تکبر در حدیث

روایات مربوطه

یکی از یاران امام صادق (ع) می‌گوید: از آن حضرت درباره پائین‌ترین مرحله خروج از دین سؤال کردم؛ آن حضرت فرمودند: "پائین‌ترین مرحله آن، کِبر است"^[۱]؛
امام باقر (ع) فرمودند: "عزَّت و تکبُّر، دو لباس الهی هستند، از این رو هرکس به یکی از آنها دست دراز کند، خداوند او را با روی صورت به جهنّم می‌اندازد" ^[۲]؛
امام باقر (ع) فرمودند: "تکبُّر لباس خداوند است، و متکبّر درباره لباس خداوند با او به نزاع برخاسته است" ^[۳]؛
امام باقر (ع) و امام صادق (ع) هر دو فرمودند: "کسی که در قلبش به اندازه ذرّه‌ای از تکبُّر باشد، به بهشت داخل نخواهد شد" ^[۴]؛
امام صادق (ع) فرمودند: "در قیامت، متکبّران به‌صورت ذرّه‌هائی ظاهر می‌شوند که مردمان آنان را لگدکوب می‌نمایند؛ تا خداوند از حساب همه فراغت یابد" ^[۵]^[۶].

منابع

مظاهری، حسین، دانش اخلاق اسلامی ج۲

پانویس

↑ « عَنْ حُكَيْمٍ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (ع) عَنْ أَدْنَى الْإِلْحَادِ فَقَالَ إِنَّ الْكِبْرَ أَدْنَاهُ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۳۰۹.
↑ « عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ (ع)‌ الْعِزُّ رِدَاءُ اللَّهِ وَ الْكِبْرُ إِزَارُهُ فَمَنْ تَنَاوَلَ شَيْئاً مِنْهُ أَكَبَّهُ اللَّهُ فِي جَهَنَّمَ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۳۰۹.
↑ « عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ (ع) قَالَ: الْكِبْرُ رِدَاءُ اللَّهِ وَ الْمُتَكَبِّرُ يُنَازِعُ اللَّهَ رِدَاءَهُ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۳۰۹.
↑ « عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ (ع) وَ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالا لَا يَدْخُلُ الْجَنَّةَ مَنْ فِي قَلْبِهِ مِثْقَالُ ذَرَّةٍ مِنْ كِبْرٍ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۳۱۰.
↑ « عَنْ دَاوُدَ بْنِ فَرْقَدٍ عَنْ أَخِيهِ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (ع) يَقُولُ‌ إِنَّ الْمُتَكَبِّرِينَ يُجْعَلُونَ فِي صُوَرِ الذَّرِّ يَتَوَطَّأُهُمُ النَّاسُ حَتَّى يَفْرُغَ اللَّهُ مِنَ الْحِسَابِ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۳۱۱.
↑ مظاهری، حسین، دانش اخلاق اسلامی، ج۲، ص ۱۷۷-۱۷۸.

[1] « عَنْ حُكَيْمٍ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (ع) عَنْ أَدْنَى الْإِلْحَادِ فَقَالَ إِنَّ الْكِبْرَ أَدْنَاهُ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۳۰۹.

[2] « عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ (ع)‌ الْعِزُّ رِدَاءُ اللَّهِ وَ الْكِبْرُ إِزَارُهُ فَمَنْ تَنَاوَلَ شَيْئاً مِنْهُ أَكَبَّهُ اللَّهُ فِي جَهَنَّمَ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۳۰۹.

[3] « عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ (ع) قَالَ: الْكِبْرُ رِدَاءُ اللَّهِ وَ الْمُتَكَبِّرُ يُنَازِعُ اللَّهَ رِدَاءَهُ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۳۰۹.

[4] « عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ (ع) وَ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالا لَا يَدْخُلُ الْجَنَّةَ مَنْ فِي قَلْبِهِ مِثْقَالُ ذَرَّةٍ مِنْ كِبْرٍ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۳۱۰.

[5] « عَنْ دَاوُدَ بْنِ فَرْقَدٍ عَنْ أَخِيهِ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (ع) يَقُولُ‌ إِنَّ الْمُتَكَبِّرِينَ يُجْعَلُونَ فِي صُوَرِ الذَّرِّ يَتَوَطَّأُهُمُ النَّاسُ حَتَّى يَفْرُغَ اللَّهُ مِنَ الْحِسَابِ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۳۱۱.

[6] مظاهری، حسین، دانش اخلاق اسلامی، ج۲، ص ۱۷۷-۱۷۸.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]