بحث:آخرت

Page contents not supported in other languages.
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Bahmani (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۴ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۶:۴۰ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

آخرت جهانی است که انسان پس از مرگ به آن وارد می‌شود و در آنجا جاودانه می‌ماند و برای آنچه در دنیا کرده است، پاداش و کیفر می‌بیند[۱][۲].

مقدمه

آخرت در فرهنگ مطهر

روز و دوره‌ای که آخر است و پایان‌ناپذیر است (دوره آخرت)[۱۶]. کلمه آخرة که در فارسی به‌صورت “آخرت” نوشته می‌شود، مؤنث آخر است که در مقابل کلمه اول بکار می‌رود که مؤنث آن اولی است. اینکه قرآن آخرة را به‌صورت مؤنث آورده به جهت آن است که معمولاً در موارد دیگر صفت برای کلمه دیگری مثل کلمه دار و یا حیات آورده می‌شده است و چون موصوف مؤنث بوده، صفت به تبع موصوف مؤنث استعمال می‌گردد. آخرت گاهی در مقابل دنیا قرار می‌گیرد و گاهی در مقابل اولی. کلمه دنیا، ممکن است از ماده دنو باشد به معنای قرب و نزدیکی، و ممکن است از ماده دنی به معنای پست باشد. اگر از دنو باشد یعنی این زندگی کنونی که نزدیک‌تر است به ما؛ و قهراً معنای آخرت یعنی زندگانی دورتر ما. و اگر از ماده دنی باشد یعنی این زندگی که نسبت به آن دیگری، در سطح پایین‌تر است و آخرت یعنی آنکه در سطح بالاتر قرار دارد[۱۷]. اعتقاد به آخرت مساوی با اعتقاد به جاودانگی است. چون فرق دنیا و آخرت یکی همین است که دنیا پایان‌پذیر است و آخرت پایان‌ناپذیر و جاودانه[۱۸]. شکی نیست که در دنیا نظام پست وجود دارد و باید با نظام پست‌تر جنگید. و نظام برتر را بجای آن نشاند؛ و در تعبیرات قرآن هم آمده است؛ اما هیچ‌وقت مراد قرآن از دنیا و آخرت نظام برتر و پست‌تر نیست. بلکه دنیا و آخرت برای خودش مطلبی است؛ و نظام پست‌تر و بدتر مطلب دیگر[۱۹].[۲۰]

پانویس

  1. ر.ک: تفسیر نمونه‌، ۱۹/ ۷۱ و ۲۵/ ۴۰۱.
  2. فرهنگ شیعه، ص 40.
  3. ﴿وَأَن لَّيْسَ لِلإِنسَانِ إِلاَّ مَا سَعَى؛ سوره نجم، آیه ۳۹.
  4. ﴿لَقَدْ كُنتَ فِي غَفْلَةٍ مِّنْ هَذَا فَكَشَفْنَا عَنكَ غِطَاءَكَ فَبَصَرُكَ الْيَوْمَ حَدِيدٌ؛ سوره ق، آیه ۲۲.
  5. ﴿يَوْمَئِذٍ يُوَفِّيهِمُ اللَّهُ دِينَهُمُ الْحَقَّ وَيَعْلَمُونَ أَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ الْمُبِينُ؛ سوره نور، ۲۵.
  6. فرهنگ شیعه، ص 39.
  7. ﴿يُطَافُ عَلَيْهِم بِصِحَافٍ مِّن ذَهَبٍ وَأَكْوَابٍ وَفِيهَا مَا تَشْتَهِيهِ الأَنفُسُ وَتَلَذُّ الأَعْيُنُ وَأَنتُمْ فِيهَا خَالِدُونَ؛ سوره زخرف، ۷۱.
  8. ﴿إِلاَّ مَن تَوَلَّى وَكَفَرَ فَيُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذَابَ الأَكْبَرَ؛ سوره غاشیه، آیه ۲۳ و ۲۴.
  9. ﴿ وَسَارِعُواْ إِلَى مَغْفِرَةٍ مِّن رَّبِّكُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّمَاوَاتُ وَالأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِينَ؛ سوره آل عمران، آیه ۱۳۳؛ ﴿سَابِقُوا إِلَى مَغْفِرَةٍ مِّن رَّبِّكُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا كَعَرْضِ السَّمَاء وَالأَرْضِ أُعِدَّتْ لِلَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ ذَلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَن يَشَاء وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ؛ سوره حدید، آیه ۲۱.
  10. فرهنگ شیعه، ص 40.
  11. ﴿فَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْرًا يَرَهُ وَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ؛ سوره زلزال، آیه ۷ و ۸.
  12. ﴿مَن كَانَ يُرِيدُ حَرْثَ الآخِرَةِ نَزِدْ لَهُ فِي حَرْثِهِ وَمَن كَانَ يُرِيدُ حَرْثَ الدُّنْيَا نُؤْتِهِ مِنْهَا وَمَا لَهُ فِي الآخِرَةِ مِن نَّصِيبٍ ؛ سوره شوری، آیه ۲۰.
  13. ﴿إِن كُلُّ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ إِلاَّ آتِي الرَّحْمَنِ عَبْدًا؛ سوره مریم، آیه ۹۳.
  14. ر.ک: تفسیر نمونه‌، ۱۹/ ۷۱ و ۲۵/ ۴۰۱.
  15. فرهنگ شیعه، ص 40.
  16. مجموعه آثار، ج۲، ص۵۰۲.
  17. آشنایی با قرآن، جلد اول و دوم، ص۱۳۸.
  18. آشنایی با قرآن، جلد اول و دوم، ص۱۳۹.
  19. آشنایی با قرآن، جلد اول و دوم، ص۱۶۷.
  20. زکریایی، محمد علی، فرهنگ مطهر، ص ۴۱.