ابوهند داری

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Heydari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۷ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۰۰ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

از تیره بنی دار بن هانی بن حبیب از قبیله لخم از قحطان[۱]. در اینکه وی برادر تمیم الداری یا پسر عموی او بوده اختلاف است. بیشتر منابع، او را برادر[۲] مادری تمیم داری[۳] و برخی او را، هم برادر مادری وی و هم پسر عموی او[۴] دانسته‌اند[۵]. نام وی را به اختلاف بریر، بر[۶]، لیث[۷]، برین[۸] یزید[۹] و طیب[۱۰]، و نام پدرش را عبدالله[۱۱]، بر[۱۲]، اوس[۱۳] و براء[۱۴] آورده‌اند که به یقین در برخی موارد اشتباه یا تصحیف رخ داده است؛ به ویژه در نام طیب که برخی او را برادر ابوهند دانسته‌اند.[۱۵]

صحابه نگاران، نام وی را در شمار اهل شام آورده‌اند[۱۶]. وی با وفد تمیم[۱۷] خدمت رسول خدا(ص) رسیدند و از آن حضرت درخواست کردند از زمین‌های شام به آنان ببخشد. آن حضرت با نوشتن نامه‌ای، با تقاضای ایشان موافقت کرد و آنان در زمان ابوبکر آن نامه را آوردند و ابوبکر نیز به ابوعبیده جراح نوشت تا به محتوای نامه عمل شود[۱۸]. ابوهند از رسول خدا(ص) نقل کرده است که فرمود: "هرکس با خدا ریا (سُمعَه) کند، خدا با او ریا و سمعه خواهد کرد"[۱۹]. نیز از وی نقل کرده‌اند که گفت: از رسول خدا(ص) شنیدم که فرمود: "خداوند متعالی می‌فرماید: هرکس به قضای من راضی نباشد و بر بلا شکیبایی نکند، پس باید خدایی جز من بجوید"[۲۰].

البته این روایت با اندکی تغییر از برخی صحابه دیگر نیز نقل شده است[۲۱]، ابوهند روایات دیگری از رسول خدا(ص) درباره ذکر، اطاعت و... نقل کرده است[۲۲].[۲۳]

منابع

پانویس

  1. ابن حزم، ص۴۲۲ و ۴۷۷.
  2. ر.ک: ابن سعد، ج۷، ص۲۹۵.
  3. بخاری، التاریخ الکبیر، ج۲، ص۱۴۶؛ دولابی، ج۱، ص۱۰۶؛ ابن حبان، الثقات، ج۳، ص۳۵؛ سمعانی، ج۲، ص۴۴۲.
  4. ابن عبد البر، ج۴، ص۳۳۶؛ ابن اثیر، ج۶، ص۳۱۷؛ ابن حجر، ج۷، ص۳۶۴.
  5. برای اطلاع از بررسی‌هایی در این بار؛ ر.ک: ابن عبدالبر، ج۴، ص۳۳۶؛ ابن اثیر، ج۱، ص۳۷۱.
  6. ابن حبان، مشاهیر، ص۸۹؛ ابن عبدالبر، ج۴، ص۳۳۶؛ ابن اثیر، ج۶، ص۳۱۷؛ ابن حجر، ج۷، ص۳۶۴.
  7. ابن حجر، ج۱، ص۴۱۰.
  8. ابن حجر، ج۷، ص۳۶۴.
  9. مناوی، ج۴، ص۶۱۷.
  10. ابن جوزی، ص۱۶۹.
  11. بخاری، التاریخ الکبیر، ج۲، ص۱۴۶؛ ابن اثیر، ج۶، ص۳۱۷؛ ابن حجر، ج۷، ص۶۴.
  12. ابن حبان، الثقات، ج۳، ص۳۵؛ سمعانی، ج۲، ص۴۴۲.
  13. ابن قانع، ج۱، ص۱۰۵.
  14. ذهبی، ج۱، ص۳۰۰.
  15. ابن حبان، الثقات، ج۳، ص۲۰۵.
  16. ابن عبدالبر، ج۴، ص۳۳۶.
  17. پیش از هجرت، ر.ک: ذینی دحلان [در حاشیة السیرة الحلبیه]، ج۳، ص۶.
  18. طبرانی، ج۲۲، ص۳۲۰؛ ابن عبدالبر، ج۴، ص۳۳۶؛ ابن اثیر، ج۶، ص۳۱۷ نیز درباره این رفد ر.ک: ابن عساکر، ج۱۱، ص۶۴؛ هیثمی، ج۶، ص۸.
  19. ابن سعد، ج۷، ص۲۹۵؛ احمد بن حنبل، ج۵، ص۲۷۰؛ دارمی، ج۲، ص۳۰۹؛ طبرانی، ج۲۲، ص۳۱۹.
  20. ابن حبان، مجروحین، ج۱، ص۳۲۷؛ طبرانی، ج۲۲، ص۳۲۱؛ ابونعیم، ج۶، ص۳۰۴۷؛ ابن عساکر، ج۵۴، ص۱۰۱.
  21. ر.ک: سمعانی، ج۱، ص۲۹۷؛ عجلونی، ج۲، ص۱۰۲.
  22. ر.ک: سیوطی، ج۱، ص۱۴۸؛ بخاری، التاریخ الصغیر، ج۱، ص۲۰۵؛ ابن حبان، مجروحین، ج۱، ص۳۲۷؛ ابن عساکر، ج۵، ص۱۸۴ و ج۲۱، ص۵۹.
  23. خانجانی، قاسم، مقاله «ابوهند داری»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۵۶۳-۵۶۴.