عبدالله بن نجی بن سلمه حضرمی
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
- عبدالله بن نجی بن سلمه حضرمی از شیعیان مخلص امیرالمؤمنین(ع) بود و از آن حضرت و حذیفه و عمار یاسر نقل حدیث کرده است[۱] او در عشق و ایمانش به ولایت علی(ع) به حدی بالا بود که سرانجام در همین راه به دست زیاد بن ابیه به شهادت رسید.
- علامه امینی از ابوجعفر محمّد بن حبیب بغدادی معروف به نسّابه (در کتاب المحبر، ص۴۷۹) نقل می‌کند: زیاد بن ابیه دو نفر به نامهای، عبدالله بن نجی و مسلم بن زیمر که هر دو از قبیله حضرمی‌ها بودند را به جرم تشیّع و محبّت امیرالمؤمنین(ع) دستگیر و به دستور معاویه در کوفه بالای خانه‌شان بر دار کشید و چند روز به همان حال، بالای دار باقی گذاشت!
- وقتی حسین بن علی(ع) از این جنایت باخبر شد، سخت ناراحت گشت و در وقت مناسبی نامهای به معاویه نوشت و خشم خود را ابراز کرد و چنین نوشت: "ای معاویه، آیا تو همان نبودی که حجر بن عدی و دو نفر از حضرمی‌ها (عبدالله بن نجی و مسلم بن زیمر) را به قتل رساندی؛ زیرا زیاد پسر سمیّه برای تو نوشت که اینان بر آیین علی(ع) و فرمان‌بردار او هستند و تو در پاسخ نوشتی: هر کسی بر آیین علی(ع) و فرمان‌بردار اوست را به قتل برسان و نابود گردان! و او هم آنان را کشت و فرمان تو را اطاعت کرد.
- ای معاویه، آیین علی و آیین پسر عمویش (رسول خدا(ص)) همان آیینی است که پدرت بر آن تکیه میزد و آن را بیان می‌نمود و تو اکنون در آن جایگاه نشسته‌ای، و اگر این آیین نبود بزرگ‌ترین شرف تو و پدرت این می‌برد که هر سال - برای زندگی روزمره - دو بار باید کوچ می‌کردید[۲] و به واسطۀ ما خاندان بود که خداوند مشقّت آن دو کوچ کردن را از شما برداشت.[۳].
- بدون تردید، نامه اعتراض‌آمیز امام حسین(ع) به معاویه حکایت از عمق علاقۀ آن حضرت به عبدالله بن نجی و دیگر افرادی که اسم آنان در نامه آمده است، می‌باشد.[۴]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ تهذیب التهذیب، ج۴، ص۵۱۴.
- ↑ قریش در عصر جاهلیت سالی دو بار کوچ میکردند یکی در زمستان به یمن می‌رفتند و در تابستان به شام و ابوسفیان ریاست کاروان این چنینی بود.
- ↑ «أ لست صاحب حجر و الحضرميين اللذين كتب إليك ابن سمية أنهما على دين علي و رأيه...»؛ الغدیر، ج۱۱، ص۷۹.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۹۳۰-۹۳۲.