هدایت امام در حدیث
اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث امامت است. "ضرورت امامت" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
مقام رسالت، مقام انذار و تبشیر امت است و امامت، مقام هدایت ایصالی امت است. به عبارت دیگر، هدایت ارشادی و تبلیغ دین با مقام رسالت است و بعد از رسول خدا(ص)، حضرات ائمه معصومین(ع) و نیز علمای امت می‌باید این وظیفه را انجام دهند. چنان که امام صادق(ع) فرمودند:
- «إِنَّ الْعُلَمَاءَ وَرَثَةُ الْأَنْبِيَاءِ وَ ذَاكَ أَنَّ الْأَنْبِيَاءَ لَمْ يُورِثُوا دِرْهَماً وَ لَا دِينَاراً وَ إِنَّمَا أَوْرَثُوا أَحَادِيثَ مِنْ أَحَادِيثِهِمْ فَمَنْ أَخَذَ بِشَيْءٍ مِنْهَا فَقَدْ أَخَذَ حَظّاً وَافِراً فَانْظُرُوا عِلْمَكُمْ هَذَا عَمَّنْ تَأْخُذُونَهُ فَإِنَّ فِينَا أَهْلَ الْبَيْتِ فِي كُلِّ خَلَفٍ عُدُولًا يَنْفُونَ عَنْهُ تَحْرِيفَ الْغَالِينَ وَ انْتِحَالَ الْمُبْطِلِينَ وَ تَأْوِيلَ الْجَاهِلِينَ»[۱]. هدایت ایصالی و ولایت بر امت در هدایت به عالم امر، تا قیامت باقی است. این هدایت در زمان حیات رسول خدا(ص) بر عهده آن حضرت و بعد از ایشان، وظیفه اوصیاء پیامبر(ص) است. این مقام امام، غیبت و حضور ندارد و اشراف مقام امامت بر قلوب عباد مستعد، آنان را تا مراتب عالی کمالات توحیدی هدایت کرده و تحت عنایت خویش می‌گیرد.
- «عن محمد بن مروان عن نجم قال سمعت ابا جعفر(ع) یقول: ﴿إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ﴾[۲] قَالَ: الْمُنْذِرُ رَسُولُ اللَّهِ! وَ الْهَادِي عَلِيٌ وَلِيُّ اللَّهِ»[۳].
- «عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَطَا قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ(ع) يَقُولُ: فِي هَذِهِ الْآيَةِ ﴿إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ﴾ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص) الْمُنْذِرُ وَ بِعَلِيٍّ يَهْتَدِي الْمُهْتَدُونَ»[۴].[۵]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ الکافی، ج۱، ص۳۲.
- ↑ «و کافران می‌گویند: چرا نشانه‌ای از پروردگارش بر او فرو فرستاده نشده است؟ تو، تنها بیم‌دهنده‌ای و هر گروهی رهنمونی دارد» سوره رعد، آیه ۷.
- ↑ تفسیر القمی (ط. دارالکتاب، ۱۴۰۴ق.)، ج۱، ص۳۶۰.
- ↑ بصائر الدرجات فی فضائل آل محمد(ص)، ج۱، ص۳۰.
- ↑ فیاض‌بخش و محسنی، ولایت و امامت از منظر عقل و نقل، ج۴ ص ۲۸۰.