موالیان یمنی
مقدمه
قبایل یمنی، از بزرگترین مجموعه‌هایی بودند که چه در پذیرش و گسترش اسلام، چه در گسترش تشیّع و مکتب اهل بیت و چه در عرصه‌های همبستگی با خاندان رسالت و دفاع از امامان شیعه، به ایفای نقش پرداختند. در میان یاران خالص و کارگزاران پرتوان حضرت علی(ع) به چهره‌های برجستۀ بسیاری از آنان برمی‌خوریم.
قبایلی همچون: بجیله، خثعم، حمیر، ازد، غامد، همدان، مراد، خزاعه، طیّ، کنده، مذحج، خولان، اشعر همه یمنی‌اند که افراد بسیاری از آنها، هم از صحابۀ رسول خدا(ص)، هم از یاران علی(ع) هم از اصحاب امام حسن مجتبی و شهدای کربلا و یاران ائمه دیگر بودند. در آخر الزّمان نیز بخش عمده‌ای از یاران امام زمان(ع) از یمن خواهند بود و نقش یمنی‌ها در قیام حضرت مهدی(ع) و زمینه‌سازی ظهور بسیار درخشان است و در روایات نیز آمده است[۱]. در مقطعی که کوفه مقرّ خلافت امیر المؤمنین بود و پس از آن در دهه‌های دیگر، افراد بسیاری از قبایل مختلف یمن ساکن کوفه بودند و در جنگ‌های حضرت امیر و از آن پس در حادثۀ کربلا و قیام‌های بعدی حضور و نقش داشتند. پیدایش زمینۀ تشیّع در یمن، با مأموریّتی بود که حضرت علی(ع) از سوی پیامبر به آن دیار رفت. محبّت و معرفت آنان به علی(ع) از همان دوران آغاز شد. از چهره‌های مشهوری که یمنی بودند، در قیام بر ضدّ عثمان نیز دیده می‌شوند. پس از کشته شدن عثمان، در بیعت با امیر المؤمنین و تحکیم پایه‌های حکومت علوی نیز نقش بارزی داشتند و در جنگ‌های جمل، صفین و نهروان در رکاب علی(ع) جانفشانی‌های عظیم از خود نشان دادند و اینها همه بر افتخارات قبایل یمن در نصرت ولیّ خدا و حمایت از امام معصوم، افزود. در میان کارگزاران حکومت امیر المؤمنین در مناطق مختلف و سمت‌های گوناگون به چهره‌های بارز شیعیان یمنی برمی‌خوریم، همچو: قیس بن سعد خزرجی، حارث بن ابی حارث ازدی، مصقلة بن هبیره، نعمان بن عجلان، سلیمان بن صرد خزاعی، مالک بن حارث اشتر نخعی، شبیب بن عامر ازدی، اشعث بن قیس کندی، مالک بن کعب همدانی، قدامة بن عجلان ازدی، حذیفة بن یمان، سعد بن وهب ازدی، کمیل بن زیاد نخعی، عدی بن حاتم طایی، حجر بن عدی، عمرو بن حمق خزاعی، رفاعة بن شداد ازدی، حارث همدانی، بریر بن خضیر. اینها نشانۀ فضیلت یمن و قبایل آن و پیشتازی در ولایت ائمه و اعتقاد به امامت شیعی است و وجود برکت در این مردم را نشان می‌دهد[۲].
منابع
پانویس
- ↑ ز جمله ر.ک: «عصر الظهور» علی الکورانی، فصل «الیمن و دورها فی عصر الظهور».
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۵۵۴.