بحث:آیا انتظار مذهب اعتراض است؟ (پرسش)
پاسخ اجمالی
- درباره انتظار برخی از برداشت‌های اشتباه صورت گرفته است مانند اینکه انتظار را مذهب اعتراض معنا کرده‌اند و می‌‌گویند: انتظار مذهب اعتراض است. منتظر، معترض به وضع موجود و خواستار وضع مطلوب است. مذهب انتظار، مذهبی است که حرف دارد و می‌تواند کاری انجام دهد. این منتطر به آنچه هست دل نمی‌بندد و به آنچه که باید باشد می‌اندیشد. او مهاجم به ظلم است و این اعتراض ریشه در یک مبارزه و "نه"ای تاریخی دارد[۱].
- هرچند این تفسیر انتظار را موجب تخدیر و تسلیم نمی‌داند و از این جهت تفسیری مطلوب و قابل تقدیر است؛ اما در برابر این نظریه دو پرسش مطرح است: اول اینکه دامنۀ این اعتراض تا کجاست؟ تا رفاه، تا عدالت، تا عرفان، تا آزادی تا شکوفایی و تکامل و یا... و دوم اینکه پیامد این اعتراض چیست؟ چه باری بر دوش منتظر می‌گذارد و این نفی با چه اثباتی همراه می‌شود؟
- در مورد پرسش اول باید بگوییم آرمان‌های دینی از تکامل و شکوفایی استعداد آدمی، بالاتر است، چون زمانی که انسان به تکامل هم برسد، باز مسأله این است که می‌خواهد در چه جهتی مصرف شود؟ در جهت رشد یا زیان؟ و در مورد پرسش دوم هم باید گفت منتظر ظهور حضرت مهدی (ع) آماده است برای حاکمیت، سلطان و تسلط مهدی (ع) زمینه‌سازی کند چنانچه در حدیث آمده است:«فَیُوَطِّئُونَ لِلْمَهْدِیِّ سُلْطَانَهُ»[۲].[۳]
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ ر.ک: ح‍ی‍دری، عزیزالله، انتظار و انسان معاصر، ص۳۱-۳۲؛ مهدوی‌فرد، میرزا عباس، فلسفه انتظار، ص۸۹-۹۴؛ دانش، اسماعیل، نقش آموزه انتظار در پایداری جنبش‌های اسلامی، ص؟؟.
- ↑ میزان الحکمة، ج ۲، ص ۵۶۸؛ کنز العمال، ح ۳۸۶۵۷؛ منتخب الاثر، ص۳۰۴.
- ↑ ر.ک: مهدوی‌فرد، میرزا عباس، فلسفه انتظار، ص۸۹-۹۴؛ دانش، اسماعیل، نقش آموزه انتظار در پایداری جنبش‌های اسلامی، ص؟؟.