هانی بن عروه مرادی
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امام حسین (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
از پیشگامان شهادت در نهضت حسینی بود که پیش از مسلم بن عقیل به شهادت رسید. “هانی، از صحابۀ پیامبر بود و آن حضرت را دیده و با وی مصاحب داشت. بزرگ قبیلۀ “مراد” بود و در کوفه می‌زیست. در رکاب امیرالمؤمنین(ع)، نیز در سه جنگ جمل، صفین و نهروان شرکت داشت. در حرکت انقلابی حجر بن عدی بر ضدّ زیاد بن أبیه، از ارکان مهم به شمار می‌رفت. پس از آنکه “ابن زیاد” بعنوان والی جدید کوفه به این شهر آمد، مسلم بن عقیل، پس از آنکه هزاران نفر با وی بیعت کرده بودند، خانۀ هانی را مقرّ پنهانی خویش قرار داد. چون برای والی روشن شد که در نهضت مسلم، هانی از زمینه‌سازان و چهره‌های مؤثر است، او را دستگیر، زندانی و شهید کرد”[۱]. هانی در کوفه، موقعیت ویژه‌ای داشت. چندین هزار مرد مسلح و سلاح بر دوش، زیر فرمان داشت و از بزرگان و اشراف این شهر محسوب می‌شد[۲]. حتّی ابن زیاد که والی بصره و کوفه بود، به وی احترام می‌گزاشت و در کوفه به عیادت هانی آمد. ولی چون هانی به مسلم بن عقیل پناه داده بود و حاضر نشد او را تسلیم ابن زیاد کند، مورد غضب قرار گرفت و توهین و شکنجه و سپس شهید شد[۳]. هانی را پس از دستگیری و گفتگوهای تندی که با ابن زیاد داشت، دست بسته به بازار گوسفندفروشان برده و کشتند. قاتلش “رشید ترکی”، غلام ابن زیاد بود. شهادت او روز ترویه (هشتم ذیحجه سال ۶۰) بود.
درباره وی، عبدالله بن زبیر اسدی اشعاری گفته که مطلع آن چنین است: إِذَا كُنْتَ لَا تَدْرِينَ بِالْمَوْتِ فَانْظُرِي * إِلَى هَانِئٍ بِالسُّوقِ وَ ابْنِ عَقِيلٍ[۴]. هانی، هنگام شهادت، ۸۳ و به قولی ۹۰ سال داشت. روزی به شهادت رسید که امام حسین(ع) از مکه به طرف کوفه حرکت کرد. قبر او در کوفه پشت قبر مسلم بن عقیل مشهور است و زیارتگاه اهل ولاست. در مفاتیح الجنان و کتب زیارت، زیارتنامه‌ای برای آن شهید ذکر شده است («سَلاَمُ اللهِ الْعَظِيمِ وَ صَلَوَاتُهُ عَلَيْكَ يَا هَانِيَ بْنَ عُرْوَةَ...»)[۵][۶].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ انصار الحسین، ص۱۰۸.
- ↑ سفینة البحار، ج۲، ص۷۲۳.
- ↑ الأعلام، زرکلی، ج۸، ص۶۸.
- ↑ الحسین فی طریقه الی الشهاده، ص۷۱.
- ↑ بحارالانوار، ج۱۰۰، ص۴۲۹.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۴۹۹.