عبدالرحمن بن حسان عنزی

عبدالرحمن بن حسان عنزی
تصویر قدیمی از مسجد کوفه
نام کاملعبدالرحمن بن حسان عنزی
جنسیتمرد
پدرحسان عنزی
تاریخ شهادت۵۱ هجری
محل شهادتقُسُّ الناطف
از اصحابامام علی

مقدمه

عبدالرحمن فرزند حسّان، از یاران با وفا و شیعیان مخلص علی (ع) بود و در میان طایفۀ خود از مقامی والا برخوردار بود. وی همچنین در راه ایمان و اعتقاد خود به مقام شامخ ولایت امیرالمؤمنین (ع)، همراه حجر بن عدی و یارانش به شهادت رسید.[۱]

قتل ابن حسّان به دستور معاویه

عبدالرحمان همان طور که اشاره شد، یکی از یاران حجر بن عدی بود که در برابر توهین ابن زیاد به امیرالمؤمنین (ع) ایستادگی کرد و به همراه دیگر یاران حجر بن عدی دستگیر و به جانب شام فرستاده شد تا خود معاویه دربارۀ آنان تصمیم بگیرد، اما عبدالرحمان با تنی چند از یاران دست بسته و با غل و زنجیر از حجر بن عدی جدا کردند و نزد معاویه به نزد شام بردند، معاویه همین که او را دید گفت: نظرت درباره علی چیست؟ عبدالرحمان در حالی که مرگ را بالای سر خود می‌دید با کمال شهامت گفت: شهادت می‌دهم که علی (ع) همیشه و بسیار به یاد خدا بود، به حق و حقیقت امر می‌کرد و قائم به قسط و عدالت بود و مردم خطاکار را می‌بخشید.

معاویه پرسید: حال نظرت راجع به عثمان - خلیفه سوم - چیست؟ وی گفت: آری، عثمان، اول کسی بود که در اسلام باب ظلم را گشود و ابواب حق را مسدود کرد! معاویه از سخنان به حق عبدالرحمان، خشمناک شد و او را تهدید به مرگ کرد و بلافاصله او را به کوفه بازگرداند و برای زیاد بن ابیه نوشت: عبدالرحمان از همه محکومانی که نزد من فرستاده بودی، خطرناک‌تر است، لذا او را نزد خودت فرستادم تا به بدترین وضع او را مجازات کنی و به قتل برسانی! وقتی او را به کوفه نزد زیاد بن ابیه بردند، زیاد بن ابیه دستور داد او را به «قُسُّ الناطف»[۲] بردند و در گوری که از قبل آماده کرده بودند، زنده زنده زیر خاک‌ها دفن کردند! - و بدین ترتیب این شیعه راستین و فدایی امیرمؤمنان (ع) جان به جانان تسلیم کرد و در راه مولایش به شهادت رسید - و شهادت دلخراش وی در سال ۵۱ هجری بوده است![۳].[۴]

منابع

پانویس

  1. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۸۲۲.
  2. قُسُّ الناطف: نام محلی است نزدیک کوفه کنار نهر فرات که جنگ مسلمانان با ایرانیان در حکومت عمر بن خطاب در این محل واقع شد و «ابو عبیده ثقفی» در این جا کشته شد.
  3. ر. ک: تاریخ طبری، ج۵، ص۲۷۱-۲۷۷.
  4. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۸۲۲-۸۲۳.