سوره نجم در علوم قرآنی
مقدمه
در آغاز این سوره، به ستاره، آن هنگام که فرود آید و غروب کند، سوگند یاد شده است؛ به همین مناسبت، سوره را «نجم» نامیده‌اند. هدف کلی سوره، تأکید بر سه رکن «ربوبیت»، «نبوت» و «معاد» است.
واژه «نجم» سیزده بار (چهار بار مفرد و نُه بار به صورت جمع) در قرآن به کار رفته است.
اعلام وحی، توبیخ مشرکان، مردم‌شناسی، توحید و انذار، از موضوعات دیگر این سوره‌اند.
ویژگی‌های سوره نجم
- دارای ۶۲ آیه به عدد کوفی، ۶۱ آیه به نظر مکتب‌های تفسیری دیگر، ۳۰۸، ۳۵۹ یا ۳۶۰ کلمه و ۱۴۰۵، ۱۴۵۰ یا ۱۴۳۲ حرف است.
- در ترتیب نزول، بیست و سومین و در مصحف شریف پنجاه و سومین سوره است.
- پس از سوره اخلاص و پیش از سوره عبس و در مکه پیش از هجرت فرود آمد؛ به جز آیه ۳۲ که به نظر بعضی از مفسران، مدنی است.
- از نظر کمیت از سوره‌های مفصل قرآن و از نوع طوال آن و شامل حدود نیم حزب قرآن است.
- نهمین سوره از ۲۳ سوره دارای سوگند و سومین سوره از سور عزائم است.
مطالب مهم سوره نجم
- حجّیت احادیث پیامبر(ص) به جهت انتساب آن به وحی؛
- شرح معراج پیامبر(ص)؛
- مبارزه با عقاید و افکار خرافی مشرکان و قطع رابطه با دشمنان خدا؛
- اشاره‌ای به سرگذشت برخی از اقوام گذشته همچون قوم عاد، ثمود، نوح(ع) و لوط(ع).[۱].[۲]
منابع
پانویس
- ↑ طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن،جلد۱۹،صفحه ۲۶؛ رامیار، محمود، تاریخ قرآن،صفحه ۵۸۷؛ جمعی از محققان،علوم القرآن عندالمفسرین،جلد۱،صفحه ۳۱۵؛ هاشم زاده هریسی، هاشم، شناخت سوره‌های قرآن،صفحه ۳۹۸؛ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، جلد۲۲، صفحه ۴۷۱؛ فیروز آبادی، محمد بن یعقوب، بصائرذوی التمییز فی لطائف الکتاب العزیز،صفحه ۴۴۳؛ سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن،جلد۱،صفحه (۴۰-۴۲)؛ زرکشی، محمد بن بهادر، البرهان فی علوم القرآن(باحاشیه)،جلد۱،صفحه ۱۹۳.
- ↑ فرهنگ نامه علوم قرآنی، ص:۳۱۱۱.