امارة العامه

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.

اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امارة العامه (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

امارة العامه، مقامی بود که از سوی خلیفه، به اشخاص تفویض می‌گردید و به موجب آن، امیر یا والی بر تمامی شهروندان یک شهر و یا یک منطقه حکم می‌راند^[۱]. وظایف امیر در امارت عامّه عبارت بود از^[۲]:

فرماندهی نیروهای نظامی و استقرار دادن آنها در سرحدّات، برنامه ریزی در تدارکات و پشتیبانی سپاه اسلام، مگر در مواردی که خلیفه، مستقیماً مسئولیت آن را بر عهده گرفته باشد؛
ارائه نظر در احکام شرعی، تعیین قضات و نصب کارگزاران در محلّ مأموریت؛
جمع‌آوری خراج و صدقات و تقسیم آنها میان مستحقان؛
دقت در امور دینی و جلوگیری از تغییر و تبدّل احکام شرعی؛
اقامه و اجرای حدود در حق الله و حق الناس؛
امامت در نماز جمعه و جماعت؛
فراهم آوردن امکانات، برای مردم در جهت انجام اعمال و مناسک حج^[۳].

↑ ابویعلی، الاحکام السلطانیه، ص۳۹-۳۸؛ ماوردی، الاحکام السلطانیه، ص۳۰؛ تاریخ التمدن الاسلامی، ج۱، ص۱۴۷.
↑ تاریخ التمدن الاسلامی، ج۱، ص۱۴۷؛ ابویعلی، الاحکام السلطانیه، ص۳۴؛ ماوردی، الاحکام السلطانیه، ص۳۰؛ ر.ک: امارة الاستکفاء وامارة الاستیلاء.
↑ فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، دائرةالمعارف قرآن کریم، ص ۴۲.