عبدالله بن ابی‌سفیان بن حارث بن عبدالمطلب

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Jaafari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۳۲ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

عبدالله بن ابی‌سفیان بن حارث بن عبدالمطلب
تصویر قدیمی از مسجد کوفه
نام کاملعبدالله بن ابی‌سفیان بن حارث بن عبدالمطلب
جنسیتمرد
کنیهابو الهیاج
پدرابی‌سفیان بن حارث بن عبدالمطلب
از اصحابامام علی

آشنایی اجمالی

ابوهیاج عبدالله بن ابی سفیان بن حارث بن عبدالمطلب بن هاشم هاشمی قرشی از اصحاب و یاران پیامبر(ص) بوده و از آن حضرت و از پدرش ابوسفیان روایت نموده است. سماک بن حرب از جمله کسانی است که از او روایت کرده است.[۱] برخی ملاقات او را با پیامبر(ص) نفی کرده‌اند.[۲] او در زمره شعرا و مداحان اهل بیت(ع) بود و هنگامی که از عیب جویی و بدگویی عمرو بن عاص به بنی هاشم آگاه شد، نزد معاویه رفت و به رفتار عمرو اعتراض کرد. در سفری همراه حضرت علی(ع) وارد مدائن شد. ابوهیّاج پس از شهادت حضرت علی(ع) با امامه دختر ابوالعاص بن ربیع که همسر حضرت بود،ازدواج کرد.[۳] او دارای اشعاری در مدح امیرمؤمنان(ع) می‌باشد.[۴] دیوان شعر اثر اوست.[۵] ابوهیّاج در سال ۶۱ هـ در واقعه کربلا همراه امام حسین(ع) به شهادت رسید.[۶][۷]

عبدالله بن ابی‌سفیان بن حارث

ابوالهیاج عبدالله بن ابی‌سفیان بن حارث بن عبدالمطلب بن هاشم الهاشمی، نام مادرش «فقمه» یا «نسمه» دختر همام بن ارقم اسدی، صحابی و پدرش پسر عمو و برادر رضاعی پیامبر (ع) بود[۸]؛ و از آن حضرت (ص) نقل حدیث کرده است.

وی شاعر بوده و اشعاری نیز در مدح امام علی (ع) سروده است. عبدالله پس از شنیدن عیب‌جویی و طعن عمروعاص بر بنی‌هاشم وی را مورد عتاب و سرزنش قرار داد[۹].

آورده‌اند که وی پس از وفات رسول الله (ص) به امام علی بن ابی‌طالب (ع) گروید و همراه آن حضرت در جنگ‌ها شرکت جُست و سپس به امام حسین (ع) پیوست و با آن حضرت (ع) در روز عاشورا در کربلا به شهادت رسید[۱۰].[۱۱]

جستارهای وابسته

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
  2. جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا

پانویس

  1. الاستیعاب ۳/۹۲۱.
  2. اسد الغابه ۳/۱۷۵.
  3. الاصابه ۴/۸۰.
  4. معالم العلماء ۱۵۰.
  5. الذریعه ۹/۶۹۳.
  6. الاصابه ۴/۸۰.
  7. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۴۹۲.
  8. الاصابة، ج۷، ص۱۵۱.
  9. الاصابه، ج۴، ص۱۰۱-۱۰۲؛ مجالس المؤمنین، ج۱، ص۲۰۰-۲۰۱؛ رمز المصیبه، ج۲، ص۱۶۱-۱۶۲؛ یاران پایدار، ص۱۰۰.
  10. یاران پایدار، ص۲۰۰.
  11. جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص:۲۲۸-۲۲۹.