زور در فقه سیاسی
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل زور (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
سخن دروغ و شهادت باطل[۱]. اصل آن به معنای انحراف و عدول[۲].
﴿وَاجْتَنِبُوا قَوْلَ الزُّورِ﴾[۳].
نکته مهم در مفهوم "زور"، بُعد ظاهرسازی آن است؛ یعنی "شهادت باطل" در واقع عدول از حق است؛ در حالی که شکل و ظاهر آن مثل "شهادت حق" است؛ لذا به آن "زور" اطلاق می‌شود[۴]. زور در اصل حق‌نماییِ باطل است، چنان‌که توهم شود، حق است. زور شامل دروغ و هر لهو باطلی مانند غنا و فحش و دشنام می‌شود[۵].
از صفات مؤمنان که از ارزش‌های فرهنگ جامعه اسلامی محسوب می‌شود، اجتناب از شهادت زور به معنای دروغ عمدی و آگاهانه است[۶].[۷]
منابع
پانویس
- ↑ خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۷، ص۳۸۰.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۳۶.
- ↑ « از گفتار دروغ بپرهیزید» سوره حج، آیه ۳۰.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۴، ص۳۶۴.
- ↑ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۱۵، ص۲۴۳-۲۴۴.
- ↑ وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۱۹، ص۱۱۱.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۳۲۵.