اسطوره در فقه سیاسی
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل اسطوره (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- اسطوره: احادیث بی‌سروته[۱]، اباطیل مکتوب [۲]، سطور ساخته شده و جعلی [۳] و افسانه‌های پیشینیان[۴].
- ﴿إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ﴾[۵].
- بعضی محققان اسطوره را هم‌ریشه با ایستوریای یونانی می‌دانند که دو کلمه "history" (تاریخ) و "story" (داستان) انگلیسی از آن مشتق شده‌اند[۶].
- یکی از سیاست‌های مشرکان برای تکذیب قرآن کریم و آیات الهی، اسطوره‌خواندن آن بود. ازآنجا‌که هیچ تمدن و ملتی از افسانه‌های باستانی و اسطوره‌های خیالی یا خرافی -که جزئی از فرهنگ آنها را تشکیل می‌دهد- خالی نیست، این اتهام به قرآن کریم آن را از حد کلام وحی و معجزه الهی که حاوی احکام و قوانین فردی و اجتماعی متعالی است، به سطح افسانه‌های باستانی و تخیّلی اقوام و ملل دیگر تنزّل می‌دهد.
- در فرهنگ سیاسی، اسطوره متضمن توصیف افعال خدایان یا وقایع خلاف عادت است و در میان ملل مختلف، متنوع و گوناگون است و ملت‌ها از آن در آموزش‌دادن یا رفع نگرانی‌ها استفاده می‌کنند. عده‌ای اسطوره را محصول خرافات و اندیشه‌های غیر واقعی و عده‌ای آن را باعث بیان احساسات درباره جهان و حراست از ارزش‌های اخلاقی و شعائر آن دانسته‌اند[۷][۸].
منابع
پانویس
- ↑ خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۲، ص۸۱۹.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۷۳. ابن‌منظور، لسان العرب، ج۴، ص۳۶۳.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۱۲۶.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۰۶.
- ↑ «چون آیات ما را بر او بخوانند می‌گوید: افسانه‌های پیشینیان است» سوره قلم، آیه ۱۵.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۲۶۹.
- ↑ علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۲۷۱-۲۷۲.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۹۰.