جمعه در حدیث
این مدخل زیرشاخهٔ بحث جمعه است. جمعه از چند منظر متفاوت، بررسی میشود: جمعه در معارف مهدویت - جمعه در معارف دعا و زیارات - جمعه در معارف و سیره سجادی- جمعه در حدیث - پرسش مرتبط نداردمقدمه
اهمیت و فضیلت شب و روز جمعه در احادیث بسیاری بیان شده و اعمال و ادعیۀ فراوانی برای آن مقرر گشته است. برخی از احادیثی که در فضیلت روز جمعه وارد شده عبارت‌اند از:
- راوی می‌‌گوید: خدمت امام هادی (ع) رسیدم و گفتم: ای سید من! حدیثی از رسول خدا (ص) روایت شده که معنای آن را نمی‌‌فهمم. فرمودند: چیست؟ گفتم: «لَا تُعَادُوا الْأَیَّامَ فَتُعَادِیَکُمْ» یعنی با روزها دشمنی نکنید که آنها با شما دشمنی خواهند کرد. حضرت فرمودند: «مراد از ایام، ما هستیم مادامی که آسمان‌‌ها و زمین بپاست. شنبه اسم رسول خدا (ص) و یکشنبه امیر المؤمنین (ع) و دوشنبه امام حسن و امام حسین (ع) و سه‌شنبه علی بن الحسین و محمد بن علی و جعفر بن محمد (ع) و چهارشنبه موسی بن جعفر و علی بن موسی و محمد بن علی (ع) و منم و پنجشنبه فرزندم حسن (ع) و جمعه فرزند فرزندم است و به سوی او اهل حق جمع میشوند و روزی است که در آن روز ظهور خواهد نمود»[۱].
- پیامبر اکرم (ص) فرمودند: «روز جمعه، بهترین روزها‌ست و نزد خداوند از روز عید قربان و عید فطر ارجمند‌تر است»[۲].
- امام باقر (ع) فرمودند: «خوبی و بدی در روز جمعه دو چندان میشود»[۳].
- پیامبر (ص) فرمودند: «خداوند در روز جمعه، ششصد هزار نفر را از آتش آزاد میسازد که همه مستحق دوزخ بودهاند»[۴].
- امام صادق (ع) فرمودند: «قائم ما اهل بیت در روز جمعه خروج میکند»[۵].[۶]
- در روایاتی آمده است: «روزی که پیامبر اکرم (ص) حضرت علی (ع) را در غدیر خم نصب فرمود، جمعه بود و روز قیام قائم (ع) جمعه خواهد بود و روز برپایی رستاخیز جمعه خواهد بود»[۷]. البته بین این سه رخداد عظیم، وجوه مشترک فراوانی وجود دارد[۸].
منابع
پانویس
- ↑ ر.ک: حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص۲۰۶.
- ↑ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ۸۹، ص ۳۶۷.
- ↑ «اَلْخَیْرُ وَ اَلشَّرُّ یُضَاعَفُ یَوْمَ اَلْجُمُعَةِ»؛ ابن بابویه، محمد بن علی، ثواب الاعمال، ج۲، ص۱۴۲.
- ↑ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ۸۹، ص ۲۶۸؛ ج ۵۹، ص ۳۶.
- ↑ «یخرج قائمنا أهل‌البیت یوم الجمعه»؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ۹۹، ص ۲۱۵.
- ↑ ر.ک: تونه‌ای، مجتبی، موعود‌نامه، ص ۲۵۰.
- ↑ .«وَ کَانَ الْیَوْمُ الَّذِی نَصَبَ فِیهِ ـ رَسُولُ اللَّهِ (ص) أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ (ع) ـ بِغَدِیرِ خُمٍ یَوْمَ الْجُمُعَةِ وَ قِیَامُ الْقَائِمِ(ع) یَکُونُ فِی یَوْمِ الْجُمُعَةِ وَ تَقُومُ الْقِیَامَةُ فِی یَوْمِ الْجُمُعَة»؛ ابن بابویه، محمد بن علی، من لا یحضره الفقیه، ج۱، ص ۴۲۲.
- ↑ ر.ک: سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص۱۶۱ ـ ۱۶۲.