الگو:صفحهٔ اصلی/پرسش برگزیده

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Bahmani (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۹ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۴۷ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مسأله امامت یکی از مسائل علم کلام است که در اثبات آن باید از ادله عقلی استفاده شود، اما سؤال از تولد، زندگی و... امام جزء مسائلی است که عقل با استفاده از نقل به تحقیق در آنها می‌‌پردازد. وجود امام مهدی(ع) با روایات بسیار اثبات شده است؛ بنابراین وجود احادیث کثیر در دین اسلام و حتی در سایر ادیان بر وجود امام مهدی(ع) مستند به ادله عقلی هستند.

برخی از دلایل عقلی بر وجود امام مهدی(ع) از نظر متکلمین شیعه عبارت‌اند از:

  1. برهان علت غایی: تحقق‌‌بخشی غایت خلقت انسان در توحید تبلور می‌‌یابد و در گرو آن است که همواره میان بشر، راهنمایان معصوم و برگزیده‌‌ای از جانب خداوند وجود داشته باشند و مصداق این هادیان الهی، پیامبران و انبیاء الهی(ع) هستند و از آنجا که باب نبوت با بعثت پیامبر اسلام(ص) بسته شده است، پس هادیان الهی پس از ایشان همان امامان معصوم(ع) هستند و آخرین هادی، امام مهدی(ع) است.
  2. برهان هدایت باطنی: انسان غیر از حیات دنیوی که از میان خواهد رفت، دارای حیات دیگری نیز هست که "حیات معنوی" نامیده می‌شود و برای رسیدن به حیات معنوی باید امام معصوم و پیشوایی وجود داشته باشد تا انسان‌ها را هدایت کند.
  3. برهان لطف: متکلمان، لطف را بر خداوند واجب می‌‏دانند زیرا او بندگان خود را عبث و بیهوده نیا‌فریده و راه رسیدن به هدف را برای ایشان فراهم می‌‏سازد. این قاعده ایجاب می‌‏کند در میان جامعه امامی باشد تا محور حق بوده و جامعه را از خطای‏ مطلق بازدارد و آنان را به سعادت حقیقی هدایت کند.
  4. برهان حفظ شریعت: یکی دیگر از براهین مشهور "برهان حفظ شریعت" است. برهان حفظ شریعت ناظر به استمرار هدایت و بقاء آن است.
  5. برهان فطرت: انسان با نهاد خدادادی خود درک می‌کند هرگز جامعه بدون سرپرست و زمامداری که چرخ جامعه را به کار اندازد و هر یک از اجزای جامعه را به وظیفۀ اجتماعی خود وا‌دارد، نمی‌تواند به بقای خود ادامه دهد و در کمترین وقتی اجزای آن جامعه متلاشی شده وضع عمومیش به هرج و مرج گرفتار خواهد شد.
  6. فلسفۀ تاریخ و هدفمندی آن در پرتو ظهور منجی موعود: ظهور منجی موعود، سرمنزل متعالی و متکامل تاریخ بشری است، بر این اساس این معناداری تاریخ در فکر و ذهن بشر سایه انداخته و او را متوجه فرجام متعالی تاریخ ساخته است. این ایده در دورانی از تاریخ به کمال و تمام تحقق خواهد یافت و آن "عصر ظهور منجی موعود" است؛ پس معناداری تاریخ و کشف غایت و هدف آن می‌تواند منشأ توجه انسان‌‌ها به ظهور مصلح بزرگ باشد.