انبار
مقدمه
شهر انبار در اصل فلوجه نام داشت، اما چون کسری آن را انبار حبوبات قرار داده بود، به شهر انبار نام‌گذاری شد. معاویه که پس از جنگ صفین همواره به فکر نابود کردن بلاد تحت فرمان امیرالمؤمنین (ع) بود، شش هزار نیرو به فرماندهی سفیان بن عوف غامدی برای غارت و تصرف شهر هیت گسیل داشت و سفارش کرد از آنجا به شهر انبار و سپس به مدائن برود و شیعیان علی (ع) را تار و مار کند و شهر را به غارت ببرد. سفیان بن عون غامدی ابتدا به شهر هیت حمله کرد و آن‌چه در آن بود به غارت برد و چون در قتل و غارت مانعی ندید، از آنجا به شهر انبار رفت، اما اشرس بن حسان که حاکم آنجا بود، با نیروهای تحت فرمانش به مصاف دشمن رفت. نیروهایش ابتدا پانصد نفر بودند که در ادامه جنگ سیصد نفر از آنان متفرق شدند و از جنگ کنار کشیدند و اشرس این مرد با فضیلت و وظیفه شناس با همان دویست سرباز باقی مانده صحبت کرد و به کسانی که دل در گرو جهاد و شهادت نداشتند، اجازه داد کناره‌گیری کنند و تنها با سی نفر از نیروهایش که باقی مانده بودند در میدان جنگ، در کمال صبر و بردباری به جهاد پرداخت و سرانجام همگی آن سی نفر جان برکف به شهادت رسیدند و ارواح مطهرشان به ملکوت اعلی پیوست، وقتی این خبر دلخراش و تكان دهنده به امیرالمؤمنین علی (ع) رسید، بسیار ناراحت شد و به نخیله تشریف فرما شد، مردمی که جمع شده بودند به حضرت عرض کردند ما به دستور شما دشمن را دفع خواهیم کرد، ولی حضرت آنها را مورد نکوهش قرار داد و فرمود: "شما نه برای خودتان و نه برای من کفایت می‌کنید"، اما سرانجام، گروهی به فرماندهی سعید بن قیس را به دنبال سفیان بن عوف خون‌خوار و سپاه همراه او فرستاد آنان تا شهر هیت سفیان بن عوف را تعقیب کردند اما او را نیافتند و بدون هیچ برخوردی به کوفه بازگشتند[۱].[۲]
منابع
پانویس
- ↑ تاریخ طبری، ج۵، ص۱۳۴ و کامل ابن اثیر، ج۲، ص۴۲۵.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۱۸۲-۱۸۳.