بحث از مهدویت چه اهمیت یا ضرورتی دارد؟ (پرسش)
بحث از مهدویت چه اهمیت یا ضرورتی دارد؟ | |
---|---|
موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت |
مدخل اصلی | مهدویت |
بحث از مهدویت چه اهمیت یا ضرورتی دارد؟ یکی از پرسشهای مرتبط به بحث مهدویت است که میتوان با عبارتهای متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤالهای مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
عبارتهای دیگری از این پرسش
پاسخ نخست
- حجت الاسلام و المسلمین دکتر مهدی علیزاده، در کتاب «نشانههای یار و چکامه انتظار» در اینباره گفته است:
- «قرآن کریم، "ایمان به غیب" را اولین شاخص "تقوا" بر میشمارد. بر اساس هستیشناسی توحیدی، عالم از دو بخش "نشئه شهود" و "نشئه غیب" یعنی عالم مشهود و محسوس و عالم نامشهود و غیر محسوس تشکیل یافته است. موحدِ متقی کسی است که عالم نامحسوسِ "غیب" را به همه گستردگی و عناصر و اجزاءش باور داشته باشد. در این زمینه، علامه طباطبایی چنین میفرمایند: الغیب خلاف الشهاده ویطلق علی ما لا یقع علیه الحس وهو الله سبحانه وآیاته الکبری الغائبه عن حواسنا...[۱]. "غیب، ضد شهادت (مشهود) است و بر همه امور نامحسوس اطلاق میگردد که خداوند سبحان و نشانههای بزرگ پنهانش را شامل میشود".
از آنجا که حضرت حجت بن الحسن المهدی (ع)، منجی موعود و منتظَر، از بزرگترین آیاتِ[۲] پنهان الهی است - که خداوند سبحان در قرآن مجید، ظهور او را وعده حتمی خود معرفی فرموده است[۳] - بر پایه آیات پیش گفته، میتوان بدین نتیجه دست یافت که ایمان به حضرتش از مقومات تقوا و عامل رستگاری شمرده میشود.
همچنین علامه طباطبایی در بحث روایی ذیل همین آیه، این حدیث درخور توجه را از امام صادق (ع) نقل میکنند: "عن الصادق (ع) فی قوله تعالی﴿الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ﴾ قال: "من آمن بقیام القائم (ع)؛ أنه حق"؛ أقول وهذا المعنی مروی فی غیر هذه الروایه[۴]. امام صادق (ع) درباره ﴿الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ﴾ "الذین یؤمنون بالغیب" فرمودند: "اینان کسانی هستند که به قیام مهدی (ع) باور دارند و آن را حق میشمارند". تا اینجا ضرورت ایمان به "مهدویت" روشن شد[۵].
پاسخها و دیدگاههای متفرقه
۱. نویسندگان کتاب «نگین آفرینش»؛ |
---|
نویسندگان کتاب «نگین آفرینش» در این باره گفتهاند:
|
پرسشهای وابسته
منبعشناسی جامع مهدویت
پانویس
- ↑ المیزان، محمد حسین طباطبایی، ج ۱، ص ۴۹.
- ↑ در زیارت آل یس که در توقیع شریف از ناحیه مقدسه برای محمدبن عبدالله حمیری صادر شده است، چنین میخوانیم: «السلام علیک یا داعی الله و ربانی آیاته» و در دعای پس از آن، حضرت را «کلمه تامه الهی» مینامیم.
- ↑ مولانا فیض کاشانی در کتاب منظوم خود، شوق مهدی، در این خصوص چنین میگوید: در دل زحق تعالی شکریست بی نهایت کو در کتاب خود کرد، در شأن تو حکایت در وعده وصالت، نستخلفنهم گفت جان گر فشانم ارزد، این لطف و این عنایت
- ↑ المیزان، ج ۱، ص ۵۰.
- ↑ علیزاده، مهدی، نشانههای یار و چکامه انتظار (کتاب)، ص۶۲، ۶۳.
- ↑ بالادستان، محمد امین؛ حائریپور، محمد مهدی؛ یوسفیان، مهدی، نگین آفرینش، ج۱، ص ۱۸.