قیام در فقه سیاسی
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل قیام (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
انتصاب و عزم[۱] در مقابل قعود[۲] و در باب افعال به معانی برپای داشتن، به حق چیزی وفا کردن[۳]، عمل کردن، رعایت کردن[۴].
﴿قُلْ إِنَّمَا أَعِظُكُمْ بِوَاحِدَةٍ أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ﴾[۵].
آیه شریفه ﴿لَسْتُمْ عَلَى شَيْءٍ حَتَّى تُقِيمُوا التَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ﴾[۶] دلالت بر این نکته دارد که برپاداشتن تورات و انجیل به معنای عمل کردن به مفاد آنهاست. ﴿إِلَّا أَنْ يَخَافَا أَلَّا يُقِيمَا حُدُودَ اللَّهِ﴾[۷] و اقامه حدود الهی یعنی رعایت احکام الهی و....
کلمه قیام در باب استفعال (استقامت) به معنای ثبات ورزیدن[۸] و استقامت کردن است و خدای تعالی پیامبر اکرم(ص) را به استقامت در راه رسالت امر می‌کند: ﴿فَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ وَمَنْ تَابَ مَعَكَ﴾[۹]. استقامت یعنی طلب برای قیام به امر الهی و اصلاح آن به‌گونه‌ای که فساد و نقصی بدان وارد نگردد و تمام و کمال به اتیان برسد. معنی دیگر از امر به استقامت، امر به پرهیز از افراط و تفریط و رعایت جانب اعتدال است. برخی مفسران قول پیامبر اکرم(ص) را که فرمودند:"سوره هود مرا پیر کرد"، ناظر به همین آیه می‌دانند[۱۰].[۱۱]
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۵، ص۴۳.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۹، ص۳۴۱.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۶۹۲.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۱۳.
- ↑ «بگو: تنها شما را به (سخن) یگانه‌ای اندرز می‌دهم و آن اینکه: دو تن دو تن و تک تک برای خداوند قیام کنید » سوره سبأ، آیه ۴۶.
- ↑ «تا تورات و انجیل و آنچه را از پروردگارتان به سوی شما فرو فرستاده شده است بر پا ندارید بر حق نیستید» سوره مائده، آیه ۶۸.
- ↑ «مگر آنکه هر دو بیم کنند که احکام خداوند را بجا نیاورند» سوره بقره، آیه ۲۲۹.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۶۹۲.
- ↑ «پس چنان که فرمان یافته‌ای پایداری کن و (نیز) آنکه همراه تو (به سوی خداوند) بازگشته است (پایداری کند) و سرکشی نورزید که او به آنچه انجام می‌دهید بیناست» سوره هود، آیه ۱۱۲.
- ↑ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۱۱، ص۵۰.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۵۵-۴۵۶.