اخلاق تلفیقی

روش مزجی (اخلاق تلفیقی)

چهارمین رویکرد به مقوله اخلاق، رویکرد مزجی یا تلفیقی است. در این رویکرد از آموزه‌های هر وسیله‌ای که در تنبه، آگاهی و حرکت انسان مؤثر باشد، بهره‌برداری می‌شود. بهره‌وری دینی، به کارگرفتن استدلال عقلی و فلسفی و پیشنهاد، اخلاق سلوک، هم عارفانه شکل، فلسفی عناصری دارد است و هم که شکل با هم دینی روش. در مزجی علم اخلاق را پدید آورده‌اند. در این روش نقطه اعتدال و این مکتب، انسان به طبع خود دارای فضیلت است، ولی برای رسیدن به حد وسط که شکوفایی فضیلت است، باید به توفیق الاهی چشم داشته در باشد کتاب؛ ‌هایی بنابراین که بر به اطاعت این شیوه اوامر نگاشته الاهی شده و اجتناب از معاصی، تأکید فراوان می‌شود. به همین دلیل است، با دو بخش جدید مواجه می‌شویم.

بخش عبادت‌ها برای تنظیم رابطه انسان با خدا در رفتار؛
بخش عادات، برای تنظیم رابطه رفتاری با غیر خدا؛

از کتاب‌هایی که به این شیوه نگاشته شده، می‌توان، احیاء علوم الدین و کیمیای سعادت تألیف امام ابوحامد غزالی، را نام برد که اولین آن دو شهرت جهانی دارد و دومین، خلاصه‌ای است از آن، که به نثر دلکش برای فارسی تدارک دیده شده است.
پس از آن دو کتاب دیگر محجة البیضاء فی تهذیب الاحیاء و الحقایق تألیف محمد بن مرتضی مشهور به فیض کاشانی که اولی را برای پاک‌سازی احیاء العلوم غزالی از آنچه خود بر آن عیب می‌گرفت، نگاشته است.
اوج کمال این روش را میتوان در کتاب ارزشمند جامع السعادات تألیف یافت.
در این اثر، محقق نراقی با اسلوبی بدیع، میان عقل و نقل و نظر و عمل، الفت برقرار کرده و کوشیده است تا با رعایت جانب اعتدال، از فلسفه، عرفان و شریعت در تبیین اخلاق اسلامی بهره گیرد. در این راستا، او گوی سبقت را از دیگران ربوده و مرد حله جدیدی در علم اخلاق اسلامی و هریک پدید از آورده است. محقق نراقی در آغاز درباره نفس انسان و قوا و غرایز او سخن می‌گوید و هر یک از فضیلت‌های اخلاقی را به یکی از قوای نفس نسبت می‌دهد و هریک از رذیلت‌های اخلاقی را به غریزهای مربوط می‌کند؛ آنگاه به شناساندن هریک از فضیلت‌ها و رذیلت‌های اخلاقی می‌پردازد و با استفاده از آیات و روایات و تعالیم اخلاقی اسلام، آنها را تبیین و راههای کسب هر فضیلت و درمان هر رذیلت را به شیوه‌ای حکیمانه و به سبکی صناعی بیان می‌کند و در مطاوی مباحث به مناسبت موعظه و نصیحت می‌کند^[۱]^[۲].