سعید بن وهب جهنی همدانی

مقدمه

سعید فرزند وهب جهنی یا وهب خیوانی از اصحاب رسول خدا(ص) بود و عصر جاهلیت را نیز درک کرده بود، وی در کوفه ساکن شد^[۱] و از یاران و اصحاب امیرالمؤمنین(ع) گردید^[۲] و از امیرالمؤمنین(ع) و ابن مسعود نقل حدیث کرده است و حضرت علی(ع) او را به ولایت همدان منصوب کرد^[۳].
به نقل ابن مزاحم، سعید در جنگ صفین در رکاب امیرالمؤمنین(ع) جنگید و حضرت را یاری کرد ^[۴].^[۵]

سعید و حدیث غیبی از امیرالمؤمنین(ع) در سرزمین کربلا

نصر بن مزاحم نقل می‌کند که گفت: امیرالمؤمنین در مسیر راه صفین به سرزمین کربلا رسید، آنجا پیاده شد و توقف کرد، شخصی عرضه داشت یا امیرالمؤمنین، هذه کربلا، این کربلاست، امام(ع) فرمود: "این جا سرزمین غم و بلاست"^[۶]؛ بعد با دست مبارکش به مکانی اشاره کرد و فرمود: "اینجا محل اقامت آنها و محل پیاده شدن آنها است.."^[۷].
و در سند دیگری فرمود: "خوشا به حال تو ای خاک، گروهی از تو در روز محشر بدون حساب وارد بهشت می‌شوند"^[۸].
و در سندی دیگر از ابی جحیفه نقل می‌کند: من در مجلسی حاضر بودم که عروه بارقی از سعید بن وهب درباره حدیثی که از علی(ع) راجع به حادثه جان‌گداز کربلا نقل شده بود پرسید او گفت: آری، این حدیث درست است؛ و سپس چنین توضیح داد و گفت: مخنف بن سلیم از کوفه مرا نزد امیرالمؤمنین(ع) فرستاد، من در مسیر راه صفین در کربلا به محضر حضرت(ع) شرفیاب شدم و موقعی خدمت حضرت رسیدم که با دستش اشاره می‌کرد و می‌فرمود: "این جاست، این جاست" مردی برخاست و گفت: ای امیرمؤمنان، اینجا چیست؟ فرمود: "بر آل محمد سنگین است چیزی که اینجا بر آنها وارد می‌شود (اشاره به واقعه کربلا) وای بر آنها از شما، و وای بر شما از ایشان". باز همان مرد گفت: مراد شما از این سخنان چیست ای امیرالمؤمنین؟ فرمود: "وای بر آنان از شما، چون شما آنان را میکشید! و وای بر شما از ایشان، چون شما به خاطر کشتن آنان به جهنم می‌روید"^[۹].
آری وای بر آنان که در کربلا جمع شدند و فرزند پیامبر خدا(ص)، اباعبدالله الحسین و یارانش را به شهادت رساندند، (چراکه جایگاهشان جهنم ابدی است.
اما سعید، توفیق یاری امام حسین(ع) را پیدا نکرد، و علت آن در تاریخ نیامده است، وفات سعید به سال ۷۵ یا ۷۶ ذکر شده است^[۱۰].^[۱۱]

منابع

ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی

پانویس

↑ ر.ک: اسد الغابه، ج۲، ص۳۱۶.
↑ رجال طوسی، ص۴۴، ش۲۰.
↑ وقعة صفین، ص۱۰۵.
↑ وقعة صفین، ص۱۰۵.
↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۶۳۲.
↑ «ذَاتُ كَرْبٍ وَ بَلاَءٍ»
↑ «هَاهُنَا مَوْضِعُ رِحَالِهِمْ وَ مُنَاخُ رِكَابِهِمْ...»؛ وقعة صفین، ص۱۴۲.
↑ «وَاهاً لَكِ أَيَّتُهَا اَلتُّرْبَةُ لَيُحْشَرَنَّ مِنْكِ قَوْمٌ يَدْخُلُونَ اَلْجَنَّةَ بِغَيْرِ حِسَابٍ»؛ وقعة صفین، ص۱۴۰.
↑ «عَثَنِي مِخْنَفُ بْنُ سُلَيْمٍ إِلَى عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ عِنْدَ تَوَجُّهِهِ إِلَى صِفِّينَ فَأَتَيْتُهُ بِكَرْبَلاَءَ فَوَجَدْتُهُ يُشِيرُ بِيَدِهِ وَ يَقُولُ هَاهُنَا هَاهُنَا فَقَالَ لَهُ رَجُلٌ وَ مَا ذَاكَ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ فَقَالَ ثَقَلٌ لِآلِ مُحَمَّدٍ يَنْزِلُ هَاهُنَا فَوَيْلٌ لَهُمْ مِنْكُمْ وَ وَيْلٌ لَكُمْ مِنْهُمْ فَقَالَ لَهُ اَلرَّجُلُ مَا مَعْنَى هَذَا اَلْكَلاَمُ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ قَالَ وَيْلٌ لَهُمْ مِنْكُمْ تَقْتُلُونَهُمْ وَ وَيْلٌ لَكُمْ مِنْهُمْ يُدْخِلُكُمُ اَللَّهُ بِقَتْلِهِمْ إِلَى اَلنَّارِ قَالَ نَصْرٌ وَ قَدْ رُوِيَ هَذَا اَلْكَلاَمُ عَلَى وَجْهٍ آخَرَ قَالَ فَوَيْلٌ لَكُمْ مِنْهُمْ وَ وَيْلٌ لَكُمْ عَلَيْهِمْ فَقَالَ اَلرَّجُلُ أَمَّا وَيْلٌ لَنَا مِنْهُمْ فَقَدْ عَرَفْنَاهُ فَوَيْلٌ لَنَا عَلَيْهِمْ مَا مَعْنَاهُ فَقَالَ تَرَوْنَهُمْ يُقْتَلُونَ وَ لاَ تَسْتَطِيعُونَ نُصْرَتَهُمْ»؛ وقعة صفین، ص٢.
↑ اعیان الشیعه، ج۷، ص۲۶۱.
↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۶۳۳-۶۳۴.

[1] ر.ک: اسد الغابه، ج۲، ص۳۱۶.

[2] رجال طوسی، ص۴۴، ش۲۰.

[3] وقعة صفین، ص۱۰۵.

[4] وقعة صفین، ص۱۰۵.

[5] ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۶۳۲.

[6] «ذَاتُ كَرْبٍ وَ بَلاَءٍ»

[7] «هَاهُنَا مَوْضِعُ رِحَالِهِمْ وَ مُنَاخُ رِكَابِهِمْ...»؛ وقعة صفین، ص۱۴۲.

[8] «وَاهاً لَكِ أَيَّتُهَا اَلتُّرْبَةُ لَيُحْشَرَنَّ مِنْكِ قَوْمٌ يَدْخُلُونَ اَلْجَنَّةَ بِغَيْرِ حِسَابٍ»؛ وقعة صفین، ص۱۴۰.

[9] «عَثَنِي مِخْنَفُ بْنُ سُلَيْمٍ إِلَى عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ عِنْدَ تَوَجُّهِهِ إِلَى صِفِّينَ فَأَتَيْتُهُ بِكَرْبَلاَءَ فَوَجَدْتُهُ يُشِيرُ بِيَدِهِ وَ يَقُولُ هَاهُنَا هَاهُنَا فَقَالَ لَهُ رَجُلٌ وَ مَا ذَاكَ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ فَقَالَ ثَقَلٌ لِآلِ مُحَمَّدٍ يَنْزِلُ هَاهُنَا فَوَيْلٌ لَهُمْ مِنْكُمْ وَ وَيْلٌ لَكُمْ مِنْهُمْ فَقَالَ لَهُ اَلرَّجُلُ مَا مَعْنَى هَذَا اَلْكَلاَمُ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ قَالَ وَيْلٌ لَهُمْ مِنْكُمْ تَقْتُلُونَهُمْ وَ وَيْلٌ لَكُمْ مِنْهُمْ يُدْخِلُكُمُ اَللَّهُ بِقَتْلِهِمْ إِلَى اَلنَّارِ قَالَ نَصْرٌ وَ قَدْ رُوِيَ هَذَا اَلْكَلاَمُ عَلَى وَجْهٍ آخَرَ قَالَ فَوَيْلٌ لَكُمْ مِنْهُمْ وَ وَيْلٌ لَكُمْ عَلَيْهِمْ فَقَالَ اَلرَّجُلُ أَمَّا وَيْلٌ لَنَا مِنْهُمْ فَقَدْ عَرَفْنَاهُ فَوَيْلٌ لَنَا عَلَيْهِمْ مَا مَعْنَاهُ فَقَالَ تَرَوْنَهُمْ يُقْتَلُونَ وَ لاَ تَسْتَطِيعُونَ نُصْرَتَهُمْ»؛ وقعة صفین، ص٢.

[10] اعیان الشیعه، ج۷، ص۲۶۱.

[11] ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۶۳۳-۶۳۴.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]