امام‌شناسی - حسینی طهرانی ج۲ (کتاب)
| امام‌شناسی ج۲ | |
|---|---|
 | |
| از مجموعه | [[امام‌شناسی (کتاب)|امام‌شناسی]][[رده:مجموعه کتاب امام‌شناسی]] |
| زبان | فارسی |
| ترجمهٔ کتاب | تفسیر آیه اولی‌الامر - وصایت امیرالمؤمنین(ع) |
| نویسنده | سید محمد حسین حسینی طهرانی |
| مذهب | [[شیعه]][[رده:کتاب شیعه]] |
| ناشر | [[:رده:انتشارات انتشارات مؤسسه ترجمه و نشر دوره علوم و معارف اسلامی|انتشارات انتشارات مؤسسه ترجمه و نشر دوره علوم و معارف اسلامی]][[رده:انتشارات انتشارات مؤسسه ترجمه و نشر دوره علوم و معارف اسلامی]] |
| محل نشر | مشهد، ایران |
| سال نشر |
|
| شابک | 9646533523&bibliographicLimitQueryBuilder.biblioDocType=BF&simpleSearch.indexFieldId=221091&nliHolding=&command=I&simpleSearch.tokenized=true&classType=0&pageStatus=0&bibliographicLimitQueryBuilder.useDateRange=null&bibliographicLimitQueryBuilder.year=&documentType=&attributes.locale=fa ۹۶۴۶۵۳۳۴۲۶، ۹۶۴۶۵۳۳۵۲۳ |
امام‌شناسی ج۲ (تفسیر آیه اولی‌الامر - وصایت امیرالمؤمنین(ع))، جلد دوم از مجموعهٔ هجده جلدی امام‌شناسی است که شامل مباحث تفسیری، فلسفی، روایی، تاریخی و اجتماعی پیرامون مسائل کلی امامت و ولایت می‌باشد. این کتاب اثر سید محمد حسین حسینی طهرانی است و انتشارات مؤسسه ترجمه و نشر دوره علوم و معارف اسلامی انتشار آن را به عهده داشته است.[۱]
دربارهٔ کتاب
در این مورد، اطلاعاتی در دست نیست.
فهرست کتاب
درس پانزدهم: تفسیر آیه ﴿أَطِيعُواْ الرَّسُولَ وَأُولِي الأَمْرِ مِنكُمْ﴾
- منظور از اطاعت از رسول خدا(ص) چیست؟
- حدود اختیارات اولواالامر؛
- تفسیر اولواالامر در روایات؛
- نقد نظریه عصمت اجتماع اهل حلّ و عقد؛
- گوشه‌ای از ستم‌های وارده بر امیرالمؤمنین(ع).
درس شانزدهم: اکملیّت امیرالمؤمنین(ع) در جمیع فضائل
- لزوم اطاعت اولواالامر به طور مطلق؛
- لقب «امیرالمؤمنین»، افضل القاب حضرت علی(ع) است؛
- امیرالمؤمنین(ع) در جمیع فضائل، اکمل بودند؛
- اجتماع صفات متضادّه در امیرالمؤمنین(ع).
درس هفدهم: نقد نظریه عصمت اجتماع اهل حلّ و عقد
- داستان نزاع خالد و عمّار، و استفاده اهل سنّت از آن؛
- مغالطه فخر رازی در تفسیر آیه اولی‌الامر؛
- جنایات حکّام منصوب از ناحیه اهل حلّ و عقد؛
- عمر، اجتماع سقیفه را لغزش شمرده است؛
- داستان تشرّف مالک بن نویره به خلافت ابوبکر؛
- اعتراض مالک بن نویره به خلافت ابی‌بکر؛
- کشتن خالد بن ولید، مالک را و زنا با عیال او؛
- دفاع ابوبکر از جنایات خالد.
درس هجدهم: امام، انسان واصل به مقام توحید است و قرآن به واسطه امام، هادی بشر است
- خلقت عالم هستی و انسان براساس حقّ است؛
- قوانین دین براساس توحید است؛
- قرآن به واسطه امام، هادی بشر است؛
- غیر از عبادالله المخلَصین هیچکس نمی‌تواند حائز منصب امامت شود؛
- اعتراف ابی‌بکر به ضعف خود.
درس نوزدهم: آراء اکثریت مردم نمی‌تواند معیار انتخاب امام معصوم باشد
- عجز اکثریت در انتخاب امام؛
- اکثریت مردم به دنبال منافع خود می‌روند؛
- نمایش سطح افکار و خواسته‌های اکثریت مردم در قرآن مجید؛
- وجود امام به حقّ برای هدایت اکثریّت گمراه ضروری است؛
- حدیث امام رضا(ع) راجع به شرایط امامت.
درس بیستم: امام باید افضل و در رأس امور امّت باشد
- لزوم نصب امام بر قاعده لطف الهی؛
- اعتذار اهل تسنّن بر عدم انتقاد از عمل صحابه، اعتذار مردم جاهلی است؛
- بحث شیعه با اهل سنّت یک بحث تاریخی نیست؛
- بیان اهل سنّت در عدم لزوم امام معصوم؛
- روایات مجعوله در لزوم اطاعت حاکم جائر؛
- آیات دالّه بر حرمت اطاعت اهل معصیت؛
- امام باید افضل و در رأس امور امّت باشد؛
- تصدّی امور اجتماع به غیر امام معصوم همواره در معرض انحراف و لغزش است؛
- اولواالامر حقّ تشریع ندارند؛
- احکام دین بر سنن اجتماعی حکومت دارند؛
- انتقاد امیرالمؤمنین(ع) از غاصبین خلافت.
درس بیست و یکم: مراد از اولواالامر ائمّه معصومین هستند
- عدم انفکاک ثَقَلَین از یکدیگر تا روز قیامت؛
- معیّت امیرالمؤمنین(ع) با قرآن؛
- تفسیر اولواالامر به ائمّه معصومین(ع) و شأن نزول آیه تطهیر؛
- استدلال منصور بن حازم بر لزوم وجود امام برای فهم قرآن؛
- مناظره اصحاب امام صادق(ع) با مرد شامی درباره امامت؛
- خطبه امیرالمؤمنین(ع) راجع به مقامات آل محمّد؛
- خطبه امیرالمؤمنین(ع) راجع به نداشتن یاور و معین؛
- کیفیّت بیعت گرفتن از امیرالمؤمنین(ع) به اجبار.
درس‌های بیست و دوم تا بیست و چهارم: اشکالات وارده بر آیه ﴿أُولِي الأَمْر﴾ و پاسخ آنها، و اخوّت امیرالمؤمنین با رسول خدا در همه مراتب
- اشکالات اهل تسنّن در تطبیق آیه ﴿أُولِي الأَمْر﴾ بر ائمّه معصومین؛
- نصوص و تصریحات راجع به ولایت امیرالمؤمنین(ع)؛
- اعتراف ابوبکر به تقدّم امیرالمؤمنین(ع) بر او؛
- اخوّت امیرالمؤمنین(ع) با رسول خدا(ص)؛
- انکار عمر اخوت امیرالمؤمنین(ع) را با رسول‌الله(ص).
درس‌های بیست و پنجم تا سی‌ام: وصایت امیرالمؤمنین(ع) از جانب رسول خدا(ص)
- وصیّت از احکام فطری و عقلی است؛
- ولایت مهم‌ترین مسئله دین است؛
- احادیثی که در آنها مشتقّات لفظ «وصیّت» راجع به امیرالمؤمنین(ع) بیان شده است؛
- حدیث اَنَس در وصایت امیرالمؤمنین(ع)؛
- شرح الفاظ حدیث اَنَس؛
- بحث در دلالت حدیث اَنَس؛
- گفتگوی حقّ تعالی با رسول‌الله در سدرةالمنتهی راجع به امیرالمؤمنین(ع)؛
- حدیث سلمان فارسی در وصایت امیرالمؤمنین(ع)؛
- همه پیامبران دارای وصیّ بوده‌اند؛
- پیامبر اکرم و امیرالمؤمنین(ع) از نور واحدی خلق شده‌اند؛
- روایات دالّه بر اینکه امیرالمؤمنین(ع) وصیّ، وزیر و ادا کننده دیون پیامبر در بین امّت می‌باشد؛
- نزول ستارهٔ دالّه بر وصایت در خانه امیرالمؤمنین(ع)؛
- وصایت امیرالمؤمنین و ائمّه معصومین(ع) از جانب رسول خدا؛
- اشعار سید حِمیَری در وصایت امیرالمؤمنین(ع)؛
- وصایت امیرالمؤمنین(ع) در امور شخصیّه رسول‌الله(ص) نبوده است.[۱]
دربارهٔ پدیدآورنده
آیت‌الله سید محمد حسین حسینی طهرانی (متولد ۱۳۰۵ش، تهران و متوفای ١٣۷۴ش)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: علامه طباطبایی، سید جمال‌الدین گلپایگانی، سید رضا بهاءالدینی، سید حسین طباطبایی بروجردی و سید ابوالقاسم خویی به اتمام رساند. مبارزه با رژیم پهلوی، همکاری در شکل‌گیری قانون اساسی و تهیه پیش‌نویس آن جهت تصویب در مجلس و امامت جماعت مسجد قائم تهران از جمله فعالیت‌های وی است. او علاوه بر ترویج دین و تربیت شاگردان و طلاب چندین جلد کتاب به رشته تحریر درآورده است. «لمعات الحسین(ع)»، «ولایت فقیه در حکومت اسلام»، «هدیه غدیریه دو نامه سیاه و سپید»، «رساله مودت»، «سر الفتوح ناظر بر پرواز روح»، «شرح فقراتی از دعای افتتاح»، «نور القرآن الملکوتی» و «مطلع انوار» برخی از این آثار است.[۲]
کتاب‌های وابسته
- اصل مجموعه؛
- امام‌شناسی ج۱ (کتاب)؛
- امام‌شناسی ج۳ (کتاب)؛
- امام‌شناسی ج۴ (کتاب)؛
- امام‌شناسی ج۵ (کتاب)؛
- امام‌شناسی ج۶ (کتاب)؛
- امام‌شناسی ج۷ (کتاب)؛
- امام‌شناسی ج۸ (کتاب)؛
- امام‌شناسی ج۹ (کتاب)؛
- امام‌شناسی ج۱۰ (کتاب)؛
- امام‌شناسی ج۱۱ (کتاب)؛
- امام‌شناسی ج۱۲ (کتاب)؛
- امام‌شناسی ج۱۳ (کتاب)؛
- امام‌شناسی ج۱۴ (کتاب)؛
- امام‌شناسی ج۱۵ (کتاب)؛
- امام‌شناسی ج۱۶ (کتاب)؛
- امام‌شناسی ج۱۷ (کتاب)؛
- امام‌شناسی ج۱۸ (کتاب).