قرآن در کلام اسلامی

افزودن پیوند
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Heydari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۸ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۲:۴۵ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث قرآن است. "قرآن" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل قرآن (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

چگونگی ثبت و ضبط آیات

اصالت‌های قرآن

  1. اصالت انتساب: مراد این است که بی گمان آنچه امروز به نام قرآن شناخته می‌شود، عین همان کتابی است که بر پیامبر اسلام (ص) فرود آمده است.
  2. اصالت مطالب: بدان معنا است که معارف قرآن از آثار و اندیشه‌ها و معارف بشری و دیگر ادیان برگرفته نشده؛ بلکه معارفی است نو که بر پیامبر اسلام (ص) فرود آمده است.
  3. اصالت الهی: قرآن پرداخته و برساخته پیامبر اسلام (ص) نیست؛ بلکه کلام خدا است و پیامبر (ص) در این میان، تنها واسطه ابلاغ آن بوده است[۶][۷].

موضوع و محتوای قرآن

  1. موضوعات اعتقادی؛ از قبیل توحید، نبوت و معاد و آنچه بدین موضوعات مربوط است.
  2. احکام و قوانین عملی که قرآن به کلیات آنها پرداخته و جزئیات را باید در سنت‌ پیامبر (ص) و امامان معصوم (ع) پی جست.
  3. قصص و تاریخ و زندگی‌نامه پیامبران و بندگان خاص خدا (ع) برای عبرت انسان‌ها[۸].

محکمات و متشابهات

ناسخ و منسوخ

مهم‌ترین ویژگی‌های قرآن

  1. اعجاز: قرآن از نظر لفظی و معنوی معجزه است.
  2. تحدی: مراد این است که قرآن، انسان‌ها را به هماوردی خوانده و از آنان خواسته است اگر می‌توانند سوره‌ای همانند سوره‌های قرآن برسازند[۱۳]؛ اما این هماوردطلبی هیچ گاه پاسخ خویش را نگرفته و کسی را یارای مبارزه با قرآن نبوده است.
  3. جاودانگی: تعالیم قرآن کریم، هیچ گاه کهنه نمی‌شوند و از میدان زندگی انسان به در نمی‌روند[۱۴].
  4. جامعیت: مراد از جامعیت قرآن این است که تعالیم قرآنی همه ساحت‌های وجود آدمی را می‌پوشانند و برای همه نیازهای او رهنمودهایی مشکل‌گشا و کارآمد دارند و می‌توانند او را به سعادت دنیوی و اخروی راه نمایند[۱۵]. دیگر ویژگی‌های قرآن عبارت‌اند از: فصاحت و بلاغت، تحریف‌ناپذیری، اخبار از غیب و هماهنگی و یکدستی تعالیم[۱۶][۱۷].

منابع

جستارهای وابسته

پانویس

  1. ↑ ﴿إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ ﴾؛ سوره قدر، آیه ۱.
  2. ↑ قاموس قرآن‌، ۷- ۶- ۵/ ۲۹۳- ۲۶۲؛ قدمی در شناخت قرآن‌، ۶۶- ۸۱ و ۸۲.
  3. ↑ فرهنگ شیعه، ص 376-377.
  4. ↑ معارف و معاریف‌، ۴/ ۱۷۶۹؛ تاریخ قرآن‌، ۸۸- ۳۸؛ کاوشی در تاریخ جمع قرآن‌، ۳۷- ۲۲.
  5. ↑ فرهنگ شیعه، ص 377.
  6. ↑ آشنایی با قرآن‌، ۲- ۱/ ۱۹.
  7. ↑ فرهنگ شیعه، ص 377.
  8. ↑ فرهنگ شیعه، ص 377-378.
  9. ↑ ر.ک: قرآن در اسلام‌، ۱۱ و ۲۷.
  10. ↑ فرهنگ شیعه، ص 378.
  11. ↑ ر.ک: قرآن در اسلام‌، ۴۰.
  12. ↑ فرهنگ شیعه، ص۳۷۸.
  13. ↑ ﴿قُل لَّئِنِ اجْتَمَعَتِ الإِنسُ وَالْجِنُّ عَلَى أَن يَأْتُواْ بِمِثْلِ هَذَا الْقُرْآنِ لاَ يَأْتُونَ بِمِثْلِهِ وَلَوْ كَانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ ظَهِيرًا ﴾؛ سوره اسراء، آیه ۸۸؛ ﴿ أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَاهُ قُلْ فَأْتُواْ بِعَشْرِ سُوَرٍ مِّثْلِهِ مُفْتَرَيَاتٍ وَادْعُواْ مَنِ اسْتَطَعْتُم مِّن دُونِ اللَّهِ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ﴾؛ سوره هود، آیه ۱۳؛ ﴿أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَاهُ قُلْ فَأْتُواْ بِسُورَةٍ مِّثْلِهِ وَادْعُواْ مَنِ اسْتَطَعْتُم مِّن دُونِ اللَّهِ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ ﴾؛ سوره یونس، آیه ۳۸.
  14. ↑ عیون اخبار الرضا، ۱/ ۹۳.
  15. ↑ ﴿وَمَا مِن دَابَّةٍ فِي الأَرْضِ وَلاَ طَائِرٍ يَطِيرُ بِجَنَاحَيْهِ إِلاَّ أُمَمٌ أَمْثَالُكُم مَّا فَرَّطْنَا فِي الْكِتَابِ مِن شَيْءٍ ثُمَّ إِلَى رَبِّهِمْ يُحْشَرُونَ ﴾؛ سوره انعام، آیه ۳۸؛ قرآن اثری جاوید، ۱۵ و ۱۶.
  16. ↑ المیزان، ۱/ ۹۰- ۵۸.
  17. ↑ فرهنگ شیعه، ص 378.
برگرفته از «https://fa.imamatpedia.com/w/index.php?title=قرآن_در_کلام_اسلامی&oldid=706722»