آزادی فقهی
مقدمه
از جمله آزادی‌های مطرح در اسلام آزادی فقهی نامیده می‌شود. این قسم از آزادی در عالم انسان و دنیای پیرامون او واقع می‌شود. یک نوع آزادی رفتاری است که متعلق آن اعضا و جوارح انسان می‌باشد. بر خلاف نوع اول که متعلق آن فکر و در نوع دوم عواطف و گرایش‌هاست. همچنین تفاوت دیگر این آزادی آن است که در آزادی فکری واژه جبر و اختیار و در آزادی اخلاقی نفس و پرستش نفس تداعی می‌شود؛ اما در این نوع آزادی واژه حرّ و عبد مطرح است.
این نوع آزادی بر رفتار سیاسی تأثیر مستقیم می‌گذارد و موانعی برای آن مطرح است که از جمله آن می‌توان به موانع زیر اشاره کرد:
- روابط فرد و دیگران و مزاحمت‌های دیگران که نقطه مشترک اسلام و غرب پذیرفتن این مانع است.
- دولت به حق - مطابق کارکرد تربیتی خود - و به ناحق به اقتضای طبع و دیکتاتوری می‌تواند مانع آزادی باشد[۱].
