عبدالله بن جعفر
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
- "عبدالله بن جعفر" همسر زینب کبری و داماد امام علی(ع) و پسر جعفر طیار. وی، نخستین نوزاد مسلمان در حبشه بود. در ایّامی که پدرش جعفر بن ابی طالب به حبشه هجرت کرده بود، در آن کشور به دنیا آمد. مادرش اسماء بنت عمیس بود. اسماء، پس از شهادت جعفر طیار در جنگ موته، به همسری أبوبکر، سپس علی بن ابی طالب درآمد. عبدالله بن جعفر، مورد عنایت خاصّ پیامبر اکرم بود، بویژه که پدرش سردار بزرگ شهید جبهۀ اسلام به شمار می‌آمد. همچنین مورد علاقۀ امیرالمؤمنین بود و ارادتی شایان به امام حسن و امام حسین(ع) داشت. مردی سخاوتمند و اهل جود و بخشش بود[۱].
- عبدالله بن جعفر از جملۀ کسانی بود که به سیدالشهدا نامه نوشت و از او خواست که از سفر به عراق منصرف شود. گرچه خود در کربلا حضور نداشت، امّا دو پسرش عون و محمّد را همراه مادرشان حضرت زینب(ع) به کربلا فرستاد و این دو فرزند، در رکاب سالار شهیدان روز عاشورا به شهادت رسیدند. او از اینکه نتوانسته بود در واقعه کربلا شرکت کند تأسف می‌خورد. پس از حادثۀ عاشورا و شهادت حسین بن علی(ع) وی در مدینه به سوگ نشست و مردم برای تسلیت‌گویی نزد او می‌آمدند [۲].
- وی در سن ۹۰ سالگی، در سال ۸۰ هجری در مدینه درگذشت و در بقیع به خاک سپرده شد[۳]. برخی هم درگذشت او را در شام و قبر وی را در "باب الصغیر" دمشق، کنار قبر بلال می‌دانند[۴].[۵].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ سفینة البحار، ج۲، ص۱۲۶.
- ↑ معارف و معاریف، ج۴، ص۱۵۰۸.
- ↑ معارف و معاریف، ج۴، ص۱۵۰۸.
- ↑ درباره او از جمله ر.ک: «شام، سرزمین خاطره‌ها»، مهدی پیشوایی، ص۷۷؛ تنقیح المقال، مامقانی، ج۲، ص۱۷۳.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۳۲۲.