حسد در حدیث

روایات مربوطه

امام صادق (ع) فرمودند: "آفت دین - که به نابودی آن می‌انجامد، حسد و خودبزرگ‌بینی و به خود نازیدن است"^[۱]؛
امام صادق (ع) فرمودند: "مؤمن غبطه می‌خورد اما حسد نمی‌ورزد، و منافق حسد می‌ورزد امّا غبطه نمی‌خورد" ^[۲]؛
پیامبر اکرم (ص) فرمودند: "در میان مردمان، نصیب حسود از لذّت از همه کمتر است" ^[۳]؛
در شمار وصایای امام صادق (ع) آمده بود: "حسود هیچ نوع راحتی‌ای ندارد" ^[۴]؛
امام صادق (ع) فرمودند: "حسود هرگز نباید طمع در راحتی قلب بندد" ^[۵]؛
بنابر آن‌چه در غررالحکم آمده است، امیرالمؤمنین (ع) فرمودند:

حسد، زندان روح است؛^[۶]
حسد، بدترین مریضی‌ها است؛^[۷]
حسد، یکی از دو عذاب اصلی است؛^[۸]
منشأ همه رذائل حسد است؛^[۹]
ثمره و نتیجه حسد، بدبختی دنیا و آخرت است"^[۱۰]»^[۱۱].

منابع

مظاهری، حسین، دانش اخلاق اسلامی ج۲

پانویس

↑ «قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (ع)‌ آفَةُ الدِّينِ الْحَسَدُ وَ الْعُجْبُ‌ وَ الْفَخْرُ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۳۰۷.
↑ «عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: إِنَّ الْمُؤْمِنَ يَغْبِطُ وَ لَا يَحْسُدُ وَ الْمُنَافِقُ يَحْسُدُ وَ لَا يَغْبِطُ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۱۴۵.
↑ «عَنِ الصَّادِقِ (ع) قَالَ‌: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص)‌ أَقَلُ‌ النَّاسِ‌ لَذَّةً الْحَسُودُ»؛ بحار الأنوار، ج۷۰، ص۲۵۰.
↑ «فِيمَا أَوْصَى بِهِ الصَّادِقُ (ع) لَا رَاحَةَ لِحَسُودٍ»؛ بحار الأنوار، ج۷۰، ص۲۵۲.
↑ «عَنِ الصَّادِقِ (ع)‌ لَا يَطْمَعَنَّ الْحَسُودُ فِي‌ رَاحَةِ الْقَلْبِ‌»؛ بحار الأنوار، ج۷۰، ص۲۵۲.
↑ «قَالَ‌ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ (ع) فِي‌ غُرَرِ الحِکَم: الْحَسَدُ حَبْسُ‌ الرُّوحِ».
↑ «قَالَ‌ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ (ع) فِي‌ غُرَرِ الحِکَم: الْحَسَدُ شَرُّ الْأَمْرَاضِ»؛
↑ «قَالَ‌ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ (ع) فِي‌ غُرَرِ الحِکَم: الْحَسَدُ أَحَدُ الْعَذَابَيْنِ»‌؛
↑ «قَالَ‌ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ (ع) فِي‌ غُرَرِ الحِکَم: رَأْسُ‌ الرَّذَائِلِ‌ الْحَسَدُ»؛
↑ «قَالَ‌ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ (ع) فِي‌ غُرَرِ الحِکَم: ثَمَرَةُ الْحَسَدِ شَقَاءُ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ»؛
↑ مظاهری، حسین، دانش اخلاق اسلامی، ج۲، ص ۴۳۴-۴۳۵.

[1] «قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (ع)‌ آفَةُ الدِّينِ الْحَسَدُ وَ الْعُجْبُ‌ وَ الْفَخْرُ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۳۰۷.

[2] «عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: إِنَّ الْمُؤْمِنَ يَغْبِطُ وَ لَا يَحْسُدُ وَ الْمُنَافِقُ يَحْسُدُ وَ لَا يَغْبِطُ»؛ اصول کافی، ج۲، ص۱۴۵.

[3] «عَنِ الصَّادِقِ (ع) قَالَ‌: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص)‌ أَقَلُ‌ النَّاسِ‌ لَذَّةً الْحَسُودُ»؛ بحار الأنوار، ج۷۰، ص۲۵۰.

[4] «فِيمَا أَوْصَى بِهِ الصَّادِقُ (ع) لَا رَاحَةَ لِحَسُودٍ»؛ بحار الأنوار، ج۷۰، ص۲۵۲.

[5] «عَنِ الصَّادِقِ (ع)‌ لَا يَطْمَعَنَّ الْحَسُودُ فِي‌ رَاحَةِ الْقَلْبِ‌»؛ بحار الأنوار، ج۷۰، ص۲۵۲.

[6] «قَالَ‌ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ (ع) فِي‌ غُرَرِ الحِکَم: الْحَسَدُ حَبْسُ‌ الرُّوحِ».

[7] «قَالَ‌ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ (ع) فِي‌ غُرَرِ الحِکَم: الْحَسَدُ شَرُّ الْأَمْرَاضِ»؛

[8] «قَالَ‌ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ (ع) فِي‌ غُرَرِ الحِکَم: الْحَسَدُ أَحَدُ الْعَذَابَيْنِ»‌؛

[9] «قَالَ‌ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ (ع) فِي‌ غُرَرِ الحِکَم: رَأْسُ‌ الرَّذَائِلِ‌ الْحَسَدُ»؛

[10] «قَالَ‌ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ (ع) فِي‌ غُرَرِ الحِکَم: ثَمَرَةُ الْحَسَدِ شَقَاءُ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ»؛

[11] مظاهری، حسین، دانش اخلاق اسلامی، ج۲، ص ۴۳۴-۴۳۵.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]