بحث:ولادت امام مهدی در کلام اسلامی
مقدمه
- حضرت مهدی (ع) امام دوازدهم شیعیان، شب جمعه نیمه شعبان ۲۵۵ ق. در شهر سامراء به دنیا آمد. بیش‌تر منابع شیعه در تاریخ ولادت آن حضرت اتفاق دارند[۱][۲].
- روایات فراوانی از پیامبر اسلام (ص) و امامان معصوم (ع) درباره حضرت مهدی (ع) در دست است. این روایات، موضوعاتی همانند تولد، غیبت، ظهور و ویژگی‌های امام دوازدهم (ع) را به بحث نهاده‌اند. روایات به گونه مستقیم یا غیر مستقیم از ولادت حضرت مهدی (ع) خبر می‌دهند[۳].
- روایات مربوط بدین موضوع، را می‌توان به چند دسته تقسیم کرد:
- روایاتی که آن حضرت را دوازدهمین خلیفه پیامبر (ص) می‌دانند؛
- روایاتی که آن امام (ع) را دوازدهمین امام معصوم می‌شمردند؛
- روایاتی که آن حضرت (ع) را دوازدهمین وصی پیامبر (ص) خوانده‌اند؛
- روایاتی که حضرت مهدی (ع) را هفتمین فرزند از نسل امام حسین (ع) می‌دانند؛
- روایاتی دیگری نیز بر آن‌اند که حضرت مهدی (ع) چهارمین فرزند از نسل امام رضا (ع) است؛
- روایاتی دیگر بیان می‌دارند که آن حضرت در غیبت به سر می‌برد و روزی ظهور می‌کند[۴][۵].
- در برخی روایات معتبر آمده است: زمین هیچ گاه بی‌حجت و بدون امام نمی‌ماند[۶] که از جمع این روایات و سه دسته نخست می‌توان نتیجه گرفت که حضرت مهدی (ع) به دنیا آمده و فرزند امام حسن عسکری (ع) است و پس از ایشان، امامت و خلافت الهی را بر عهده دارد. اصل ولادت حضرت مهدی (ع) از مسلمات تاریخی است و جز امامان معصوم (ع)، علما و مورخان و محدثان اهل سنت نیز بدان تصریح کرده‌اند[۷].
- نویسنده کتاب منتخب الاثر نام شصت و پنج تن از علمای سنی را که به ولادت حضرت مهدی (ع) تصریح کرده‌اند، گرد آورده و عبارتشان را نقل کرده است[۸]. اینکه حضرت مهدی (ع) به دنیا آمده است، میان مسلمانان مشهور بوده و مردم و حتی حاکمان، روایات مربوط بدان را بارها از زبان محدثان و راویان شنیده بودند و می‌دانستند تولد این امام با چنان ویژگی‌هایی از خانواده امام حسن عسکری بیرون نیست. دولت وقت، از گذر این روایات، از پیش می‌دانست که چنین فرزندی از امام حسن عسکری (ع) به دنیا می‌آید و بدین روی، بر امام سخت می‌گرفت و ایشان را زیر نظر داشت و بر آن بود تا با هر وسیله‌ای از تولد حضرت مهدی (ع) پیشگیری کند[۹]. بنابر روایتی، امام حسن عسکری (ع) علت دشمنی خلفای عباسی را با خاندان پیامبر (ص) آگاهی آنان از روایاتی می‌داند که ظهور مهدی (ع) و بر پایی عدالت به دست او را نوید می‌دهند[۱۰]. از این رو، امام حسن عسکری (ع)، حمل و ولادت فرزند خویش را پنهان داشت؛ اما شیعیان امین را از تولد او آگاه ساخت و برای رسیدن بدین هدف از راه‌های متعددی بهره جست. بنابر روایات، خواهر خویش حکیمه را شب تولد حضرت مهدی (ع) به خانه خود فرا خواند تا بر این رویداد گواه باشد. نیز قابله‌ای غیر شیعه بر بالین همسر خویش آورد. از این گذشته، فرزند خود را به مناسبت‌های گوناگون به شیعیان خاص نشان داد تا حجت خدای را به چشم خویش ببینند و گفتار دشمنان را درباره او باور نکنند[۱۱].
- امام حسن عسکری (ع) نامه‌های فراوانی به مناطق دوردست همانند مدینه، بصره و قم فرستاد و شیعیان خاص این بلاد را نیز از تولد حضرت مهدی (ع) با خبر ساخت[۱۲]. بدین سان امام حسن (ع) از راه‌های متعدد بهره برد تا هر گونه شک و شبهه را درباره تولد حضرت مهدی (ع) از میان برد و مجالی برای شایعه و تردید نگذارد[۱۳].
- راویان و محدثان به پیروی از آن امام (ع) ماجرای تولد امام زمان (ع) را همراه جزئیات آن با دقت و وسواس تمام نقل کرده‌اند و ماجرای شب تولد ایشان را در کتب خویش آورده‌اند[۱۴][۱۵].
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ الاصول من الکافی، ۱/ ۵۱۴؛ الارشاد، ۳۴۶؛ کتاب الغیبة، شیخ طوسی/ ۱۴۱ و ۱۴۳.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 212.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 212.
- ↑ المهدی، صدر الدین صدر، ۱۲۶.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 213.
- ↑ اصول من الکافی، ۱/ ۱۷۸ و ۱۷۹.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 213.
- ↑ منتخب الاثر، ۳۴۱- ۳۳۰.
- ↑ ر.ک: بحار الانوار، ۵۱/ ۱۶۱؛ چشم به راه مهدی، ۳۲۰.
- ↑ منتخب الاثر، ۲۹۱.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 213-214.
- ↑ یوم الخلاص، ۶۷.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 214.
- ↑ ر.ک: قصص/ ۵، ۶؛ کمال الدین، ۲- ۱/ ۴۲۶- ۴۲۴.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 214.