چه کسانی هنگام ظهور امام مهدی زنده می‌شوند؟ (پرسش)

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Admin (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۲۲:۳۱ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

الگو:پرسش غیرنهایی

چه کسانی هنگام ظهور امام مهدی زنده می‌شوند؟
موضوع اصلیبانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل اصلیمهدویت

چه کسانی هنگام ظهور امام مهدی(ع) زنده می‌شوند؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.

عبارت‌های دیگری از این پرسش

پاسخ نخست

 
محمد م‍ح‍م‍دی‌ ری‌ش‍ه‍ری‌
آیت‌الله محمد م‍ح‍م‍دی‌ ری‌ش‍ه‍ری‌، در کتاب «دانشنامهٔ امام مهدی» در این‌باره گفته است:
«درباره رجعت کنندگان، چند نظر وجود دارد؛ اما مشهورتر از همه، آن است که رجعت به کسانی اختصاص دارد که در کفر یا ایمان، خالص بوده‌اند. احادیث فراوانی از رجعت انبیا، اولیای خدا، بویژه امام حسین(ع)، امام علی(ع) و اهل بیت(ع)، هنگام ظهور امام مهدی(ع) سخن گفته‌اند. در برخی‌ احادیث نیز از رجعت جمعی از اصحاب خاص پیامبر(ص) و امام علی(ع) گفتگو شده است. رجعت شهدا، با عنوان کشته‌شدگان در راه خدا، نیز مورد تأکید برخی احادیث است. در کنار اینها، از رجعت کافران و منافقان مهم هم یاد شده است. تمام این موارد، قابل درج در عنوان مشهور خالصان در کفر و ایمان هستند، چنان که در ناحیه کافران، اختلافی وجود ندارد.
در برخی احادیث، از رجعت برخی اقوام یا گروهی از هر امت و مانند آن سخن گفته شده؛ اما اجمال یا ابهام در این تعابیر را باید با احادیث دیگری که آن اقوام یا گروه را توضیح داده‌اند، برطرف کرد. نتیجه همان است که پیش‌تر گفته شد؛ یعنی خالصان از هر دسته، رجعت خواهند کرد. تنها یک مورد است که گویا مقداری عام‌تر به نظر می‌رسد و آن، عنوان "همه مؤمنان" است. این مورد در حدیثی ذکر شده که به رجعت شهدا نیز اشاره کرده است. از امام باقر(ع) درباره آیه‌ ﴿وَلَئِن قُتِلْتُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَوْ مُتُّمْ[۱] پرسیدند. امام(ع) پاسخ فرمود: " يَا جَابِرُ أَ تَدْرِي مَا سَبِيلُ اللَّهِ قُلْتُ لَا وَ اللَّهِ إِلَّا إِذَا سَمِعْتُ مِنْكَ فَقَالَ الْقَتْلُ‏ فِي‏ سَبِيلِ‏ عَلِيٍ‏ (ع) وَ ذُرِّيَّتِهِ فَمَنْ قُتِلَ فِي وَلَايَتِهِ قُتِلَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ لَيْسَ أَحَدٌ يُؤْمِنُ بِهَذِهِ الْآيَةِ إِلَّا وَ لَهُ قَتْلَةٌ وَ مَيْتَةٌ إِنَّهُ مَنْ قُتِلَ يُنْشَرُ حَتَّى يَمُوتَ وَ مَنْ مَاتَ يُنْشَرُ حَتَّى يُقْتَلَ‏‏‏‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"[۲]. این حدیث، که با چند حدیث مشابه، تأیید[۳] و تقویت می‌شود، گویای آن است که کسانی که به آیه شریف: ﴿وَلَئِن مُّتُّمْ أَوْ قُتِلْتُمْ لإِلَى اللَّه تُحْشَرُونَ[۴]، ایمان داشته باشند، هم به مرگ طبیعی خواهند مرد و هم در راه خدا کشته خواهند شد و این نمی‌شود، مگر این که پس از آن که در زندگی دنیا مردند یا کشته شدند، دوباره به زندگی باز گردند تا حالتی دیگر را تجربه کنند. این رجعت فقط برای مؤمنان به آیه مربوط است و با توجه به توضیحی که امام(ع) درباره کشته شدن در راه خدا داده و آن را به کشته شدن در راه علی(ع) و فرزندانش تفسیر نموده و با یاری گرفتن از سایر احادیث این باب، می‌توان استنتاج کرد که همان مؤمنان خالص، مورد نظر است»[۵].

پاسخ‌های دیگر

  با کلیک بر «ادامه مطلب» پاسخ باز و با کلیک بر «نهفتن» بسته می‌شود:  

پرسش‌های وابسته

منبع‌شناسی جامع مهدویت

پانویس

  با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. و اگر در راه خدا کشته شوید یا بمیرید؛ آل عمران، آیه ۱۵۷.
  2. ای جابر! آیا می‌دانی راه خدا کدام است؟ کشته شدن در راه علی(ع) و فرزندانش است. اگر کسی در راه ولایت وی کشته شود، در راه خدا کشته شده است و کسی نیست که به این آیه ایمان داشته باشد، مگر آن که هم کشته می‌شود و هم می‌میرد. کسی که کشته شده، از قبر بیرون می‌آید تا بمیرد و کسی که مرده است، از قبر بیرون می‌آید تا کشته شود؛ مختصر بصائر الدرجات، ص ۲۵، تفسیر العیاشی، ج ۱، ص ۲۰۲، ح ۱۶۲، بحار الأنوار، ج ۵۳، ص ۴۰، ح ۸.
  3. ر.ک: ص ۲۱ (رجعت شهیدان).
  4. و اگر [در راه خدا] بمیرید یا کشته شوید، قطعاً به سوی خدا گرد آورده خواهید شد؛ آل عمران، آیه ۱۵۸.
  5. م‍ح‍م‍دی‌ ری‌ش‍ه‍ری‌، محمد، دانشنامهٔ امام مهدی، ج۸، ص۴۷، ۴۹.
  6. سوره اعراف، ۹۶.
  7. الخرائج والجرائح، ۲، ۸۴۸.
  8. همراه با مهدی از مکه تا قدس ص ۷۳.
  9. در این‌باره به کتاب عقائد الامامیه تألیف محمد رضا مظفر (بحث رجعت) ترجمه نگارنده مراجعه شود.
  10. کجاست طالب خون حسین (ع) که در کربلا کشته شد؟ کجاست آن یاری شده تا یاری کند کسانی را که حقشان پایمال شده است.
  11. اثبات الهداة، ج ۷، ص ۶۲؛ ۱۰۳.
  12. اثبات الهداة، ج ۷، ص ۱۵۴.
  13. اثبات الهداة، ج ۷ ص ۱۶۴.
  14. اثبات الهداة، ج ۷، ص ۱۴۶.
  15. اثبات الهداة، ج ۷ ص ۱۰۲.
  16. محمدی اشتهاردی، محمد، حضرت مهدی فروغ تابان ولایت، ص ۷۶-۷۸.
  17. بحار، ج ۵، ص ۳۹.
  18. ارشاد مفید، ص ۳۶۵.
  19. دلائل الامامة، ص ۲۴۸.
  20. دلائل الامامة، ص ۲۶۰.
  21. بصائر الدرجات، ص ۴۸.
  22. بحار، ج ۵۳، ص ۹۵.
  23. معجم احادیث امام مهدى، ج ۵، ص ۱۲۲.
  24. دلائل الامامة، ص ۲۳۷.
  25. تفسیر عیاشى، ج ۲، ص ۱۱۲؛ بحار، ج ۵۳، ص ۲۹.
  26. سوره غافر، آیه ۵۱.
  27. الشیعه و الرجعة، ج ۲، ص ۹۲.
  28. موسوی‌نسب، سید جعفر، دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ج۲، ص۲۷۲-۲۷۴.
  29. چشم‌اندازی به حکومت مهدی، نجم الدین طبسی، ص ۱۷۱.
  30. معجم رجال الحدیث، ج ۸، ص ۳۱۴.
  31. مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۶۸۹.
  32. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۴۶؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۵۰.
  33. معارف و معاریف، ج ۴، ص ۴۷۳.
  34. بحار الانوار، ج ۱۳، ص ۱۶۰.
  35. مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۷۲۴.