سوره حشر
سوره حشر از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: سوره حشر در علوم قرآنی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
«حشر» به معنای جمع شدن و انجام کار جمعی است. کلمه «حشر» در آیه ﴿يَوْمَ تَشَقَّقُ الْأَرْضُ عَنْهُمْ سِرَاعًا ذَلِكَ حَشْرٌ عَلَيْنَا يَسِيرٌ﴾[۱] و آیه ﴿هُوَ الَّذِي أَخْرَجَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ مِنْ دِيَارِهِمْ لِأَوَّلِ الْحَشْرِ مَا ظَنَنْتُمْ أَنْ يَخْرُجُوا وَظَنُّوا أَنَّهُمْ مَانِعَتُهُمْ حُصُونُهُمْ مِنَ اللَّهِ فَأَتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ حَيْثُ لَمْ يَحْتَسِبُوا وَقَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ يُخْرِبُونَ بُيُوتَهُمْ بِأَيْدِيهِمْ وَأَيْدِي الْمُؤْمِنِينَ فَاعْتَبِرُوا يَا أُولِي الْأَبْصَارِ﴾[۲] به کار رفته است.
پس از خیانت و پیمان‌شکنی یهود بنی‌نضیر، مسلمانان با یک حرکت جمعی، آنان را از اطراف مدینه بیرون راندند. با توجه به اهمیت این واقعه، سوره به نام «حشر» خوانده شد. نام دیگر آن «بنی‌نضیر» است.
یهودیان بنی النضیر بخاطر نقض پیمانی که با مسلمین بسته بودند، محکوم به جلای وطن شدند. این سوره اشاره دارد سبب نقض عهدشان این بود که منافقان به ایشان وعده دادند که اگر نقض عهد کنید، ما شما را یاری می‌کنیم؛ ولی همین که ایشان نقض عهد کردند، منافقین به وعده‌ای که داده بودند وفا ننمودند. و در ضمن این اشارات، مطالبی دیگر نیز در این سوره آمده، و از آن جمله مسأله حکم غنیمت بنی النضیر است.
و از آیات برجسته این سوره، هفت آیه آخر آن است که خدای سبحان در آنها بندگان خود را دستور می‌دهد به اینکه از طریق مراقبت نفس و محاسبه آن آماده دیدارش شوند، و عظمت کلام و جلالت قدر خود را در قالب بیان عظمت ذات مقدسش، و اسمای حسنی و صفات علیایش، بیان می‌فرماید.
ویژگی‌های سوره حشر
احکام فقهی سوره
- روش تقسیم غنائم جنگی؛
- اختصاص فیء به رسول گرامی اسلام (ص).
مهم‌ترین پیام‌های سوره
منابع
پانویس
- ↑ «روزی که زمین از آنان که شتابانند، بشکافد؛ این گردآوردنی است که بر ما آسان است» سوره ق، آیه ۴۴.
- ↑ «اوست که کافران اهل کتاب را از خانه‌هایشان در نخستین گردآوری بیرون راند (هر چند) شما گمان نمی‌کردید که بیرون روند و (خودشان) گمان می‌کردند که دژهایشان بازدارنده آنان در برابر خداوند است اما (اراده) خداوند از جایی که گمان نمی‌بردند بدیشان رسید و در دل‌هایشان هراس افکند؛ به دست خویش و به دست مؤمنان خانه‌های خویش را ویران می‌کردند؛ پس ای دیده‌وران پند بگیرید!» سوره حشر، آیه ۲.
- ↑ فیروز آبادی، محمد بن یعقوب، بصائرذوی التمییزفی لطائف الکتاب العزیز، جلد۱، صفحه ۴۵۸؛ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، جلد۲۳، صفحه ۴۷۶؛ زرکشی، محمد بن بهادر، البرهان فی علوم القرآن(باحاشیه)، جلد۱، صفحه ۱۹۴؛ هاشم زاده هریسی، هاشم، شناخت سوره‌های قرآن، صفحه ۴۲۳؛ جمعی از محققان، علوم القرآن عندالمفسرین، جلد۱، صفحه ۳۷؛ رامیار، محمود، تاریخ قرآن، صفحه ۵۸۷؛ سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن، جلد۱، صفحه (۴۱-۴۳)؛ طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، جلد۱۹، صفحه ۲۰۰.
- ↑ فرهنگ نامه علوم قرآنی، ص:۲۸۷۳.