ابوعبدالله جدلی در تاریخ اسلامی

این مدخل زیرشاخهٔ بحث ابوعبدالله جدلی است. ابوعبدالله جدلی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ابوعبدالله جدلی در تاریخ اسلامی - ابوعبدالله جدلی در تراجم و رجال - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

نام او عبید فرزند عبد، معروف به کنیه‌اش ابو عبدالله جَدلی از خواص یاران و اصحاب امیرالمؤمنین (ع) بود. شیخ مفید نیز او را از بزرگان و مقربّان اصحاب حضرت علی (ع)، و از تابعین اصحاب پیامبر (ص) یاد کرده است. ابوعبدالله، همواره وفاداری خود نسبت به خاندان پیامبر (ص) و خصوصاً امیرالمؤمنین (ع) را به ظهور رسانده و هیچ گاه در مقام دفاع از آن حضرت و خاندان عصمت و طهارت کوتاهی ننمود. و در کنار مختار ثقفی علیه عاملان جنایات عاشورا قیام کرد و در سرکوبی ستمکاران صحنه کربلا با مختار ثقفی همکاری نمود.

در تقرب ابو عبدالله به امیرالمؤمنین (ع) همین بس که امام باقر (ع) نقل می‌کند: "روزی أبو عبدالله جدلی بر امیرالمؤمنین (ع) وارد شد، حضرت فرمود: ای ابو عبدالله، آیا از قول خدای -عزوجل- که می‌فرماید: ﴿مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَيْرٌ مِنْهَا وَهُمْ مِنْ فَزَعٍ يَوْمَئِذٍ آمِنُونَ * وَمَنْ جَاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَكُبَّتْ وُجُوهُهُمْ فِي النَّارِ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ﴾ خبر ندهم؟ ابو عبدالله گفت: چرا خبر دهید ای امیرمؤمنان، فدایت شوم. حضرت فرمود: حسنه در این آیه شناخت ولایت اهل بیت و حب و دوستی ما اهل بیت است. و مراد از سیئه، انکار ولایت و دشمنی و بغض ما اهل بیت است".

منابع

• ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲