سوره غاشیه
سوره غاشیه از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: سوره غاشیه در علوم قرآنی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
«غایشه» به معنای پوشاننده و فراگیرنده، یکی از نام‌های روز قیامت است که در آیه نخست این سوره ذکر و برای نام سوره انتخاب شده است. آن روز، فراگیرنده و احاطه‌کننده مردم از نظر هراس و وحشت و از نظر محاسبه و بررسی اعمال است.
سوره غاشیه سوره انذار و بشارت است به روز قیامت که بر مردم از هر سو احاطه پیدا می‌کند و در این سوره قیامت را با شرح حال مردم توصیف می‌کند از این جهت که به دو دسته تقسیم می‌شوند سعیدها و شقی‌ها و هر طائفه‌ای در جایی که برایشان آماده شده مستقر می‌گردند؛ یکی در بهشت و دیگری در دوزخ و رشته کلام بدینجا کشیده می‌شود که رسول خدا(ص) را دستور می‌دهد که مردم را تذکر دهد به اینکه مقام ربوبی چه فنونی از تدبیر در این عالم بکار برده، فنونی که هر یک دلالت دارد بر ربوبیت او برای همه عالم و برای خصوص ایشان و این که بازگشت ایشان به سوی او و حسابرسی اعمالشان با او است. گفته شده: این سوره به شهادت سیاقی که آیاتش دارد در مکه نازل شده است.
ویژگی‌های سوره غاشیه
- دارای ۲۶ آیه، ۷۲ یا ۹۲ کلمه و ۳۲۰، ۳۳۱ یا ۳۸۲ حرف است.
- در ترتیب نزول، شصت و هشتمین و در مصحف شریف هشتاد و هشتمین سوره است.
- پس از سوره ذاریات و پیش از سوره کهف و پیش از هجرت در مکه نازل شد و آیه مدنی ندارد.
- از نظر شمار آیات از سوره‌های مفصل و از نوع اوساط آن به‌شمار می‌آید.
- برخی گفته‌اند آیه ﴿لَسْتَ عَلَيْهِمْ بِمُصَيْطِرٍ﴾[۱] با «آیه سیف» نسخ شده است.
مهم‌ترین مطالب سوره غاشیه
- رستاخیز و احوال و اوصاف آن روز؛
- بیان سرنوشت انسان‌های نیک و بد و اشاره به چهره‌های شاداب و افسرده آنان؛
- نشانه‌های توحید؛
- بیان مهم‌ترین وظایف پیامبران(ع)[۲].[۳]
منابع
پانویس
- ↑ «تو بر آنان چیره نیستی» سوره غاشیه، آیه ۲۲.
- ↑ طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، جلد۲۰، صفحه ۲۷۳؛ فیروز آبادی، محمد بن یعقوب، بصائرذوی التمییزفی لطائف الکتاب العزیز، جلد۱، صفحه ۵۱۶؛ هاشم زاده هریسی، هاشم، شناخت سوره‌های قرآن، صفحه ۵۳۸؛ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، جلد۲۶، صفحه ۴۱۱؛ جمعی از محققان، علوم القرآن عندالمفسرین، جلد۱، صفحه ۳۱۶؛ رامیار، محمود، تاریخ قرآن، صفحه ۵۹۰؛ زرکشی، محمد بن بهادر، البرهان فی علوم القرآن(باحاشیه)، جلد۱، صفحه ۱۹۳.
- ↑ فرهنگ نامه علوم قرآنی، ص:۳۰۰۵.