الگو:صفحهٔ اصلی/مدخل برگزیده

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Wasity (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۲ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۵:۲۱ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

اهداف قیام امام حسین یکی از مباحث مهم در بررسی حادثه عاشورا، است. تحلیل این حادثه، به شکل گسترده آن، بیشتر در دوران معاصر و هم زمان با شکل‌گیری جنبش‌های اجتماعی و مذهبی انجام گرفته و در این فاصله زمانی کوتاه، آرای متفاوتی عرضه شده است.

آگاهی بر تمام علل و اسباب قیامی که در اعماق زمان امتداد یافته و هم چنان پرتپش و نیروبخش در جان آدمیان روح ذلت‌ناپذیری و از خودگذشتگی را می‌دمد و در گذر زمان، انقلابگران راستین را در جهت دست‌یابی به اهدافی بلند در مسیر حق و بذل جان و مال رهنمون می‌شود، بسیار دشوار است. قیام امام حسین (ع) نهضتی بود که رسالت اسلامی را پس از تباه شدن در عرصه هوا و هوس زمامداران فاسد، زنده ساخت و مسلمانان را آگاهی بخشید تا خواستار بازگشت حق به اهل آن و جایگاه اصلی‌اش شوند.

برخی از راهبردها و اهداف قیام حسینی (ع) عبارت‌اند از:

  1. رساندن انسان به کمال: از طریق الگوسازی صحیح و ایجاد مرجعیت دینی حقیقی؛ تعلیم و تبیین قرآن و سنت پیامبر خدا و امر به معروف و نهی از منکر.
  2. حفظ نظام و دفع فساد و اختلاف: از راه مبارزه با فساد و اصلاح همه‌جانبه جامعه (از جمله: اصلاح سیاسی و مبارزه با حکومت جور بنی‌امیه؛ اصلاح فرهنگی، اصلاح اخلاقی و مقابله با ناهنجاری‌ها؛ آزاد‌سازی اراده و بیدار کردن وجدان‌ها و تحریک احساسات‌ امت و جاانداختن فرهنگ مقاومت و ذلت‌ناپذیری).
  3. پاسداری از دین (نگهداری از نابودی و بدعت و انحراف): به وسیلۀ زنده کردن اسلام و احیای سنت نبوی و سیره علوی.
  4. برقراری عدل و دفع و رفع ظلم: از طریق ظلم‌ستیزی؛ افشای ماهیت امویان و رسوایی واقعیت آنان؛ تشکیل حکومت الهی و اجرای قانون الهی (اجرای دین).