مهدویت و زبان دین (مقاله)
مهدویت و زبان دین عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بررسی و اثبات قابل شناخت بودن قضایای مهدویت با دلایل خاص و بیان عوامل شکلگیری زبان دین در غرب و نفی آن از ساحت اسلام و مهدویت می‌پردازد. این مقالهٔ ۴۶ صفحه‌ای به قلم حسین الهی‌نژاد نگاشته شده و در فصلنامه انتظار موعود (شماره ۲۰، بهار ۱۳۸۶) منتشر گشته است.[۱]
| مهدویت و زبان دین | |
|---|---|
 | |
| رتبه علمی | علمی پژوهشی |
| زبان | فارسی |
| نویسنده | حسین الهی‌نژاد |
| موضوع | مهدویت |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | فصلنامه انتظار موعود |
| وابسته به | مرکز تخصصی مهدویت حوزه علمیه قم |
| محل نشر | قم، ایران |
| تاریخ نشر | بهار ۱۳۸۶ |
| شماره | ۲۰ |
| شماره صفحات | از صفحه ۱۱۱ تا ۱۵۶ مجله |
| ناشر الکترونیک | پایگاه مجلات تخصصی نور |
چکیده مقاله
نویسنده در چکیده مقاله می‌نویسد: «نویسنده با هدف دفع اتهام از بیمعنایی و غیرشناختاری بودن گزاره‌های دینی و مهدویت و مفاهیم همسو با آن، مانند گزارهها و قضایای کلامی ناظر به آیندهنگری مهدویت، به مفهوم‌شناسی موعودگرایی، مهدویت، فلسفهی دین، زبان دین، مکتب پوزیتیویسم، نماد و سمبلیک و تمثیل‌گرایی در متون دینی پرداخته و رویکردهای مختلف درباره زبان دین را بیان کرده است. وی نقش باورهای مهدویت مانند امید و امیدواری، اصلاح و اصلاح‌گری را تاثیرگذار میداند و قرآن و روایات را از نظر عقلی قابل شناخت معرفی میکند».[۱].
فهرست مقاله
- چکیده
- مقدمه
- درآمدی بر سخن
بخش اول: کلیات
- مفهوم‌شناسی
- طرح مسأله
بخش دوم: زبان دین و شناختاری بودن گزاره‌های مهدویت
- حوزه زبان دین
- نفی عوامل زبان دین، از ساحت مهدویت
- رویکردهای مختلف درباره زبان دین
- نظریه تمثیلی‌بودن زبان دین
- نظریه نمادگرایی یا زبان غیرمستقیم
- نظریه تجربه‌گرایی پوزیتیویسم
- مسأله معناداری زبانِ دین
- معیار معناداری
- نظریه کارکردی زبان دین
- کارکردهای باورداشت مهدویت
- شناختاری‌بودن گزاره‌های مهدویت
- مهدویت شخصی
- نشانه‌ها و علایم ظهور
- نتیجه
- پی‌نوشت‌ها
دربارهٔ پدیدآورنده
