فضل بن شاذان نیشابوری در معارف مهدویت
این مدخل زیرشاخهٔ بحث فضل بن شاذان نیشابوری است. فضل بن شاذان نیشابوری از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: فضل بن شاذان نیشابوری در معارف مهدویت - فضل بن شاذان نیشابوری در معارف و سیره رضوی - فضل بن شاذان نیشابوری در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردآشنایی اجمالی
فضل بن شاذان نیشابوری، از فقها و متکلمین امامیه است و یکصد و هشتاد کتاب نوشته که از جمله آن‌ها کتابی در احوال قائم آل محمد (ص) و غیبت است. شیخ طوسی در رجال خود، او را از جمله اصحاب امام هادی و امام عسکری (ع) شمرده است و می‌نویسد: فضل بن شاذان در سال ۱۶۰ ق وفات کرد. شیخ آقا بزرگ تهرانی در «الذریعه» می‌نویسد: کتاب غیبت فضل بن شاذان، نزد سید محمد بن محمد میرلوحی که هم‌عصر مجلسی بوده، موجود است [۱].[۲]
منابع
پانویس
- ↑ الذریعه، ج ۱۶؛ رجال نجاشی، ص ۲۳۵؛ رجال طوسی، ص ۴۲۰.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۴۲.