احمد بن عامر طائی
آشنایی اجمالی
ابوجعد احمد بن عامر بن سلیمان بن صالح طائی از نسل «عامر بن حسان بن شریح» است که «حسان» در صفین، و «عامر» در کربلا به شهادت رسیدند. در سال ۱۵۷ه به دنیا آمد.[۱] از اصحاب امام رضا(ع)بود[۲] که در سال ۱۹۴ه آن حضرت را ملاقات کرده و از ایشان روایت کرده است.[۳] فرزندش «عبدالله» گفته است که پدرم مؤذّن امام هادی و امام حسن عسکری(ع) بود.[۴] از وی پسرش عبدالله[۵] و ابراهیم بن هاشم روایت کردهاند.[۶]
مامقانی به نقل از شیخ صدوق مینویسد که عبدالله بن احمد طائی در سال ۲۶۰ه از پدرش «ابوجعد» حدیث شنیده است.[۷] از گفتار صدوق برداشت میشود که وی از اصحاب امام هادی و امام حسن عسکری(ع) بوده و تا آن زمان، بیش از صد سال عمر داشته است.[۸] اثر وی نوشتهای است که از امام رضا(ع) روایت کرده و با عناوین «نسخة الرضا»(ع)، «صحیفة الرضا»(ع)، «مسند الرضا»(ع) و «الرضویات» شهرت دارد[۹].[۱۰]
جستارهای وابسته
- حسان بن شریح طائی (جد)
- عامر بن حسان طائی (جد)
- عبدالله بن احمد طائی (فرزند)
منابع
- جمعی از پژوهشگران، فرهنگنامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ رجال النجاشی، ج۱، ص۲۵۰ و ج۲، ص۳۵.
- ↑ رجال الطوسی، ص۳۶۷.
- ↑ رجال النجاشی، ج۱، ص۲۵۰ و ج۲، ص۳۵.
- ↑ رجال النجاشی، ج۱، ص۲۵۰ و ج۲، ص۳۵.
- ↑ رجال الطوسی، ص۳۶۷.
- ↑ عیون اخبار الرضا(ع)، ج۱، ص۲۴۸.
- ↑ تنقیح المقال، ج۱، ص۶۳.
- ↑ مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۱، ص۳۳۲.
- ↑ الذریعه، ج۱۷، ص۲۶۲ و ج۲۴، ص۱۴۹.
- ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگنامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۱۴۲-۱۴۳.