منشور جاودانه (کتاب)
| منشور جاودانه | |
|---|---|
 | |
| زبان | عربی |
| نویسنده | سید حسین دین‌پرور |
| موضوع | امامت، ولایت |
| مذهب | [[شیعه]][[رده:کتاب شیعه]] |
| ناشر | [[:رده:انتشارات انتشارات بنیاد نهج البلاغه|انتشارات انتشارات بنیاد نهج البلاغه]][[رده:انتشارات انتشارات بنیاد نهج البلاغه]] |
| محل نشر | تهران |
| سال نشر | 1390 ش |
| شابک | ۹۷۸-۶۰۰-۵۰۷۶-۳۷-۰ |
| شماره ملی | ۲۴۸۳۵۲۴ |
منشور جاودانه، کتابی است که با زبان فارسی به بررسی و شرح و تفسیر خطبه‌‌های اول تا چهلم نهج البلاغه می‌پردازد. این کتاب اثر سید حسین دین‌پرور است و انتشارات بنیاد نهج البلاغه انتشار آن را به عهده داشته است.
دربارهٔ کتاب
- در معرفی این کتاب آمده است: «نهج البلاغه سال‌هاست که مورد توجه و مداقه عالمان شیعی قرار گرفته است و هرکدام به تناسب حال، به بیان آن همت گماشته‌اند. کتاب منشور جاودانه، شرحی بر نهج البلاغه به قلم سیدجمال الدین دین‌پرور است. روش شارح در این کتاب تفسیر نهج البلاغه با نهج البلاغه است. شارح ضمن شرح، بیشتر از هر منبع دیگر از متن نهج البلاغه بهره جسته و در فرازهای بسیار، متن را با متن توضیح داده است. هم‌چنین در مواردی چند برحسب ضرورت، با استناد به آیات و روایات به توضیح و شرح مطلب پرداخته است. به این ترتیب روش شرح را می‌توان روایی به‌حساب آورد.
نحوه تنظیم مطالب
- شارح ابتدا با توجه به حجم خطبه، فرازی از آن را ذکر کرده و به ترجمه آن پرداخته است. سپس زیر عنوان "واژگان" بخشی از لغات و اصطلاحات را معنا کرده و در برخی موارد نکات ادبی آن را توضیح داده است.
- شارح زیر عنوان "زمان و زمینه ایراد خطبه" به بررسی فرازهایی تاریخی و نکات مورد توجه در ایراد خطبه پرداخته است، بدین‌سان امکان تخمین زمان ایراد خطبه به‌دست می‌آید.
- شارح مطالب اصلی و مبسوط را زیر عنوان "کلیدواژه‌ها" بیان کرده است. وی در این قسمت دست به کاری ابداعی زده و ذیل شرح خویش بر کلام امام به دسته‌بندی مفاهیم پرداخته است. برای مثال در شرح دومین فراز خطبه اول، آن‌جا که به توضیح مسئله شناخت می‌پردازد، در یک تقسیم‌بندی معرفت الهی را در چهار مرحله تصدیق، توحید، اخلاص و توحید مطلق تقسیم‌بندی می‌کند و به تبیین هر یک می‌پردازد. این موضوع درک مطلب را برای مخاطب آسان‌تر خواهد کرد.
- از دیگر نکات برجسته این شرح، توضیح کامل یک مفهوم ذیل شرح است. برای مثال آن‌جا که در خطبه اول مطلب "اول الدین معرفته" را می‌خواهد شرح کند، بابی زیر عنوان "دین چیست؟" باز کرده و منظور از معرفت دینی و شاخصه‌های آن را توضیح داده است. این روش در میان شروح نهج البلاغه تا حدود زیادی جدید و ابداعی و مطابق نیاز نسل امروز است.
- شارح در عین توضیح یک بحث علمی، به دیگر مطالب و حواشی آن نیز توجه کرده است. برای مثال در بحث ضرورت عدم تصور خداوند، به تبیین و توضیح برخی اندیشه‌های انحرافی از جمله "فرقه مجسمه" نیز پرداخته است»[۱].
فهرست کتاب
- در این مورد اطلاعاتی در دست نیست.
دربارهٔ پدیدآورنده
| سید حسین دین‌پرور | |
|---|---|
 | |
| محل زندگی | تهران (ایران) |
| ملیت | اهل تهران |
| تابعیت | ایران |
| زبان | فارسی |
| منصب | آیت‌‌الله |
| دین | اسلام |
| مذهب | شیعه اثناعشری |
| اطلاعات علمی | |
| حوزه علمیه | قم |
| استادان | سید حسین بروجردی امام خمینی سید محمد رضا گلپایگانی محمد علی اراکی علامه طباطبائی |
| آثار | «حدیث تاریخ غدیر» «مهدویت در کلام امیرالمؤمنین (ع)» «نهج‌البلاغه پارسى» «پندهای کوتاه از نهج‌البلاغه برای جوانان» «پیشوای پنجم» «منشور جاودانه» «مفهوم تجلی الهی در نهج‌البلاغه» «علی نمادی از انسان کامل» |
سید حسین دین‌پرور، مشهور به سید جمال‌الدین دین‌پرور در خانواده‌ای روحانی در تهران به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی را در مدارس تهران و قم گذراند و سپس برای تحصیل علوم دینی رهسپار حوزه‌های علمیه شد. او سال‌ها از محضر اساتید برجسته حوزه علمیه قم بهره‌مند شد؛ اساتیدی چون سید حسین بروجردی، امام خمینی، سید محمد رضا گلپایگانی، محمد علی اراکی و علامه طباطبائی، امام خمینی، آیت الله علی مشکینی. استاد دین‌پرور اجازات خود را از اساتیدی چون آیت الله العظمی سید شهاب الدین مرعشی نجفی، آیت الله العظمی سید محمد هادی میلانی و آیت الله حاج شیخ محمد تقی شوشتری دریافت کرده است.
استاد دین‌پرور در سال ۱۳۵۰ به زادگاه خود، یعنی تهران مراجعت کرد. ایشان در ایام جوانی ضمن ملاقات با علّامه عبدالحسین امینی، صاحب کتاب الغدیر و تحت‌تأثیر ایشان تصمیم به تأسیس بنیاد نهج البلاغه به‌عنوان مرکزی با هدف آموزش، پژوهش و نشر مکتوبات دینی در موضوع نهج البلاغه، گرفت. هم‌چنین با اشراف ایشان پژوهشکده نهج البلاغه تأسیس شد و هم‌اکنون در مقطع دکتری در سه رشته نهج البلاغه، علوم قرآن و حدیث، تفسیر تطبیقی دانشجو می‌پذیرد. نیز مرکز آموزش تخصصی نهج البلاغه در قم برای تحصیل در مقاطع سطح سه و چهار حوزه علمیه قم تأسیس شد. رشته نهج البلاغه به همت استاد به‌عنوان رشته تخصصی در مقطع کارشناسی ارشد در مؤسسات آموزش عالی و نیز در حوزه علمیه در سطح ۳ به تصویب رسید و راه‌اندازی شد.
ایشان همواره تلاش خود را در حوزه موضوعی نهج البلاغه به‌کار بست و به تحقیق و پژوهش پرداخت و آثار بسیاری در این زمینه به رشته تحریر درآورد. مجموعه کتاب‌ها و مقالات ایشان در این حوزه موضوعی به بیش از صد عنوان می‌رسد.
از جمله آثاری که ایشان به زیور طبع آراست، می‌توان به ترجمه نهج البلاغه، زیر عنوان نهج البلاغه پارسی اشاره کرد. او در مقدمه ترجمه خویش می‌نویسد: اعتراف می‌کنم که در کنار این قلزم، نه شناگری دانم و نه شناگر و غوّاصی را شناسم که بتوانم به اعماق آن سفر کند تا از گوهرهای ناب آن خبر آورَد، امّا این را می‌دانم که ژرفای آن ناپیدا و دست‌نایافتنی و جواهرات آن فراتر از وهم و اندیشه بشری است. به تماشای این اقیانوس نشسته‌ام و چشم به راه امواجی هستم که بزرگوارانه به رویم پاشد. گه‌گاهی دورخیزی کرده‌ام تا کام خود را به شبنم موج‌ها تر سازم و روح عطشناک و ملتهبم را بدان زنده کنم و از حلاوت آن جانی تازه گیرم و دوباره به انتظار موج‌کوب ساحل و تراوشی دیگر نشینم. انگشتانه‌ای را مانم، چگونه آب دریا را کشم. هرگز به خود اجازه نمی‌دادم به این دریا نزدیک شوم و در آن پا نهم و یک‌تنه و دست خالی به غوّاصی پردازم، امّا فیض روح القدسی آمد و شامل حالم شد.
از جمله طرح‌های پژوهشی که تحت اشراف استاد دین‌پرور صورت گرفته، می‌توان به نسخه تصحیح شده نهج البلاغه، تصحیح و تحقیق متن اولین شرح موضوعی نهج البلاغه زیر عنوان بهج الصباغة فی شرح نهج البلاغة اثر محمد تقی شوشتری و موسوعة الاحادیث العلویة اشاره کرد[۲].
استادان
او تحصیلات دینی خود را نزد اساتیدی همچون: سید حسین بروجردی، امام خمینی، سید محمد رضا گلپایگانی، محمد علی اراکی و علامه طباطبائی، امام خمینی و علی مشکینی پیگیری کرد.
کتاب‌های منتشر شده
- حدیث تاریخ غدیر
- مهدویت در کلام امیرالمؤمنین (ع)
- نهج‌البلاغه پارسى
- پندهای کوتاه از نهج‌البلاغه برای جوانان
- پیشوای پنجم
- منشور جاودانه
- مفهوم تجلی الهی در نهج‌البلاغه
- علی نمادی از انسان کامل.
جستارهای وابسته
آثار معرفی‌شدهٔ منشور جاودانه (کتاب)
پانویس
- ↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص 743-744.
- ↑ دین‌پرور، سید حسین، دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص 407- 408.