عبدالله بن ابی‌سفیان بن حارث بن عبدالمطلب
این مدخل زیرشاخهٔ بحث اصحاب امام علی است. عبدالله بن ابی‌سفیان بن حارث بن عبدالمطلب از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: عبدالله بن ابی‌سفیان بن حارث بن عبدالمطلب در تراجم و رجال - پرسش مرتبط ندارد| عبدالله بن ابی‌سفیان بن حارث بن عبدالمطلب | |
|---|---|
 تصویر قدیمی از مسجد کوفه | |
| نام کامل | عبدالله بن ابی‌سفیان بن حارث بن عبدالمطلب |
| جنسیت | مرد |
| کنیه | ابو الهیاج |
| پدر | ابی‌سفیان بن حارث بن عبدالمطلب |
| از اصحاب | امام علی |
آشنایی اجمالی
ابوهیاج عبدالله بن ابی سفیان بن حارث بن عبدالمطلب بن هاشم هاشمی قرشی از اصحاب و یاران پیامبر(ص) بوده و از آن حضرت و از پدرش ابوسفیان روایت نموده است. سماک بن حرب از جمله کسانی است که از او روایت کرده است.[۱] برخی ملاقات او را با پیامبر(ص) نفی کرده‌اند.[۲] او در زمره شعرا و مداحان اهل بیت(ع) بود و هنگامی که از عیب جویی و بدگویی عمرو بن عاص به بنی هاشم آگاه شد، نزد معاویه رفت و به رفتار عمرو اعتراض کرد. در سفری همراه حضرت علی(ع) وارد مدائن شد. ابوهیّاج پس از شهادت حضرت علی(ع) با امامه دختر ابوالعاص بن ربیع که همسر حضرت بود،ازدواج کرد.[۳] او دارای اشعاری در مدح امیرمؤمنان(ع) می‌باشد.[۴] دیوان شعر اثر اوست.[۵] ابوهیّاج در سال ۶۱ هـ در واقعه کربلا همراه امام حسین(ع) به شهادت رسید.[۶][۷]
عبدالله بن ابی‌سفیان بن حارث
ابوالهیاج عبدالله بن ابی‌سفیان بن حارث بن عبدالمطلب بن هاشم الهاشمی، نام مادرش «فقمه» یا «نسمه» دختر همام بن ارقم اسدی، صحابی و پدرش پسر عمو و برادر رضاعی پیامبر (ع) بود[۸]؛ و از آن حضرت (ص) نقل حدیث کرده است.
وی شاعر بوده و اشعاری نیز در مدح امام علی (ع) سروده است. عبدالله پس از شنیدن عیب‌جویی و طعن عمروعاص بر بنی‌هاشم وی را مورد عتاب و سرزنش قرار داد[۹].
آورده‌اند که وی پس از وفات رسول الله (ص) به امام علی بن ابی‌طالب (ع) گروید و همراه آن حضرت در جنگ‌ها شرکت جُست و سپس به امام حسین (ع) پیوست و با آن حضرت (ع) در روز عاشورا در کربلا به شهادت رسید[۱۰].[۱۱]
جستارهای وابسته
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا
پانویس
- ↑ الاستیعاب ۳/۹۲۱.
- ↑ اسد الغابه ۳/۱۷۵.
- ↑ الاصابه ۴/۸۰.
- ↑ معالم العلماء ۱۵۰.
- ↑ الذریعه ۹/۶۹۳.
- ↑ الاصابه ۴/۸۰.
- ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۴۹۲.
- ↑ الاصابة، ج۷، ص۱۵۱.
- ↑ الاصابه، ج۴، ص۱۰۱-۱۰۲؛ مجالس المؤمنین، ج۱، ص۲۰۰-۲۰۱؛ رمز المصیبه، ج۲، ص۱۶۱-۱۶۲؛ یاران پایدار، ص۱۰۰.
- ↑ یاران پایدار، ص۲۰۰.
- ↑ جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص:۲۲۸-۲۲۹.