آیه
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل آیه (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
آیه: پاره‌ای از حروف یا کلمات یا جمله‌های قرآن، واقع در یک سوره با فاصله معیّن و جدا از قبل و بعد
مفهوم آیه
- در ریشه آیه، میان لغویان اختلاف است. ابن فارس اصل آن را (اَیَیَ) به معنای مکث و انتظار می‌‌داند[۱].
- جوهری و مصطفوی ریشه آن را "اَوی، یأوی" به معنای توجّه و قصد می‌‌دانند[۲].
- "اَ اْ یَ" قول دیگری است که ابن فارس نقل میکند[۳].
- ابن دُرَیْد می‌‌گوید: آیه از اَیْ به معنای آشکار کردن گرفته شده[۴].
- راغب آن را با تشدید یاء (اَیّ) به صورت یک احتمال ذکر میکند و می‌‌گوید: درست آن است که از تَأَیّی، به معنای تثبُّت و پایداری[۵] أخذ شده باشد.
- لغویان برای آیه چند معنا گفته‌اند:
آیه در قرآن
نخستین و واپسین
کوتاه‌ترین و بلندترین آیه
اقسام آیات
محکم و متشابه
ناسخ و منسوخ
تقسیمات دیگر
ترتیب آیات
تعداد آیات
تناسب آیات
ویژگی آیات قرآن
نقش و آثار آیات قرآن
برخورد با آیات قرآن
تلاوت آیات قرآن
آیه در فرهنگ مطهر
قرآن کریم موجودات محسوس و مشهود را “آیات” (نشانه‌ها) می‌نامد؛ یعنی هر موجودی به نوبه خود نشانه‌ای از هستی نامحدود و از علم، قدرت، حیات و مشیت الهی می‌باشد[۹]. قرآن کریم موجودات جهان را به عنوان “آیات” یعنی علائم و نشانه‌هایی از خداوند یاد میکند[۱۰][۱۱]
منابع
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ مقاییس، ج ۱، ص ۱۶۷، «اَیی».
- ↑ الصحاح، ج ۶، ص ۲۲۷۵، «اَیی»؛ التحقیق، ج ۱، ص ۱۸۶، «آیه».
- ↑ مقاییس، ج ۱، ص ۱۶۷، «ا ی ی».
- ↑ جمهرة اللّغه، ج ۱، ص ۲۵۰، «آیه».
- ↑ مفردات، ص ۱۰۱، «ای».
- ↑ البرهان فی علوم القرآن، ج ۱، ص ۳۶۳.
- ↑ التحقیق، ج ۱، ص ۱۷۲، «آیه».
- ↑ اورعی، مرتضی، دائرةالمعارف قرآن کریم، ج۱، ص.
- ↑ مجموعه آثار، ج۲، ص۹۱.
- ↑ مجموعه آثار، ج۱، ص۵۳۷.
- ↑ زکریایی، محمد علی، فرهنگ مطهر، ص ۴۷.