توسل به اهل بیت
این مدخل از زیرشاخه‌های بحث اهل بیت و وظایف قلبی و عاطفی امت نسبت به اهل بیت است. "توسل به اهل بیت" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
توسل به اهل بیت در قرآن - توسل به اهل بیت در حدیث - توسل به اهل بیت در کلام اسلامی - توسل به اهل بیت در اخلاق اسلامی
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل توسل به اهل بیت (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- دستور به توسل یک دستور الهی است: ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ وَجَاهِدُوا فِي سَبِيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ﴾[۱]. مصادیق وسیله نیز، در نگاه رسول خدا(ص) اهل بیت‌اند [۲] در جایی دیگر فرمودند: ما وسیله به‌سوی خداییم و اتصال به رضوان الهی [۳][۴].
- توسل به معصومان(ع) با توحید عبادی منافات ندارد؛ چنان‌که انسان تشنه، برای رفع عطش به سوی چشمه‌سار می‌رود، و اگر بنشیند و عمداً به سوی آب نرود و دعا کند که تشنگی او زدوده شود، سیراب نمی‌شود؛ زیرا تنها وسیله رفع تشنگی، آب زلال است.
- سرّ توسل به اهل بیت(ع) و سوگند دادن خدا به حق ایشان این است که آنان بهترین مجرای فیض الهی‌اند؛ زیرا قرآن کریم، بی‌نیاز کردن مردم را بالاصاله به خداوند و بالتبع به پیامبر(ص) نسبت می‌دهد: ﴿أَغْنَاهُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ مِنْ فَضْلِهِ﴾[۵]؛ ازاین‌رو، ضمیر را مفرد ذکر کرده: ﴿مِنْ فَضْلِهِ﴾ نه تثنیه: مِنْ فَضْلِهِمَا؛ پس رو کردن و توسل به اهل بیت نبوّت و انتظار شفاعت از آن ذوات قدسی، به دستور ذات اقدس خداوندی است؛ زیرا اینان مظهر لطف و عنایت حقّ‌اند و از خود چیزی ندارند[۶][۷].
منابع
جستارهای وابسته
منبع‌شناسی جامع اهل بیت
پانویس
- ↑ «ای مؤمنان! از خداوند پروا کنید و به سوی او راه جویید و در راه او جهاد کنید باشد که رستگار گردید» سوره مائده، آیه ۳۵.
- ↑ «وَ هُمُ الْوَسِيلَةُ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ»؛ عیون أخبار الرضا، ج۲، ص۵۸.
- ↑ «وَ نَحْنُ الْوَسِيلَةُ إِلَى اللَّهِ وَ الْوُصْلَةُ إِلَى رِضْوَانِ اللَّهِ»؛ بحارالأنوار، ج۲۵، ص۲۳.
- ↑ مقامی، مهدی، وظایف امت نسبت به قرآن و عترت، ص ۸۶-۸۷.
- ↑ «خداوند و پیامبرش با بخشش خویش آنان را توانگر کرده‌اند» سوره توبه، آیه ۷۴.
- ↑ تفسیر تسنیم، ج۱۳، ص۳۸۰.
- ↑ مقامی، مهدی، وظایف امت نسبت به قرآن و عترت، ص ۸۷.