هانی بن نیار انصاری در تراجم و رجال

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط Ali (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۵ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۱۵ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
هانی بن نیار بن عقبة
تاریخ درگذشت۴۱ هجری قمری
محل زندگیمدینه، حجاز
دیناسلام
اطلاعات علمی
استادانعبدالله بن قیس الأشعری
شاگردانابوبکر بن ابی جهم عدوی، براء بن عازب انصاری، مغیرة بن أبی بردة کنانی، بشیر بن یسار حارثی، جابر بن عبد الله انصاری

- پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

نام او هانی بن نیار از انصار است که در عقبه دوم همراه هفتاد نفر[۱] با پیامبر بیعت کرد[۲]. ابن ابی الحدید می‌نویسد: وی مردی شجاع و دلاور بود که در جنگ‌های صدر اسلام در رکاب پیامبر (ص) مردانه جنگید و در جنگ بدر، چند تن از کفار را به هلاکت رساند و با افتخار و سربلندی در محضر پیامبر، بشارت پیروزی خود را داد[۳]. واقدی نقل می‌کند که در جنگ احد فقط دو اسب برای سپاه اسلام بود: یک اسب برای رسول خدا (ص) و دیگری برای ابو برده بن نیار انصاری[۴]. او در جنگ‌های زمان خلافت امیرمؤمنان علی (ع) (جمل، صفین و نهروان) در رکاب آن حضرت جنگید و به زودی (یعنی در ابتدای حکومت معاویه) از دنیا رفت[۵].[۶]

منابع رجال و تراجم شیعه

منابع رجال و تراجم اهل سنت

التعدیل و التجریح (الباجی)

  • هَانِئ بن نيار بن عَمْرو أَبُو بردة الْأنْصَارِيّ الأوسي الْحَارِثِيّ حَلِيف لَهُم وَهُوَ خَال الْبَراء بن عَازِب أخرج البُخَارِيّ فِي محاربة أهل الرِّدَّة عَن جَابر بن عبد الله وَعبد الرَّحْمَن بن جَابر عَنهُ عَن النَّبِي صلى الله عَلَيْهِ وَسلم مَاتَ فِي أول خلَافَة مُعَاوِيَة[۷].

مشاهیر علماء الأمصار (ابن حبان)

  • أبو بردة بن نيار اسمه هانئ بن نيار بن عقبة ممن شهد بدرا وهو خال البراء بن عازب مات بالمدينة سنة خمس وأربعين[۸].

الاستغناء (ابن عبد البر)

  • أبو بردة بن نيار، هانى بن نيار بن عبيد بن كلاب بن غنم بن هبيرة بن ذهل البلوى هذا قول أهل الحديث. وقيل: هانئ بن عمرو، قاله ابن إسحاق. وقيل: بل اسمه الحارث بن عمرو. وقيل: مالك بن هبيرة. ولم يختلفوا أنه من بلى حليف للانصار، كان عقبيًا بدريا. شهد العقبة وشهد بدرا.

أسد الغابة (ابن الأثیر)

  • أبو بردة بن نيار. ب د ع: أبو بردة هانئ بن نيار وقال ابن إسحاق: هانئ بن عَمْرو. وروى هشيم، عن الأشعث، عن عدي بن ثابت، عن البراء، قَالَ: مر بي خالي، وهو الحارث بن عَمْرو. قَالَ أبو عمر: والأكثر ينسبونه هانئ بن نيار بن عَمْرو بن عُبَيْد بن كلاب بن دهما بن غنم بن ذبيان بن هميم بن كاهل بن ذهل بن هني بن بلي بن عَمْرو بن الحاف بن قضاعة، وحلفه فِي بني حارثة من الأنصار، شهد العقبة الثانية مع السبعين، وشهد بدرا، وأحدا والمشاهد كلها مع رسول الله صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ. أخبرنا عُبَيْد الله بن السمين، بإسناده، عن يونس، عن ابن إسحاق، فِي تسمية من شهد العقبة الثانية: ومن بني حارثة بن الحارث بن الخزرج بن عَمْرو بن مالك بن الأوس: وَأَبُو بردة بن نيار، واسمه هانئ بن نيار بن عَمْرو بن عُبَيْد بن عَمْرو بن كلاب بن دهمان بن غنم بن ذبيان بن هميم بن كاهل بن ذهل بن هني بن بلي حليف لَهُم. وبهذا الإسناد فيمن شهد بدرا من بني حارثة بن الحارث، من حلفائهم من بلي: أبو بردة بن نيار، واسمه: هانئ. لا عقب لَهُ وشهد الفتح، وكانت معه راية بني حارث بن الحارث يوم الفتح، وشهد مع عَليّ بن أبي طالب حروبه، وتوفي أول خلافة معاوية، قاله الواقدي: وقال أيضا: لَمْ يكن مع المسلمين يوم أحد غير فرسين، فرس لرسول الله صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وفرس لأبي بردة بن نيار. أخرجه الثلاثة، وقد تقدم فِي هانئ أكثر من هَذَا[۹].

الاستیعاب فی معرفة الأصحاب (ابن عبد البر)

  • أبو بردة بن نيار. اسمه هاني بْن نيار. هَذَا قول أهل الحديث. وقيل: هاني بْن عَمْرو. هَذَا قول ابْن إِسْحَاق. وقيل: بل اسمه الحارث بْن عَمْرو، وذكره هشيم، عَنِ الأشعث، عَنْ عدي بْن ثابت، عَنِ البراء، قَالَ: مر بي خالي، وَهُوَ الحارث بْن عَمْرو، وَهُوَ أَبُو بردة بْن نيار. وقيل: مالك بْن هبيرة- قاله إِبْرَاهِيم بْن عَبْد اللَّهِ الخزاعي. ولم يختلفوا أنه من بلىّ، وينسبونه: هاني ابن عَمْرو بْن نيار، والأكثر يقولون: هاني بْن نيار بْن عبيد بْن كلاب بْن غنم بْن هبيرة بْن ذهل بْن هاني بْن بلىّ بن عمرو بن حلوان بن الحالف بْن قضاعة البلوي، حليف للأنصار، لبني حارثة منهم، كان رضى الله عنه عقيبا بدريًا. وشهد أَبُو بردة بْن نيار العقبة الثانية مَعَ السبعين فِي قول مُوسَى بْن عُقْبَةَ وابن إِسْحَاق والواقدي. وَقَالَ أَبُو معشر: شهد بدرًا وأحدًا وسائر المشاهد، وكانت معه راية بني حارثة فِي غزوة الفتح. قَالَ الْوَاقِدِيّ: توفي فِي أول خلافة معاوية بعد شهوده مَعَ علي حروبه كلها. قَالَ الْوَاقِدِيُّ: انخذل عَبْد اللَّهِ بْن أبي بْن سلول عن رسول الله صلى الله عليه وسلم فِي حين خروجه إِلَى أحد بثلاثمائة، وبقي رسول الله صلى الله عليه وسلم في سبعمائة، وَكَانَ المشركون ثلاثة آلاف، والخيل مائتا فارس، والظعن خمس عشرة امرأة، وَكَانَ فِي المشركين سبعمائة دارع، وَكَانَ فِي المسلمين مائة دارع، ولم يكن معهم من الخيل إلا فرسان: فرس لِرَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، وفرس لأبي بردة بْن نيار الحارثي- يعني حليفا لهم[۱۰].

إسعاف المبطأ برجال الموطأ (سیوطی)

  • أَبُو بردة بن نيار البلوي اسْمه هاني وَقيل الْحَارِث بن عَمْرو حَلِيف الْأَنْصَار شهد بَدْرًا والمشاهد كلهَا روى عَنهُ بن أُخْته الْبَراء بن عَازِب وَجَابِر بن عبد الله وَجَمَاعَة مَاتَ سنة إِحْدَى أَو اثْنَيْنِ أَو خمس وَأَرْبَعين[۱۱].

مشایخ در روایت

روایت‌کنندگان از او

فهرست راویان

جرح و تعدیل

منابع

پانویس

  1. پس از آن‌که جمعی از قبیله اوس مدینه به مکه آمدند و با روبه رو شدن با منطق قرآنی پیامبر اسلام تحت تأثیر معنوی آن حضرت قرار گرفتند، اسلام آوردند و از رسول خدا برای هدایت مردم مدینه راهنما خواستند، و حضرت جناب مصعب بن عمیر را همراه آنان به مدینه فرستاد. و طولی نکشید که دوازده نفر به نمایندگی از طرف مردم مدینه به مکه آمدند و با پیامبر خدا را ملاقات کردند و ایمان خود را ابراز کردند و با شنیدن حقایقی از اسلام به مدینه بازگشتند و باعث ترویج اسلام در مدینه شدند. این ملاقات معروف به اصحاب عقبه اولی است و در سال بعد مجددا هفتاد مرد و دو زن از دو طایفه اوس و خزرج از مدینه به مکه آمدند و با پیامبر خدا و ملاقات کردند و ایمان آوردند و پس از بیعت واعلان وفاداری، حضرت را به مدینه دعوت نمودند، این بیعت معروف به بیعت عقبه دوم است. و ابو بردة بن نیاز در همین جمع هفتاد نفری در مکه به پیامبر خدا ایمان آورد. تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۳۷.
  2. ابن اثیر، عز الدین، أسد الغابة، ج۵، ص۱۴۶.
  3. شرح ابن ابی الحدید، ج۱۴، ص۱۶۱.
  4. ابن اثیر، عز الدین، أسد الغابة، ج۵، ص۱۴۶.
  5. ابن اثیر، عز الدین، أسد الغابة، ج۵، ص۱۴۶.
  6. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۸۵-۸۶.
  7. الباجی، سلیمان بن خلف، التعدیل و الترجیح، ج۳، ص1183.
  8. ابن حبان، مشاهیر علماء الأمصار، ج۱، ص۴۹.
  9. ابن اثیر، عز الدین، أسد الغابة، ج۵، ص۱۴۶.
  10. ابن عبد البر، الاستیعاب فی معرفة الأصحاب، ج۴، ص۱۶۰۸ و ۱۶۰۹.
  11. سیوطی، إسعاف المبطأ برجال الموطأ، ج۱، ص۳۱.
  12. موسوعة الحدیث
  13. موسوعة الحدیث
  14. موسوعة الحدیث

پیوند به بیرون