امام‌شناسی ج۱۰ (کتاب)
| امام‌شناسی ج۱۰ حدیث منزلت | |
|---|---|
 | |
| از مجموعه | امام‌شناسی ۳ |
| زبان | فارسی |
| نویسنده | سید محمد حسین حسینی طهرانی |
| مذهب | شیعه |
| ناشر | انتشارات مؤسسه ترجمه و نشر دوره علوم و معارف اسلامی |
| محل نشر | مشهد، ایران |
| سال نشر | ۱۳۷۸ ش |
| تعداد صفحه | ۴۶۰
|
| شابک | 9789646533508&bibliographicLimitQueryBuilder.biblioDocType=BF&simpleSearch.indexFieldId=221091&nliHolding=&command=I&simpleSearch.tokenized=true&classType=0&pageStatus=0&bibliographicLimitQueryBuilder.useDateRange=null&bibliographicLimitQueryBuilder.year=&documentType=&attributes.locale=fa ۹۷۸۹۶۴۶۵۳۳۵۰۶، ۹۷۸۹۶۴۶۵۳۳۵۰۸ |
امام‌شناسی ج۱۰ (حدیث منزلت)، جلد دهم از مجموعهٔ هجده جلدی امام‌شناسی است که شامل مباحث تفسیری، فلسفی، روایی، تاریخی و اجتماعی پیرامون مسائل کلی امامت و ولایت می‌باشد. این کتاب اثر سید محمد حسین حسینی طهرانی است و انتشارات مؤسسه ترجمه و نشر دوره علوم و معارف اسلامی انتشار آن را به عهده داشته است.[۱]
دربارهٔ کتاب
در این مورد، اطلاعاتی در دست نیست.
فهرست کتاب
درس یک‌صد و سی و ششم تا یک‌صد و چهل و یکم: حدیث منزلت «أنتَ مِنِّی بمَنزِلَةِ هَارُونَ مِن مُوسَی إلّا أنَّهُ لا نَبِیَّ بَعدِی»
- تقاضای موسی از خداوند، وزرات و نبوّت را برای برادرش هارون؛
- دعای پیامبر برای شفای علی (ع)؛
- دعای پیامبر تمام کمالات خود را حتّی نبوّت را برای علی (ع)؛
- وزارت و خلافت علی از روز اوّل با نبوّت رسول خدا (ص) بوده است؛
- نبوّت پیامبر و وزارت علی با هم مجتمع‌اند؛
- روایت سُلَیْم درباره حدیث عشیره و آیه انذار؛
- روایات حاکم حَسْکانی درباره حدیث عشیره و آیه انذار؛
- هشت روایت از ابن‌عَساکر درباره آیه انذار و حدیث عشیره؛
- احمد حنبل، حدیث عشیره را روایت می‌کند؛
- روایات وارده در پیرامون حدیث عشیره؛
- تحریف و اسقاط علمای عامّه، مناصب علی را در روز عشیره؛
- تحریف علمای یهود در کلمات خداوند؛
- گفتار ابوجعفر إسکافیّ در تحریف روایات وارده درباره علی؛
- هشتاد سال سبّ امیرالمؤمنین (ع) را بر فراز منابر؛
- لعنت‌ها و تحریف‌ها، مقام امیرالمؤمنین (ع) را روشن‌تر ساخت؛
- حکّام اگر بدعتی در میان مردم بگذارند، تدریجاً سنّت می‌شود؛
- به قهر و إجبار حَجّاج، قرائت عثمان دائر، و قرائت عبدالله بن مسعود متروک شد؛
- روایات وارده در تطبیق آیه: ﴿وَاجْعَل لِّي وَزِيرًا مِّنْ أَهْلِي﴾؛
- اشعار عونی درباره حدیث منزلت؛
- اشعار شعراء در وزارت امیرالمؤمنین (ع)؛
- معنای وزیر در لغت، یکی از چهار معناست؛
- بیان بعضی از اعلام عامّه، در حدیث منزلت؛
- روایات صحیحه أعلام عامّه، در حدیث منزلت؛
- خصال جمع شده در امیرالمؤمنین (ع)؛
- حدیث منزلت و مناقب علی (ع) از زبان رسول‌الله در فتح خیبر؛
- روایات أعیان عامّه، حدیث منزلت را؛
- روایات علمای شیعه حدیث منزلت را از زبان رسول خدا (ص)؛
- خطبه امیرالمؤمنین (ع) بعد از جنگ جمل؛
- کینه عایشه نسبت به علی (ع)؛
- دستور امیرالمؤمنین (ع) در جنگ جمل، به کیفیّت تقسیم غنائم؛
- با ذُراری و اموال سیّدالشّهداء (ع)، مانند غنائم جنگی غیر مسلمان عمل کردند؛
- نامه حضرت هادی (ع) به اهل اهواز و بیان حدیث منزلت؛
- استشهاد امیرالمؤمنین (ع) نزد ابوبکر به حدیث منزلت؛
- اعتراف ابوبکر به مزایای امیرالمؤمنین (ع) و حدیث منزلت؛
- احتجاج امیرالمؤمنین (ع) به حدیث منزلت در شوری؛
- خطبه زیاد در فارس، و استشهاد به حدیث منزلت؛
- داستان استلحاق معاویه، زیاد را به ابوسفیان؛
- حکم رسول خدا (ص): «الوَلَدُ لِلفَراشِ وَ لِلْعَاهِر الْحَجَرُ»؛
- نامه امیرالمؤمنین (ع) به زیاد، در بطلان تحقّق نسبت با زنا؛
- نامه تند معاویه به زیاد، و نامه تند زیاد به معاویه؛
- فریفتن معاویه زیاد را با راهنمایی مُغیرة بن شُعْبَه؛
- نامه زیاد به معاویه و قبول همکاری؛
- آوردن معاویه زیاد را به شام، و طوق افتخار زنازادگی را به گردن او بستن؛
- اعتراض ابوبکره به زیاد که مادرش را زانیه کرد، و خود را از پدرش نفی کرد؛
- اشعار عبدالرحمن بن حکم در هَجْو معاویه؛
- فِراش، اماریّت دارد برای صحّت نسب؛
- حکم ضروریّ اسلام، در عدم تحقق نسبت با زنا؛
- زیاد به زنازادگی ابوسفیان مباهات می‌کند؛
- معاویه در مرگ امام حسن (ع) سجده شکر به جای آورد؛
- وصیّت رسول خدا (ص) به انصار و بیان حدیث منزلت؛
- با حمله و فشارِ عمر و قُنفذ، فاطمه (س) جنین شش ماهه خود را سقط کرد؛
- خطبه وسیله و بیان حدیث منزلت، پس از یک هفته از رحلت رسول‌الله؛
- خطبه وسیله و بیان انحراف از استخلاف رسول خدا (ص)؛
- خطبه طالوتیّه و شکایت امیرالمؤمنین (ع) از بی‌همّتی مردم؛
- بعد از رسول خدا (ص) به غیر از چند نفر جان باخته، کسی امیرالمؤمنین (ع) را یاری نکرد؛
- وصیّت رسول خدا (ص)، امیرالمؤمنین (ع) را به صبر و تحمّل از آزار قریش؛
- مرثیه آیت الله کمپانی در مصیبت حضرت فاطمه زهراء (س)؛
- مرثیه فارسی آیت الله کمپانی در مصیبت حضرت فاطمه زهراء (س).
درس یک‌صد و چهل و دوّم تا یک‌صد و چهل و هشتم: در مقاماتی که رسول خدا (ص)، امیرالمؤمنین (ع) را به حدیث منزلت مخاطب ساخته اند
- استخلاف حضرت موسی، برادرش هارون را به امامت؛
- اعتراض سعد بن أبی‌وقّاص به معاویه در دَارُالنَّدوه و حدیث منزلت؛
- روایت مسعودی، اشعار حِمیَریّ را در فضیلت امیرالمؤمنین (ع)؛
- کسانی که با امیرالمؤمنین (ع) بیعت نکردند؛
- سعد بن أبی‌وقّاص از تخلّف کنندگان بیعت با امیرالمؤمنین (ع) بود؛
- اشعار تند و شدید سعد وقّاص به معاویه؛
- عذر سعد وقّاص در عدم بیعت با امیرالمؤمنین (ع) قبول نیست؛
- پاسخ امیرالمؤمنین (ع) به سعد وقّاص درباره شهادت حضرت امام حسین (ع)؛
- سعد وقّاص در اواخر، از فضائل امیرالمؤمنین (ع) بیان می‌کرد؛
- ملاقات سعد با معاویه، و بیان حدیث منزلت؛
- حدیث منزلت در وقت حرکت رسول خدا (ص) به غزوه تبوک؛
- روایت معاویه در فضیلت امیرالمؤمنین (ع)، و روایت عمر حدیث منزلت را؛
- سبب جانشینی امیرالمؤمنین (ع) در غزوه تبوک و اقامت در مدینه؛
- نظر اجمالی به مدینه در اواخر عمر رسول خدا (ص)؛
- ساختن منافقین مسجدی را به عنوان سنگر برای خود؛
- نصب رسول خدا (ص)، امیرالمؤمنین (ع) را در مدینه به خلافت در غزوه تبوک؛
- ترغیب رسول خدا (ص)، مردم را به جهاد در راه خدا؛
- آیات وارده در قرآن، در ترغیب بر جهاد، و تحذیر از عدم نصرت پیغمبر؛
- منافق معروف جَدُّ بنُ قَیْس، طایفه خود را از جهاد منع می‌کرد؛
- خطبه رسول‌الله(ص) در وقت خروج به غزوه تبوک؛
- مؤاخذه خدا از پیغمبر، مؤاخذه حقیقی نیست؛
- اگر منافقین به غزوه بیرون می‌رفتند، جز فساد کاری نداشتند؛
- پیغمبر خطا نمی‌کند، و اجتهاد او عین صواب است؛
- گفتار علامه طباطبائی در عدم خطای پیامبر اکرم در مورد اذن به قعودِ منافقان؛
- آیات وارده درباره منافقین متخلّف از غزوه تبوک؛
- گفتار رسول خدا (ص) به امیرالمؤمنین (ع) در جُرف حدیث منزلت را؛
- خواستاران اذن و مُعُذِّرون در غزوه تبوک؛
- بَکَّاؤن که به جهت عدم تمکّن از سفر، اشک‌هایشان جاری شد؛
- آیات دالّه بر لزوم ایثار نسبت به رسول خدا (ص)؛
- ابوذر غِفّاری از راه ماند، و پیاده خود را به رسول‌الله رسانید؛
- جان دادن ابوذر به تبعید عثمان در زَبَذَه غریباً وحیداً؛
- شرح حال ابوذر غفاری؛
- داستان ابوخَیثَمَه، و لحوق او به رسول خدا (ص)؛
- شایعات منافقینِ در سپاه رسول خدا (ص)، و نزول آیات؛
- داستان ابوجُلاس منافق و توبه مَخْشِیِّ بنِ حُمَیِّر؛
- داستان نفاق زَید بن لُصَیت و عشق ذُوالجِبادَیْن به رسول‌الله؛
- رحلت ذُوالجِبادَیْن در تبوک، و رفتن پیغمبر در قبر او؛
- فرستادن هِرْقِل برای تحقیق علائم نبوّت؛
- معجزاتی که از رسول خدا (ص) در غزوه تبوک ظاهر شده است؛
- گفتار عمر به رسول خدا (ص) که: لا تَفْعَل! این کار را مکن!
- معجزه رسول خدا (ص) در کثرتِ توشه و زاد سپاهیان؛
- عبور رسول خدا (ص) از حِجر و دیار ثَمُود و امر به عدم توقّف و عدم نوشیدن آب؛
- داستان عَقَبَه و اهتمام منافقین بر کشتن رسول خدا (ص)؛
- نام‌های منافقین عَقَبَه را حُذَیْفَه و عَمَّار می‌دانند؛
- سوء قصد به رسول خدا (ص) در لیله عَقَبَه در رجوع از غدیر خمّ؛
- روایات خاصّه در واقعه عَقَبَه در رجوع از غدیر خم؛
- داستان مسجد ضِرَار و ایجاد نفاق و کفر در مسلمانان؛
- آیات وارده در پیرامون مسجد ضِرَار و سوزاندن آن؛
- تفسر آیات ﴿إِنَّ اللَّهَ اشْتَرَى مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُم بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ﴾؛
- اعتذار کاذب منافقین از رسول خدا (ص) در مراجعت از غزوه تبوک؛
- نزول سُوَر قرآن برای منافقین، ایجاد تزلزل و اضطراب می‌کرد؛
- منافقین بر مؤمنین در اعطای صَدَقات، عیب می‌گیرند؛
- قضیّه: «وَ عَلَی الثَّلَاثَةِ الَّذِینَ خُلِّفُوا» و کیفیّت توبه آن سه نفر؛
- باقی‌ماندگان در مدینه از روی عذر، در پاداش با رسول خدا (ص) شریک هستند؛
- جریان مرگ عبدالله بنِ اُبَیّ رئیس منافقین در مدینه؛
- نماز رسول خدا (ص) بر جنازه عبداللهِ اُبَیّ منافق معروف؛
- بحث در کیفیّت نماز رسول خدا (ص) بر جنازه مؤمن و منافق؛
- آیات وارده در عدم نماز و استغفار بر منافقین؛
- ردّ علامه طباطبائی روایات وارده در نماز بر عبدالله بنِ اُبَیّ را؛
- اسلام اقرار به شهادتین است و گوینده آن تا وقتیکه کفر و نفاقش نزد حاکم ثابت نشده مسلمان است؛
- آیات وارده در اینکه وظیفه پیغمبر غیر از تبلیغ چیزی نیست؛
- سوره توبه، در سال نهم از هجرت نازل شده است؛
- عبدالله بن اُبَیّ، سنگر عظیمی در مقابل اسلام بود؛
- رسول خدا (ص) نتوانستند حدّ قذف بر عبدالله بن أُبیّ جاری کنند؛
- بطلان احتمال خلافت غیر امیرالمؤمنین (ع) بر مدینه در غزوه تبوک؛
- گفتار شیخ مفید در جهت و علّت استخلاف امیرالمؤمنین (ع) بر مدینه؛
- شواهد قطعیّه بر خلافت امیرالمؤمنین (ع) بر مدینه در غزوه تبوک؛
- روایت عمرو بن مَیمُون به روایت علامه حلی رضوان الله علیه؛
- روایت احمد بن حنبل در ده خصلت مختصّ امیرالمؤمنین (ع)؛
- تزویر وتلبیس ابن‌تیمیه در کتاب مِنهاج‌السُّنَّة؛
- دروغگویی ابن‌تیمیه، و ضرورت شدید بر استخلاف امیرالمؤمنین (ع) در تبوک؛
- جهاتی را که علامه امینی بر اهمیّت مفاد حدیث منزلت آورده است؛
- آیه وارده: ﴿إِنَّ الَّذِينَ يُلْحِدُونَ فِي آيَاتِنَا﴾ درباره عمر و یاران او؛
- ابیات منسوب به امیرالمؤمنین (ع) درباره حدیث منزلت.
درس یک‌صد و چهل و نهم و یک‌صد و پنجاهم: سایر مقامات حدیث منزلت، و استضعاف امیرالمؤمنین (ع) همانند هارون
- چرا قرآن قضایای موسی و قوم او را بیشتر از سایر انبیاء آورده است؛
- حرکت دادن شبانه حضرت موسی، بنی‌اسرائیل را از مصر؛
- از پیغمبر اسلام بُت خواستند، همانطور که از موسی خواستند؛
- کیفیّت گوساله پرستیدن قوم موسی توسّط سَامِرِیّ؛
- موجّه بودن عذر هارون در عدم قیام و اقدام حادّ بر علیه سَامِرِیّ؛
- موجّه بودن عذر امیرالمؤمنین (ع) در عدم قیام با شمشیر؛
- گفتار امیرالمؤمنین (ع) که: «إِنَّ الْقَوْمَ اسْتَضْعَفُونِی مثل هارون»؛
- أبیاتی از اُزْرِیّ درباره منزلت هارونیّه؛
- اشعار شیخ صالح حِلّی در مظلومیّت امیرالمؤمنین (ع) و زهراء (س)؛
- مقام دوّم از حدیث منزلت، بعد از فتح خیبر است؛
- مقام سوّم از حدیث منزلت، در وقت بستن درهای مسجد است غیر از دَرِ علی؛
- مقام چهارم و پنجم از حدیث منزلت، در وقت حدیث عشیره، و عقد اُخوّت است؛
- مقام ششم از حدیث منزلت، در ضمن خطبه غدیر است؛
- مقام هفتم از حدیث منزلت، گفتار رسول خدا (ص) است به اُمِّ سَلَمَه؛
- مقام هشتم از حدیث منزلت، در موقع اسم‌گذاری حسنین علیهما السّلام است؛
- مقام نهم و دهم از حدیث منزلت، در دعای رسول خدا (ص) و گفتار او به ابوسفیان است؛
- مقام یازدهم و دوازدهم از حدیث منزلت، در وقت گفتار دشمن و در وقت فرستادن خالد است؛
- مقام سیزدهم از حدیث منزلت، در معراج رسول‌الله است؛
- مقام چهاردهم از حدیث منزلت، در وقت رحلت رسول‌الله است در حضور انصار؛
- بحث کلامی در مفاد حدیث منزلت؛
- ختم کتاب و علّت عدم پیروی أکثریّت منحرف از امیرالمؤمنین (ع)؛
- ابیات قاضی جلیس در محبّت اهل‌البیت(ع).[۱]
دربارهٔ پدیدآورنده
کتاب‌های وابسته
- اصل مجموعه؛
- امام‌شناسی ج۱ (کتاب)؛
- امام‌شناسی ج۲ (کتاب)؛
- امام‌شناسی ج۳ (کتاب)؛
- امام‌شناسی ج۴ (کتاب)؛
- امام‌شناسی ج۵ (کتاب)؛
- امام‌شناسی ج۶ (کتاب)؛
- امام‌شناسی ج۷ (کتاب)؛
- امام‌شناسی ج۸ (کتاب)؛
- امام‌شناسی ج۹ (کتاب)؛
- امام‌شناسی ج۱۱ (کتاب)؛
- امام‌شناسی ج۱۲ (کتاب)؛
- امام‌شناسی ج۱۳ (کتاب)؛
- امام‌شناسی ج۱۴ (کتاب)؛
- امام‌شناسی ج۱۵ (کتاب)؛
- امام‌شناسی ج۱۶ (کتاب)؛
- امام‌شناسی ج۱۷ (کتاب)؛
- امام‌شناسی ج۱۸ (کتاب).