی - فارسی، آذرتاش آذرنوش، نشر نی، تهران، ۱۳۷۹، چاپ اول؛ گفتار امیرالمؤمنین علی(ع)، ترجمه غررالحکم، سیدحسین شیخ الاسلامی، ج۱، انتشارات انصاریان، قم، ۱۳۷۹، چاپ پنجم: مفردات الفاظ القرآن، حسین بن محمد راغب اصفهانی، دارالقلم، بیروت، ۱۴۱۲، چاپ اول؛ نهج‌البلاغه، ترجمه محمد دشتی، نشر آدینه سبز، ۱۳۸۷، چاپ چهارم.
  15. خالقیان، فضل‌الله، مقاله «بخشش»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۱۰۹.