حمیده بنت مسلم بن عقیل

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط HeydariBot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۴۸ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

مقدمه

«حمیده»[۱] دختر مسلم از ام‌کلثوم دختر امام علی (ع) می‌باشد. وی در سفر کربلا در کاروان امام حسین (ع) بود و یازده سال داشت. در بین راه آنگاه که خبر شهادت مسلم بن عقیل به امام (ع) رسید، آن حضرت او را بر زانوی خود نشاند و دست نوازش بر سر او کشید. حمیده عرض کرد: با من مانند یتیمان رفتار می‌کنی؟ پیش از این چنین رفتاری با من نداشتی، گمان می‌کنم پدرم شهید شده است! امام حسین (ع) شروع کرد به گریه کردن و فرمود: من پدرت هستم و دخترانم خواهرت هستند. در این لحظه صدای گریه حمیده بلند شد، به طوری که دیگر فرزندان مسلم متوجّه شهادت او شدند؛ همگی گریستند و فریاد وامسلما و واابن‌عقیلا سردادند.

روز عاشورا پس از شهادت امام حسین (ع) زمانی که لشکریان عمر سعد به خیمه‌ها حمله کردند، این دختر در زیر دست و پای مهاجمین به درجه رفیع شهادت نایل آمد[۲].[۳]

منابع

  1. جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا

پانویس

  1. برخی می‌‎گویند نامش عاتکه و نام مادرش رقیه بنت علی و هفت ساله بود. (معالی السبطین، ج۱، ص۲۶۶؛ وسیلة الدارین، ص۲۹۷).
  2. معالی السبطین، ج۱، ص۲۶۶.
  3. جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص:۱۵۴-۱۵۵.