عوامل نفاق
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید. |
- اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل عوامل نفاق (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- مراد از عوامل نفاق، انگیزه‌های درونی و بیرونی است که آدمی را بدین آفت راه می‌نمایند. مهم‌ترین آنها عبارت‌اند:
- احساس حقارت و زبونی: نفاق بنابر تصریح قرآن کریم، گونه‌ای بیماری روحی است[۱]. بنابر روایات بسیاری از بزرگان معصوم (ع)، حقارت درونی، مایه نفاق است. در روایتی از امام علی (ع) آمده است: "نفاق آدمی از ذلتی است که در خویش می‌یابد"[۲][۳].
- خشونت: گاه که کشمکش‌های فکری و چالش‌های سیاسی و جناحی بالا می‌گیرند و به درازا می‌کشند، گروه‌های درگیر را می‌فرسایند و وامی‌دارند تا در خویش خزند و چهره خود را پنهان سازند؛ چنان که امام علی (ع) می‌فرماید: "از کشمکش و دشمنی بپرهیزید که قلب برادران را بر یکدیگر تیره می‌سازد و دورویی می‌آفریند"[۴][۵].
- ترس: گاه دشمنان از آن رو که توانایی رویارویی با اهل ایمان را ندارند و از فرجام آن می‌هراسند، لباس دینداری درمی‌پوشند و کفر خویش را پنهان می‌سازند و موزیانه و پنهانکارانه به مبارزه خویش تداوم می‌بخشند[۶][۷].
- دروغ: بنابر پاره‌ای روایات، دروغگویی به نفاق می‌انجامد و رفته رفته آدمی را از ایمان جدا می‌سازد؛ چنان که امام علی (ع) می‌فرماید: "دروغگویی به نفاق می‌رسد"[۸][۹].
- رذیلت‌های اخلاقی: امام علی (ع) در حدیث مفصلی، علل نفاق را بر می‌شمارد و می‌فرماید: "نفاق بر چهار پایه استوار است: هوس و سهل‌انگاری و خشم و طمع. هوس را چهار شعبه است: ستم و تجاوز و شهوت و سرکشی .... سهل‌انگاری را نیز چهار شعبه است: غفلت و غرور به رحمت الهی و آرزو و ترس و .... خشم را نیز چهار شعبه است: تکبر و تفاخر و غرور و تعصب. طمع را نیز چهار شعبه است: شادمانی، سرمستی، خیره‌سری و فزون‌خواهی"[۱۰][۱۱].
منابع
جستارهای وابسته
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ ﴿ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ فَزَادَهُمُ اللَّهُ مَرَضاً وَلَهُم عَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَكْذِبُونَ ﴾؛ سوره بقره، آیه ۱۰.
- ↑ میزان الحکمة، ۴/ ۳۳۳۸.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 348.
- ↑ کافی، ۲/ ۳۰۰.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 348.
- ↑ ر.ک: تفسیر نمونه، ۱/ ۹۷.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 349.
- ↑ میزان الحکمة، ۴/ ۳۳۲۸.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 349.
- ↑ کافی، ۱/ ۳۹۳ باب صفة النفاق و المنافق.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 349.