آزادی فقهی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط HeydariBot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۱۶ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

از جمله آزادی‌های مطرح در اسلام آزادی فقهی نامیده می‌شود. این قسم از آزادی در عالم انسان و دنیای پیرامون او واقع می‌شود. یک نوع آزادی رفتاری است که متعلق آن اعضا و جوارح انسان می‌باشد. بر خلاف نوع اول که متعلق آن فکر و در نوع دوم عواطف و گرایش‌هاست. همچنین تفاوت دیگر این آزادی آن است که در آزادی فکری واژه جبر و اختیار و در آزادی اخلاقی نفس و پرستش نفس تداعی می‌شود؛ اما در این نوع آزادی واژه حرّ و عبد مطرح است. این نوع آزادی بر رفتار سیاسی تأثیر مستقیم می‌گذارد و موانعی برای آن مطرح است که از جمله آن می‌توان به موانع زیر اشاره کرد:

  1. روابط فرد و دیگران و مزاحمت‌های دیگران که نقطه مشترک اسلام و غرب پذیرفتن این مانع است.
  2. دولت به حق - مطابق کارکرد تربیتی خود - و به ناحق به اقتضای طبع و دیکتاتوری می‌تواند مانع آزادی باشد.[۱]

منابع

پانویس